IO
dreunt de
JL
Een enorme knal, brand, rook en sirenes. Het
is tien jaar geleden dat de Enschedese wijk
Roombeek met één klap verdween. Voor veel
mensen blijft de vuurwerkramp een wond
met een vliesdun korstje. Zeker nu er deze
week een nieuwe getuigenverklaring opdook.
Ramp
vandaaguitgelicht
zaterdag 8 mei 2010
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
door Frederike Krommendijk
In het Stiltecentrum wordt het de Ensche
dese even te veel. Ze is met een groep da
mes gekomen voor een rondleiding. Als
ze vertelt hoe ze op 13 mei 2000 uren na
de vuurwerkexplosie nog in onzekerheid
verkeerde over het lot van haar zoon,
schiet ze vol. Rode vlekken kleuren haar nek, de
emotie lijkt van pakweg eergisteren in plaats van
bijna tien jaar geleden.
De vrijwilligers in het Huis van Verhalen, waar
het Stiltecentrum gevestigd is, kijken er niet van
op. Zij zijn er gewoon, voor iedereen die een luis
terend oor nodig heeft. Het Huis dient als uitvals
basis voor rondleidingen door de wijk Roombeek
die in 2000 door de vuurwerkramp werd ver
woest en nu voor 80 procent is herbouwd.
Gastvrouw Tineke heeft de groep dames opgevan
gen. Het lijkt lange tijd een uitstapje als zovele
maar als Tineke bij de zogenoemde verhalenkast,
gevuld met herinneringen van slachtoffers, de
eerste laden opentrekt valt het gezellige gebabbel
stil. Van het drieluik bijvoorbeeld dat een oudere
vrouw uit Roombeek heeft geweven: met de plat
tegrond van de wijk eerst in een chaos verbeeld,
en later haar droombeeld van hoe het weer wor
den moest, vredig en groen. De vrouw woont er
weer, stelt Tineke de dames gerust en ze kijkt nu
uit op iets wat wonderlijk lijkt op het Utopia dat
ze destijds met draden vormgaf!
Ook een mooi symbool: het oortje van een mok
dat Hadassa Meijer terugvond in de puinhopen
van haar huis. Een vriendin zei dat het een sym
bool was voor het luisterend oor van vrienden.
Een mooie symboliek, vinden de dames, en het
is nergens beter op z'n plek want niemand wordt
hier ooit het luisteren moe. „Mensen vertellen
het eerst aan familie en vrienden. Maar na een
tijdje denken die: hou nou eens op. Mensen heb
ben het gewoon nodig om het verhaal te blijven
vertellen. Al vertellend komen mensen bij echte
emotie", zegt directeur Hermien Maartens van
het Huis van Verhalen.
Ex-politieman Frans Goldschmidt is, zoals veel
Enschedeërs, nog wekelijks met de ramp bezig.
Hij vertelt zijn verhalen aan de vele groepen die
zich voor een rondleiding meldden. Zijn zoon
werd wereldnieuws omdat hij twee huizen in het
rampgebied had, die beide werden verwoest.
Ook al is Frans een uitgebalanceerd type, als hij
vertelt over wat hij aantrof toen hij later in een
van de verwoeste huizen mocht, kraakt z'n stem
toch een beetje. „Het behang was compleet van
de muren geblazen, je kon voelen welke krachten
hier waren vrijgekomen. Natuurlijk sta je dan stil
bij wat er had kunnen gebeuren als ze thuis wa
ren geweest. Maar als je daarin blijft hangen, heb
je geen leven meer."
Frans kan er zelfs wel een grapje over maken.
Want de papegaai van zijn zoon kan sinds die
13de mei een kunstje wat maar weinig vogels 'm
nadoen: een prachtige imitatie van vuurpijlen,
mét knalletje aan het eind.
Frans is nu ambassadeur voor de wijk, en een
trotse. Hij sleept de mensen mee van het ene
fraaie hoogstandje naar het andere, maar laat ook
de droevige oorzaak van de grootscheepse verjon
gingskuur niet onaangeroerd. „Natuurlijk heb ik
m'n emoties. Vooral de eerste keren had ik toen
ik bij het monument stond een brok in m'n keel.
Maar later hoorde ik dat mensen dat alleen maar
waarderen. Nu wordt het allemaal makkelijker. Ik
ben trots op de wijk, het is prachtig geworden.
De rondleidingen zijn een verrijking van m'n le
ven."
De dames die hij vandaag rondleidt, kijken voor
ze op pad gaan eerst rond in het Stiltecentrum. Ie
dereen weet nog precies waar-ie was, die 13de
mei. De één stond schoenen te passen in Zwolle,
een ander zat op een Hengelo's terras. Onbenulli
ge dagelijkse dingen in een mensenleven, maar
nu voor altijd met een haakje vast aan een Grote
Gebeurtenis.
23 mensen stierven door de explosie bij de opslag
van SE Fireworks. Duizend mensen raakten gewond.
in 2003 werd een man vrijgesproken van brand
stichting. Twee directeuren kregen van het hof een
jaar cel wegens onder meer overtreding van milieu
voorschriften en ontploffing door schuld met dood
tot gevolg. Deze week meldde een getuige dat er
op die fatale dag, anders dan aangenomen, werd ge
werkt bij SE Fireworks. Het Openbaar Ministerie
spreekt van een uiterst summiere verklaring.
'w* De letterlijk schokkende beelden van de vuur
werkramp gingen de hele wereld over. zie: Uitge
licht op onze websitewww.pzc.nl/uitgelicht
