'Treefie' treedt terug
Ooit gehoord van Chris Slutter? Bij velen gaat er pas een belletje rinkelen als ze zijn
hobbelpaard, boldervaas of leunlamp zien. En dat vindt hij prima. „Mijn wens is dat
mensen mij herkennen aan mijn ontwerpen. Dat ze zeggen: hé, een echte Chris."
door Suzanne Dijkstra
Kandelaar Tromp voor Spectrum.
Krabpaal voor Unseen Products.
Hobbelpaard Bobbel.
TtO s PR
lectie gaan opnemen, kunnen het
dan voelen. Dat overtuigt beter."
Veel van Slutters ontwerpen moe
ten eerst even bezinken bij het pu
bliek. Dat gold ook voor kandelaar
Tromp. Die had hij al een tijdje in
zijn werkruimte staan toen Spec
trum langskwam om over een kast
te praten. „Ze zagen de kandelaar
staan en waren op slag verkocht.
We hebben het niet eens meer
over die kast gehad."
Ook bij de kandelaar vergde Slut
ter het uiterste van het materiaal.
En van zichzelf! „Aan mijn ontwer
pen zie je soms niet hoeveel ener
gie het heeft gekost. Ik heb de buis
uitgewijd of opgetromd, zodat er
een kaars in past. Dat is een moei
lijke techniek. Het kan ook simpel,
door er een stukje op te plaatsen.
Maar dat is veel minder origineel."
In zijn werkplaats ligt ook een sta
len buis die hij probeert te trans
formeren tot boekenplank. „Het is
een heel proces om te komen tot
het uiteindelijke ontwerp. Ik zoek
de grenzen van het materiaal op,
zelfs als anderen zeggen dat het on
mogelijk is, probeer ik het toch."
Slutter houdt van ambachtelijke
technieken. Hij komt graag bij
mensen die in een met olie be
smeurde werkplaats werken, of in
een oude smederij. „Die mensen
begrijpen precies wat ik wil. Vaak
helpen ze me en ik kan er altijd te
recht om materialen te bewerken."
Is het ontwerp eenmaal gereed,
dan is het afwachten hoe het valt
bij producent, dealer en klant.
Graag vergelijkt Slutter zijn werk
wijze met muziek. Zoals van Ra-
diohead, zijn favoriete band. „Elke
cd is anders. Soms prachtig, soms
iets minder. Maar ik hoor er altijd
een specifieke sound in waar ik
van houd. Dat moet ook voor
mijn ontwerpen gelden. Mensen
moeten kunnen zeggen: hé, dat is
typisch een Chris, zonder dat ze
weten dat het van mij is."
Zijn producten verkoopt Slutter
het liefst in de winkel. Websites
noemt hij 'handig' (en via de site
van Functionals zijn zijn produc
ten ook te koop), meer niet. Zou
het eraan liggen dat Slutter niet zo
houdt van het 'uitventen' van zijn
werk, zoals hij het zelf noemt? „Ik
houd niet van die toest" n me
heen. Laat mij maar lek :-en
hutje op de hei of in eei
oude fabriek mooie dinge. j-
ken. Geen recycle design, maar
tijdloze ontwerpen."
www.chrisslutter.nl
Reageren?
redactie.wonen@wegener.nl
Ooit hip en veelgebruikt, nu afgedankt en zieltogend
in een hoekje van de kast: keukenlijken.
In deze aflevering: een treeft (of onderzetter).
door Jan van Mullem
Niet iedereen zal het woord zelf of de be
tekenis ervan kennen: 'treeft'. Zeker niet
als het - heel lieflijk, dat wel - wordt ver
basterd tot 'oons treefie', zoals inzender
janny van Pijkeren doet. Gelukkig zal het
bijgevoegde plaatje dan voor opheldering zorgen: oh,
zo'n ouderwetse, stalen onderzetter!
Het leek me niet juist: een treeft is toch zo'n metalen
driepoot met een bewerkt blad waarop je een warme
pan parkeert? Klopt, maar Van Dale geeft een
tweede betekenis: die van rooster of plaat om
een heet strijkijzer of hete pan op te zetten.
Waarschijnlijk een kwestie van gewenning. Als
mijn ouders de kinderen vroegen de tafel te
dekken, werd over onderzetters gesproken.
Kurken, gevlochten en zelfgehaakte (Moeder
dag!) exemplaren kwamen dan tevoorschijn.
Nooit een treeft, al hadden we wel zo'n spijl-
tjesding. Dat werd gebruikt als sokkel voor de glazen
theepot. Scheelde kringen op het aanrecht.
Janny van Pijkeren heeft haar 'treefie' uit de keukenla
opgediept. Niet dat ze het bestaan vergeten was: als
er een pan snert of bruine bonen wordt gekookt,
wordt het treefie nog voor de dag gehaald, mailt ze.
Een 100 procent-keukenlijk is het dus niet. Maar ja.
Voor die paar keer per jaar dat snert of bonen bij Van
Pijkeren op het menu staan, wil ik best door de vin
gers zien dat dit keukenlijk aan de beademing gaat.
Ook omdat ik denk dat er iets aardigs te melden valt
over onderzetters: volgens mij zijn ze écht op hun re
tour. Blokker Co probeert ze nog in een paar ver
schillende kleuren en vormen aan de man te brengen
en kookwebshops hebben nog wat restanten, maar de
glorietijd van de onderzetter ligt achter ons.
Waarom? ik had het er deze week met een collega
over. We zijn anders gaan eten. We scheppen tegen
woordig in de keuken op. Vanuit de pan op het bord.
Driehoekje vlees, driehoekje aardappels, driehoekje
groente. Scheelt tijd en opschepgeknoei aan tafel.
Wie kijkt bovendien graag tegen pannen op tafel aan?
Zelfs mooie van Le Creuset gaan vervelen.
Alleen op het platteland zie ik het nog gebeuren. De
boerin die een stel flinke pannen voor haar man, kinde
ren, knecht en inwonende grootouders op onderzet
ters iaat neerploffen. Daar wordt vaker opgeschept en
een pan op tafel scheelt dan de gang naar het aan-
Fecht. Ook wordt op de boerderij niet moeilijk gedaan
over een pan op tafel, zelfs als ie niét de handtekening
van een vermaard designer draagt. Eierprijzen, melk
quota, biologisch boeren, Q-koorts, 'die lui in Den
Haag': genoeg dingen om je druk over te maken.
Van Pijkeren komt ook uit een boerengezin. „Zestig
jaar geleden, thuis op de boerderij, was het op dit
treefie waar midden op tafel de grote koekenpan
kwam te staan. Dan was er geslacht en aten we 'keu-
gies' ofwel 'stip in de pan'. Dan mocht iedereen er
met een stukje brood aan zijn vork een brokje uitge
bakken spek uithalen. Wat was dat lekker!"
Bewaren dus. Al was het alleen maar vanwege dat
soort mooie herinneringen.
Naschrift: op de 'unieke' kurkentrekker-met-pootjes
(bijnaam butlers friend: stiekem openen, slok nemen,
aanvullen met water, kurk terugstoppen) van vorige
week kwamen tachtig reacties binnen van mensen die
ook zo'n exemplaar bezitten. De meeste zijn in het
buitenland gekocht: VS, Zuid-Afrika, Maleisië, Frankrijk
en Italië. Wij hadden geen fabrieksnaam, maar er blij
ken diverse leveranciers: Sanbri en Monopol AhSo zijn
de bekendste. Kopen? Zie www.corkscrewcentre.com
Ook een keukenlijk in huis? Mail info en foto van het
keukenlijk naar redactie.wonen@wegener.nl
