sport 129
Ik krijg er een dikke strot van'
moeten winnen
De reclamekaravaan brengt de
mensen een blijde boodschap
'Van Terneuzen langs de zeedijk via
Cadzand en Knokke terug naar huis.
Zo'n training was bijna een bergrit'
dinsdag 11 mei 2010
door Esme Soesman
RENESSE - „Kippenvel", zegt Erna
Grootenboer uit Zwijndrecht vlak
nadat het peloton de Hogezoom
in Renesse heeft genomen. De ro
ze menigte gaat beetje bij beetje
uiteen. „Met al die helikopters
ook: daar krijg ik echt een dikke
strot van."
Het wachten was in het zonovergo
ten dorp al geen straf Veel feeste
lijk roze, lekker muziekje en bij
wijze van afleiding zicht op een ta
kelwagen die vlak voor de door
komst van de renners nog een per
sonenauto verplaatst om ruim
baan te maken.
Vanaf de kerktoren is er ruim
zicht op het parkoers. Bij de plaat
selijke supermarkt en het naastge
legen warenhuis worden de hoger-
gelegen zichtplaatsen eveneens op
timaal benut. De rest kiest voor
een terrasje of voegt zich bij de
menigte langs de rijbaan. Als de
eerste helikopter boven Renesse
opdoemt, stijgt de spanning tot
aangename hoogte. Met luid ap
plaus worden de renners verwel
komd.
Dat is zo mooi aan het wielren
nen, vinden Kees de GraafF en
schoonzoon Bob Smit uit Hilver
sum. „Die bereikbaarheid is bijzon
der. Bij de start kun je gewoon
met de wielrenners praten. Ga
daar maar eens aanstaan met voet
ballers", zegt Smit,
In Frankrijk doen ze - als dat zo
uitkomt - een dagje Tour de Fran
ce. Op vakantie in Renesse wordt
het de Giro. „Als we dan toch in
de buurt zijn, zou het dom zijn
om niet langs te gaan", vindt De
Graaff Vooral voor hen, wijst hij
op zijn in roze gestoken kleinkin
deren Colin (6) en Famke (3). „Dat
hele circus erom heen is ook zo
leuk." Erna Grootenboer, haar
man Joop en broer Piet Zaunbre-
cher (respectievelijk uit Zwijn- en
Dordrecht) genieten met volle teu
gen. Met een vader die in de jury
van de KNWU zat en de door Piet
in het verleden zelf weggetrapte ki
lometers is het drietal wielerfanaat
te noemen. „Het leuke is dat je
ziet dat die wielrenners er zo ver
schrikkelijk hard voor moeten wer
ken," zegt Erna. Broer Piet (die
zelf een kilometer of 80 heeft gere
den om te kunnen juichen): „Die
begeestering, daar geniet ik van."
Die raakt ook Els en Aad van
Bregt uit Renesse, al zijn zij geen
bijzondere liefhebbers. „Maar als
de Giro door je dorp komt, ga je
natuurlijk wel even kijken." En ge
nieten, want dat doen ze. „Leuk
om naar te kijken. Een mooie pro
motie voor Zeeland."
door René Schrier
Wie in een recla
mekaravaan van
een grote wieler
koers rijdt, doet
goed werk. Je
maakt mensen blij. Ze zwaaien
naar je, je ziet alleen maar lachen
de gezichten.
Ze vinden het ook fijn dat je langs
komt, want ze hebben in sommige
gevallen uren staan wachten tot er
iets gebeurt. En dan is daar einde
lijk de reclamekaravaan. Je brengt
de mensen als het ware een blijde
boodschap.
Die van de Tour de France wordt
met nog wat meer enthousiasme
onthaald dan de reclamewagens
van de Giro d'Italia. Want in tegen
stelling tot de Tour wordt er bij de
Giro niets uit de auto's gegooid.
Dat is beleid van de Giro.
Het kan iets te maken hebben met
het feit dat er bij de Tour de Fran
ce al verschillende mensen zijn
doodgereden omdat ze de goodies
van de weg wilden pakken net
voor een aansnellende auto of mo
tor. De reclamekaravaan van de Gi
ro stopt als verrassing voor het pu
bliek op een paar plekken* op de
route. In Zeeland gebeurde dat in
Renesse en daar werd wel wat uit
gedeeld aan omstanders. Het is
een keuze, maar wel een veilige.
Er is nog een andere reden waar
om de reclamekaravaan van de
Tour de France, die zondag 4 juli
de provincie Zeeland doorkruist,
aantrekkelijker is dan die van giste
ren. Die van de Tour de France is
veel langer. Ruim honderd auto's,
waarvan sommige heel creatief
Die van de Giro bestond uit welge
teld 21 voertuigen, de politie niet
meegerekend.
Een reclameauto van de PZC reed
mee in de reclamekaravaan die de
route Amsterdam-Middelburg
deed. Die auto is nog nooit zo
vaak gefotografeerd en gefilmd. Al
bij Schiedam waren kreten van
herkenning te horen. 'Hé de PZC'.
Andere toeschouwers hebben de
letters PZC ongetwijfeld voor een
of ander dubieus Italiaans artikel
aangezien. In Sassenheim zagen
we de eerste Zeeuwse kapjes.
Verder, aan de kleding te zien, was
het een slechte dag voor de bazen.
Er stond heel veel personeel langs
de weg. Een categorie toeschou
wers die het helemaal niet erg
vond om even te wachten op de
renners.
Het is dat het om de reclamekara
vaan van de Giro ging, want ook
zonder die hele entourage is het
een mooie tocht. Op Goeree-
Overflakkee waren de laatste wol
ken verdwenen en waren het al
leen maar mooie plaatjes van Zee
land. Buitenom over de Brouwers-
dam, de Stormvloedkering en de
panoramadijk van Westkapelle.
Daar kan Zeeland alleen maar pro
fijt van hebben.
Langs de hele route veel mensen,
erg veel mensen, behalve in West
kapelle. Daar viel het tegen. Het
hoogtepunt was Middelburg. Van
af de Nieuwe Haven/Turfkaai be
gon het. Eén grote mensenmassa.
Een muur van mensen achter de
dranghekken. Indrukwekkend.
De reclamekaravaan trekt over de Stormvloedkering.
foto Dirk-Jan Gjeltema
76- Oud-Giro-winnaar Johan de Muynck
gemeen klassement. foto Vincent Jannink
tement op de vierde verdieping
plaats kunnen nemen, maar dan
zou hij het echte koersgevoel mis
sen. „Ik wil ze zien, ik wil ze rui
ken, ik wil ze kunnen aanraken en
ik wil ze horen janken omdat ze
niet meer tegen de wind opkun
nen", zei hij verlekkerd.
Die laatste wens werd niet ver
hoord, omdat de renners de wind
foto Lex de Meester
in de rug hadden. De gezelllige
drukte op de boulevard was weer
snel voorbij. „Jammer", vond Val
lens. „Wat mij betreft waren ze
hier ook gefinisht. Ik gun het Mid
delburg van harte hoor, maar in
Vlissingen was het minstens zo
leuk geweest. Maar ja, de stad
heeft geen cent te makken. Dus
ook niet voor leuke dingen."
