9 spectrum
D
e
-5
c
ai
3
Zaterdag 8 mei 2010
n maart kwam de uit Middelburg afkomstige luitenant Thijs aan in Uruzgan. Thijs is commandant
in Deh Rawod (Camp Hadrian) waar ook de Zeeuwen Marc en Randy zitten. Elke twee weken
mailt hij PZC-verslaggeefster Ondine van der Vleuten over zijn ervaringen. Luitenant Thijs heeft
ook contact met kamp Tarin Kowt.
j Reageren? www.pzc.nl/uruzgan
Van: o.vandervleuten@pzc.nl
Verzonden: 5 mei 2010
Aan: thijs@uruzgan.af
Onderwerp: oorlog en vrede
Hallo Thijs,
e afgelopen weken heb ik veel aan
jullie gedacht, vanwege de gebeur
tenissen op 17 april. Vandaag leek
het hier ook wel oorlog, nota bene
op 5 mei. Totale paniek brak uit bij de doden
herdenking op de Dam, toen een gestoorde
man begon te schreeuwen. Als iedereen rustig
was blijven staan, was er niets gebeurd, maar
iemand begon 'bom, bom, vlucht' te roepen en
daarna was er geen houden meer aan. Rennen
de mensen en valpartijen, met 63 gewonden
tot gevolg.
Ik volgde de plechtigheid op de televisie en zag
het gebeuren. Wat opviel, naast de massahyste
rie, was de efficiënte manier waarop de orde
diensten de rust herstelden. Militairen verleen
den eerste hulp aan de gewonden. Al na een
paar minuten keerde de koninklijke familie, die
snel weggevoerd was, weer terug. Weliswaar
zichtbaar aangedaan, maar ze stonden er.
Op het televisiescherm kwam een politieagent
te paard in beeld en ik dacht die Schouwse rui
ter van de bereden politie te herkennen, die ik
de dag voor Koninginnedag gesproken had en
'crowdmanagement' deed: het publiek in de ga
ten houden en zo nodig ingrijpen. „Gesneden
koek", zei hij toen, „We doen niet anders. Bij
Feijenoord-Ajax staan wij er ook."
Vanwege de gebeurtenissen in Apeldoorn vo
rig jaar, waren hier in Middelburg en Wemel-
dinge op Koninginnedag militairen ingezet. Zij
bewaakten routes en wegen in en rond de
feestlocaties. Voortdurend was de Explosieven
Opruimings Dienst van de Landmacht paraat,
en 150 man marechaussee.
Jullie hebben wat gemist, trouwens. De PZC is
vanwege Koninginnedag, die dit jaar dus in Zee
land gevierd werd, met een oranje 'PZC'-kop
verschenen. De maandag erop, vanwege de Gi
ro d'ltalia, werd de krant op roze papier ge
drukt. Echt een collectors item!
Ondine
"■O
3
Van: thijs@uruzgan.af
Verzonden: 4 mei 2010
Aan: o.vandervleuten@pzc.nl
Onderwerp: goede en slechte momenten
Tsengé, Ondine?!
anp bron reuters
Oftewel: hoe gaat het? Hier in Deh Rawod wisselen blije momenten en
treurige ervaringen elkaar af, net zoals in het echte leven. Toch zijn
de extremen hier in Uruzgan naar mijn idee wel groter: blije momen
ten worden intenser beleefd, treurige momenten komen harder aan.
Zoals op 17 april. Je zult begrijpen dat het hier als een enorme schok kwam dat
er in TK een strike op een voertuig was geweest waarbij twee collega's om het
leven kwamen en een derde ernstig gewond raakte. Ik was op dat moment in de
'opsroom' (van daaruit wordt iedereen in het veld aangestuurd) omdat wij hier
in Deh Rawod ook een geïmproviseerde bom hadden gevonden en ineens komt
dan het bericht dat het goed fout is aan de andere kant van de berg. Daar werd
iedereen toch wel even stil van. De volgende dag hebben wij een speciaal appèl
gehouden waarbij stil werd gestaan bij het verlies van de gesneuvelde collega's.
Een ervaring die je toch wel aan het denken zet. Zo meteen is het ook weer tijd
voor een moment van herdenken, met de gehele base zullen we de vlag halfstok
hijsen, de namen van alle drieëntwintig in'Uruzgan gesneuvelde collega's wor
den opgelezen, het Wilhelmus en de Taptoe worden gespeeld. Mijn nekharen
zullen geheid weer overeind gaan staan...
Nu je dit leest ben ik nog maar net terug uit wat wij hier de 'Westbank' noemen.
Ten opzichte van ons kamp ligt dat gebied aan de overkant van de rivier de Hel
mand. Het is een stuk dasht (woestijnachtig gebied) met wat kleine dorpjes, om
ringd door stukken groen. In
dit jaargetijde is het vrij las
tig te bereiken omdat het
water in de rivier te hoog
staat om er doorheen te rij
den. Het enige alternatief is
een door de Amerikanen
aangelegde brug die vlakbij
onze meest noordelijke post
(Coyote) ligt. Zo duurt het
ruim een dag om de onge
veer 85 kilometer te over
bruggen.
Ruim tien dagen verbleven
we op de Westbank om een
beeld te krijgen van de veilig
heidssituatie en de leefom
standigheden van de bevol
king. Het Provincial Recon
struction Team heeft een
groot aantal projecten kunnen bekijken, alle dorpen en politieposten zijn be
zocht en er is een grote 'Westbankshura' (vergadering met alle lokale leiders) ge
houden. Tussen de bedrijven door waren er rustige momenten en dan ga je toch
wel na zitten denken. Ik dacht aan thuis, aan mijn vriendin en mijn familie en
vrienden, aan Koninginnedag in Zeeland. Zó vier je jaren feest met je vrienden in
de kroeg, en zó zit je met je collega's op een heuvel in Afghanistan.
Na terugkomst op de base was het weer wennen aan de bedrijvigheid van het
kamp. Maar allereerst genieten van een echt toilet, een warme douche, schone
kleren en natuurlijk de vele pakketjes en post die ze van thuis hadden opge
stuurd! Het maakt je echt gelukkig om te zien hoe mensen met je meeleven en
allerlei dingen opsturen om het (toch al niet slechte) leven hier aangenamer te
maken!
Het ga jullie goed in het mooie Zeeland en tot binnenkort!
Thijs
Bushmaster-chauffeur Mare uit Goes bedient de MAG.
