22 zeeland
Een jongen alleen, in
een brandende stad
PZC
'Als een pakket
1940
Depotruimte
gezocht
Mohawk II sluit nare periode af
YMiDHome
MïDDELBLiQG
ASIELBELEID Middelburgs gezin vreest voor
MEEST GELEZEN
Vlissingen
www.ymhome.nl
zaterdag 8 mei 2010
w
In de serie Middelburg 1940 en op
www.pzc.nl/middelburg1940 is een
beeld geschetst van het leven in de
stad voor het bombardement. In de
laatste afleveringen vertellen mensen
over hun er varingen op 17 mei.
Kees van Westreenen is in
1940 dertien jaar. Hij be
zoekt de HBS aan de Sint
Pieterstraat. Zijn vader is
directeur van de Amsterdamsche
Bank aan de Lange Noordstraat, te
genover de katholieke kerk. Van
Westreenen heeft zijn ervaringen
van de meidagen van 1940 op
schrift gesteld. Hieronder een aan
tal fragmenten van 17 mei, de dag
van het bombardement, als de fa
milie Van Westreenen zich schuil
houdt in de bank.
„Uit het raam zagen wij enorme
zwarte rookwolken opstijgen en
wij gingen naar de hoger gelegen lo
geerkamers om het beter te kun
nen zien. De plaats lag richting de
Dam. Mijn broer Karei en ik wil
den meteen met de fiets naar de
plaats des onheil om uit te maken
wat er was gebeurd. Wij maakten
geen schijn van kans. Zoals later
bleek, was het prachtige Oost-Indi
sche Huis getroffen.
Even later begonnen de ontploffin
gen weer. Regelmatig deden insla
gen het gebouw schudden. Soms
waren het doffe inslagen, soms
schel, net als bij een blikseminslag.
Al het geluid werd door de resonan
tie van de keldergewelven extra lu
guber. Nu en dan kwam er een
doordringende geur naar binnen.
Vader probeerde ons gerust te stel
len met de mededeling dat de be-
tonmuren van de kluis minstens
zestig centimeter dik waren en dat
daar geen bom doorheen kon drin
gen.
Tegen het einde van de middag
hoorden wij de telefoon gaan. Er
was een toestel in de kluishal. Aan
de telefoon was de heer Weijburg,
een collega van mijn vader, en hij
vertelde dat hij al de gehele middag
probeerde contact te krijgen. Hij
wist dat wij in het gebouw moes
ten zitten. Hij vertelde dat zij zich
in Domburg bevonden en dat men
van de duinen afkon zien dat Mid
delburg één grote vuurzee was. Hij
drong erop aan, de stad uit te vluch
ten, als dat nog verantwoord zou
zijn. Inmiddels begon in het ge
bouw de lucht zich met rook te ver
mengen en werd het er benauwd.
Ineens stond vader op en deelde re
soluut mee: 'We gaan vluchten en
wij gaan allemaal naar Domburg'."
Kees stapt op de fiets en rijdt door
de brandende stad weg. Zijn vader
en zijn zwangere moeder zijn met
een volgeladen auto op weg naar
Domburg. Kees is onder de hoede
van vader Ouwerkerk (de familie
Ouwerkerk schuilde ook in de
bank), maar raakt die kwijt. „Ik be
sloot de weg via de Lange Noord
straat te nemen. Door de rook was
het moeilijk te onderscheiden wel
ke gebouwen iq brand stonden. In
elk geval zag ik dat de garage van
Blaas brandde. Ook aan de achter
zijde van het stadhuis was een
vuurgloed. In de Lombardstraat
was het ook raak en het leek of
daar de zijkant van de rooms-katho-
lieke kerk brandde. Ik fietste via het
Molenwater. Waarom ik deze om
weg nam, kan ik mij niet meer her
inneren. Ik stopte bij een prachtige
bruine Dodge (of was het een De
Soto?) cabriolet, met de kap open.
De auto was nagenoeg geheel uitge
brand. Kleine vlammetjes kwamen
nog uit de bekleding. Ik vervolgde
mijn weg richting de Korte Heeren
gracht. Mijn vroegere onderwijzer,
meester Van Noppen, woonde
daar en ik zag hem voor het huis
van zijn buurman staan. Dat huis,
en nog enkele huizen daarnaast,
waren één rokende puinhoop. Het
huis van mijnheer Van Noppen
was gespaard gebleven. Ik stapte af
en wilde gaan helpen, doch nadat
hij eerst had gevraagd Waarom ik
in mijn eentje door een brandende
stad fietste, gaf hij het nadrukkelij
ke bevel nu langs de kortste weg de
stad te verlaten en nergens meer te
stoppen." Kees nam het advies ter
harte en arriveerde uiteindelijk vei
lig in Domburg.
De serie Middelburg 1940 verschijnt
op 17 mei in boekvorm. Meer infor
matie: www.versehoeven.com.
De PZC is op zoek naar een ruimte
waar onze bezorgers (21 wijken) hun
kranten kunnen ophalen.
Eisen:
De ruimte (ongeveer 25/50 m2) moet beschikken over
stromend water, een toilet en verwarming. Ook moet de
ruimte voldoen aan de ARBO normen.
Vergoeding:
De vergoeding voor het gebruik van deze ruimte wordt in
overleg met de rayonmanager vastgesteld.
Aanmelden of informatie:
Neem tijdens kantooruren contact op met
rayonmanager Kees Verbocht
Tel.: (0118) 43 40 94
E-mail k.verbocht@bndestem-pzc.nl
DichtbijMedia. Wegener
door Selma Osman
Mijn moeder en mijn
broer zijn er ver
moord. En nu moet
ik terug naar Irak?
Met grote ogen vol ongeloof staart
de Middelburgse asielzoeker Mo
hammed Hussein Hassan
de boodschapper van Vluchtelin
genwerk Middelburg aan. „Sturen
ze me werkelijk terug om te ster
ven?"
Hij is een van de duizenden Irake
zen die Nederland moeten verla
ten. Justitie trekt zo'n tweedui
zend tijdelijke verblijfsvergunnin
gen in, omdat het in delen van het
land weer veilig zou zijn. Moham
med vreest voor zijn leven als hij
op het vliegtuig naar Irak wordt ge
zet. Hij behoort tot de Turkmeen
se minderheidsgroepering in het
noorden van dat land. „Omdat wij
geen Arabieren zijn, hebben wij
het er zwaar." Bij elk telefoontje
uit Irak vreest hij voor slecht
nieuws over zijn achtergebleven fa
milie. „Geef ons dan tenminste
het recht om naar een ander land
te gaan.", zegt hij wanhopig.
In het asielzoekerscentrum heeft
de goedlachse Mohammed zijn ei
gen werkplaats. Hij staat er be
kend als de 'fietsenmaker'. Nu
trekt hij nerveus aan een sigaret.
De ellende die het jonge stel over
spoelt, is niet te overzien. Even
daarvoor heeft Mohammed nog
zitten vertellen hoe de de Immigra
tie- en Naturalisatiedienst (IND)
hem van zijn zwangere vrouw Rag-
had en zoontje Walid wil schei
den. Moeder en kind hebben 28
dagen de tijd gekregen om het
land te verlaten: Raghad is uitge
procedeerd.
Een schrijnend verhaal. De 31-jari-
ge vrouw staat op het punt van be
vallen en moet mogelijk na haar
bevalling een behandeling voor
baarmoederhalskanker ondergaan.
Ze zit er stilletjes bij en tikt ner
veus met haar voet op de vloer.
„Wat ik nu voel? Niets. Ik ben
moe. Het is te veel. Ik weet niet
meer hoe ik me moet voelen of
wat ik moet doen." Somber staart
zé voor zich uit. Een medebewoon
ster staat op de achtergrond tegen
een muur geleund en volgt het ge
sprek. In de kleine barak is weinig
privacy.
Mohammed klinkt strijdbaar.
„Waarom maken ze het ons hier
zo moeilijk. Dit is echt marte
lend."
Ze hebben ieder hun eigen asiel
procedure en een totaal verschil
lende achtergrond. Dat maakt het
er met de dreigende uitzetting niet
makkelijker op. Daar komt nog bij
dat ze elkaar pas in Nederland heb
ben ontmoet en alleen voor de is
lam zijn getrouwd. Van een wette
lijk huwelijk is geen sprake. Voor
de IND vormen ze nu geen gezin.
Ook al is hun tweede kindje op
komst.
Nu Mohammed door de herzie
ning zijn verblijfsvergunning ver
liest, is de kans groot dat hij eerder
dan zijn hoogzwangere vrouw en
kind wordt uitgezet. Hij ontvlucht
te zijn land nadat zijn moeder en
broer in 2005 waren vermoord.
Zelf doorstond hij verschillende
martelingen. „Mijn vinger is gebro
ken, ik ben geslagen en kreeg een
schoen in mijn gezicht. Twee keer
is mijn auto van me afgepakt. In
Kirkuk, waar ik vandaan kom, ver
moorden mensen van de verschil
lende bevolkingsgroepen elkaar ge
woon op straat."
Raghad ontmoette hij in 2008 in
het aanmeldcentrum in Ter Apel.
Zij wilde haar leven niet delen
met de verschrikkelijke man aan
wie zij uitgehuwelijkt was. Maar
die zinde op eerwraak. Toen de be
dreigingen te erg werden, is zij Bag
dad ontvlucht. Vanuit Turkije
brachten mensensmokkelaars haar
naar Nederland. Daar zou ze een
goede kans hebben om te mogen
blijven.
Pas na een maand durfde Moham
med zijn landgenote aan te spre
ken. „Zo gaat dat in onze cultuur."
Maar twee dagen later werd ze
overgeplaatst. Hij belde stad en
land af om haar terug te vinden
en smeekte om net als zij naar het
AZC in Middelburg te mogen.
VUSSINGEN - Zes jaar na de aanva
ring bij het Nollehoofd kan het ge
restaureerde Noorse zeilschip Mo
hawk II vandaag te water worden
gelaten. Op 18 juni gaat het schip
naar Oslo, waar het weer ingezet
wordt voor scouts. Hiermee komt
een einde aan een periode die
rampzalig begon. Bij de aanvaring
met de ARM 20 bij Vlissingen raak
ten enkele van de twintig Noorse
scouts en hun acht begeleiders 's
nachts te water. Het schip uit 1904
zonk na een paar minuten.
styling realisatie
1 .Hotelboot voor arbeidsmigranten
2.Kinderen helpen met pastaschilderij
3.Geen bus op middag Giro-etappe
STUUR UW TIPS NAAR redactie@pzc.nl
Zet uw foto in het album
www.pzc.nl/foto
M ■.Klin
Shutters, jalocziën of gordijnen?
Ik adviseer u graag!
