E0MHHKO
Claus kwam incognito
Liever goed én
i6l
Blues in Kwadendamme is thuiskomen
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 17 mei 2010
In de Raadkaart uit de collectie van Hans Lindenbergh gaan we op
nieuw in op de festiviteiten rond Koninginnedag in onze provincie. On
ze vraag is telkens: wie staan er op de foto en in welke plaats was de ko
ninklijke familie op bezoek. We zijn ook benieuwd naar anekdotes.
De oplossingen kunnen voor vrijdag verstuurd worden naar de redactie
van de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg.
Inzenden bij voorkeur via e-mail: redactie@pzc.nl
Drie inzenders van goede antwoorden krijgen een waardebon.
Na de koninklijke bezoeken
uit een ver verleden was
het vorige week tijd voor
een foto van recenter datum. Con-
ny Jansen uit uit Waterlandkerkje
was een van de inzenders met het
juiste antwoord: „De officiële inge
bruikneming van de Oosterschel-
dekering door H.M. koningin Bea
trix in 1986. Zij wordt geflankeerd
door toenmalig minister van Ver
keer en Waterstaat Neelie Kroes
en directeur-generaal van Rijkswa
terstaat ir. J. van Dixhoorn."
Alie Heerspink uit Goes meldt:
„De foto roept bij mij bijzonder
mooie herinneringen op. Deze is
gemaakt bij de opening van de ge
bouwde stormvloedkering op Neel-
tje lans. De periode tijdens de
pijlerbouw en plaatsing van de pij
lers was voor mijn gezin héél bij
zonder. Wij woonden en werkten
vijfjaren op Neeltje Jans. Neelie
kwam tussendoor ook wel eens
op bezoek op het eiland. Mis-
door Willem Nijssen
schien trok het haar extra aan om
dat de namen bijna overeenko
men. Prins Claus kwam ook met
zijn zonen, maar dan incognito,
naar het eiland. Ik was daar met
mijn kinderen bij aanwezig. Zij
gingen ook het interieur van een
pijler bekijken. Ik heb daar meerde
re foto's van.
De opening was een mooi feest,
vooral het moment van plaatsing
van de laatste pijler bezorgde mij
kippenvel. Het was 's nachts tegen
0.00 uur. Alle werkschepen lieten
de scheepshoorns loeien, met veel
verlichting op de Oosterschelde."
A. de Dreu uit Goes memoreert de'
woorden die koningin Beatrix
sprak na de openingshandeling:
„De stormvloedkering is gesloten.
De Deltawerken zijn voltooid, Zee
land is veilig."
Winnaars waardebon: C. P. J. Jansen (Wa
terlandkerkje), C. J. Klaasse (Oostburg)
en J. Moens-Aarts (Middelburg).
Richard Wagner zal nog
wel lang een omstreden
componist blijven. Niet
alleen omwille van zijn
muzikaal levenswerk. Wat hem
ook aankleeft, is dat Adolf Hitier
een groot fan van hem was. Hitier
was in de eerste helft van de twin
tigste eeuw kind aan huis bij Wag
ners schoondochter Winifred. De
kleinkinderen Wieland, Friedelind
en Wolfgang Wagner mochten
'Oom Wolf tegen hem zeggen. De
meester zelf (die overigens wél fel
antisemitisch was) kan dat natuur
lijk niet helpen, die was al gestor
ven vóór Hitier werd geboren.
Maar Winifred presteerde het om
nog in 1975 een filminterview te
geven, waarin ze een grote, kritiek
loze bewondering voor Hitier uit
drukte. Geschiedenis allemaal.
Wie vandaag de dag naar de Bay-
reuther Festspiele wil, moet jaren
lang op een wachtlijst maar blijft
wel van onbesproken reputatie.
Gelezen: „Het gelijktijdig aanwezig
zijn van tegengestelde gevoelens is
een enorm taboe in ons dagelijks
leven, en misschien gaan we daar
om wel naar het theater." Over het
eerste deel zou ik uren kunnen fi
losoferen, en omdat ik denk dat
het dan voor mij waarheid zal blij
ken, kan ik het tweede deel ook ge
loven. Wagner deugt, en Wagner
deugt niet. De oorlog is voorbij, en
de oorlog is niet voorbij. Daar kan
je dus theater van maken. Dat on
nozele gekakel in de familie Wag
ner (of het nu vóór of na de oor
log is) is niet relevant, en tegelijker
tijd geloof je je oren niet (en stei
gert de verontwaardiging) als je ie
mand hoort zeggen: 'Ik hield van
Hitier'.
Ook gelezen (in hetzelfde boek
over 'dialogen schrijven'): „Drama
is een botsing van werelden."
Eveneens akkoord. Mijn wereld is
niet de wereld van de Wagners, en
inderdaad, ze botsen. Dus de vraag
waarom dit hier allemaal opgera
keld moet worden, is beantwoord.
Omdat het drama verwekt. Maar
blijft de vraag, hoe vitaal en levens
vatbaar het kindje is. Dat hangt
van zoveel méér af. Onder andere
van het acteren, of van de vormge
ving.
En daar heeft De Toneelfabriek
zich niet op gefocust. 'Ik hield van
Hitier' wordt gebracht als een 'rea
ding', waarin de tekst vanaf een
stoel louter gelezen en niet ge
speeld wordt. De vaste 'spelers'
(Nellie Frijda, Kiek Houthuijsen)
zijn ondertussen wel een beetje in
hun 'rol' gegroeid, maar de gastle-
zers (met name Helmert Wouden
berg) blijven wel erg stijfjes.
Zelf beweert De Toneelfabriek, dat
dit „de meest pure vorm is van het
brengen van een theaterstuk". Een
gedurfde uitspraak. Wat vaststaat,
is dat hier alles op de dialoog ge
richt is.
Dat is een kracht, maar ook een
zwakte. Er zijn geen beelden die
hun eigen verhaal kunnen vertel
len. Niet alleen de emoties, maar
ook alle informatie moet in de
woorden gestopt worden. En soms
hoor je dat wel terug in de (dan
onnatuurlijk en 'belerend' klinken
de) teksten. Maar ik moet toege
ven, er zijn dingen die blijven plak
ken. Vooral een gevoel van verba
zing, over grote namen vol kleine
ideeën met jammerlijke draagwijd
te.
Goed of fout. Of eigenlijk liever
goed én fout dus, want dan botst
het. Dat is ook het onderwerp van
'Hete Vrede', de jongste show van
Claudia de Breij. Hete vrede, de
tijd na de Koude Oorlog. In die
oorlog kon je goed of fout zijn. En
dat 'goed of fout', dat houdt niet
op, na de oorlog. Dat is de kern
boodschap van Claudia de Breij.
door René de Dreu
kwadendamme - Na een kleine 24
uur blues in 15 uiteenlopende uit
voeringen lijkt zondag alleen een
haan de stilte nog te kunnen ver
storen in een ontwakend Kwaden
damme. Kwadendamme is weer
het dorp in de Zak waar niets, be
halve de kerkklokken het gekraai
in decibels kan overtreffen.
Bezoekers van het 18de Bluesfesti
val, met de opzwepende boogie
blues van de Canadees David Go
go nog in hun oren, kruipen wat
wezenloos uit hun tentjes. Dit
keer luiden de klokken voor een
speciale dienst waarin het festival
nog een dessert serveert in de
vorm van een gospelmis. De Ame
rikaanse Candye Kane galmt door
de RK kerk en bij haar tweede lied
over 'Joshua' en 'The battle of Jeri
cho' klapt een stampvolle kerk al
mee. Maar een concert wordt het,
in tegenstelling tot de avond daar
voor in de grote festivaltent, niet.
Candye en gitarist Laura Chavez
excelleerden de avond daarvoor
voor een meer dan enthousiast pu
bliek. Met vooral nummers van
haar laatste cd 'Superhero' en haar
stem die van rockabilly via de jazz
gemakkelijk overschakelt naar ge
passioneerde blues.
Voor de wat oudere luisteraars
kwam met het nog erg jonge Ierse
trio Gary en Gavin Dean en hun
drummer Gary Keon de muziek
van de Engelse sixtiesblues tot le
ven. Hun stijl is gebouwd op het
- werk van bands als Taste, de vroe
ge Fleetwood Mac met Peter
Green en The Yardbirds. The
Deans vielen daardoor weliswaar
wat uit de toon tussen de varian
ten van Chicago - en Deltablues
en bluesrock, maar vormden muzi
kaal een verrassend hoogtepunt in
de line-up van het festival.
Het Bluesfestival is ook het feest
van The Juke Joints. Drummer en
zanger Peter Kempe - met Kees
Wielemaker tevens initiatiefnemer
en programmeur van het festival -
noemt het zijn 'homecoming par
ty'. De band is net als het klein
schalige karakter, de vriendschap
pelijke sfeer en eensgezinde hulde
aan de blues onlosmakelijk aan
het festival verbonden. Voor wie j
er zich in onderdompelt heeft het j
iets van thuiskomen. i
Nelly Frijda in 'Ik hield van Hitier', een voorstelling die louter vanuit de stoel
