giro d italia
DE
GIRO
San Marco
Mannen van staal,
fietsen van hout
maandag 3 mei
m 84* i
Basten had zijn handtekening onder een contract
bij AC Milan gezet en dus moest en zou ik een
shirt met zijn naam en het prachtige nummer 9
hebben. Ook al was het dan nepper dan nep. Dat
gaf niks.
Iedere zondagavond zat ik klaar voor Studio
Sport. De beelden van de Serie A hadden iets ma
gisch, ik kan het commentaar van Emile Schelvis
nog horen. Van Basten, Gullit en Rijkaard in Mi
laan; het was het begin van een rood-zwart tijd
perk. Vooral dankzij drie Nederlanders, die in een
ploeg speelden die de ene na de andere prijs op het
palmares mocht bijschrijven. Italië leek voor voet
ballers het beloofde land. Met de Giro d'ltalia had
ik niks, ik ging ook niet ineens meer pizza's, maca
roni of spaghetti eten. Maar ik keek wel met krie
bels in mijn buik naar AC Milan en wilde er alles
van hebben.
In een kist op mijn slaapkamer lagen een kussen
tje, vlaggen, een shirt en nog een berg prullaria, al
lemaal in rood en zwart. Ik weet niet eens of ik die
spullen nog allemaal heb. De magie van AC Mi
lan is voor mij verdwenen. Huntelaar is geen Van
Basten, Seedorf heeft niet de uitstraling van Gullit
of Rijkaard. San Siro is nog altijd een prachtig
stadion, maar de successen en de aantrekkings
kracht zijn verdwenen. En zulke mooie trainings
pakken als toen maken ze nu ook niet meer.
Barry van der Hooft
Ferdinand Vader aan het werk. Richard Dirven (rood shirt) moedigt het aan. foto Ruben Oreel
plein ligt. Toeschouwers kunnen zowel
vanaf de kade als vanaf het water in rond
vaartboten het 'sprookje op het water'
zien en horen. Tidili's Italiaanse vader zou
het prachtig hebben gevonden. „Hij is he
laas overleden, maar ik weer zeker dat hij
vanaf een wolkje zit te genieten. Als hij
nog geleefd zou hebben was hij achter het
fornuis in de Graanbeurs gaan staan en la
ten zien hoe je echte spaghetti maakt."
De Markt van vrijdag tot en met
zondag is het tweede brandpunt
van activiteiten in de Giroweek.
„We worden de volkse tegenhanger van
het chique Damplein", vertelt Connie de
Lange van De Vriendschap. Ook voor haar
is de organisatie een dagtaak geworden. Er
worden op de Markt en omgeving liefst
250 picknicktafels opgesteld waar mensen
kunnen eten en drinken. Ook op de Markt
is een uitgebreid programma met straatar
tiesten en muzikale optredens. „We probe
ren de sfeer van een Italiaanse volksbuurt
op te roepen", zegt De Lange. De Markt is
de locatie van het concert waarmee de fes
tiviteiten rond de Giro op 10 mei worden
afgesloten met optredens van onder ande
ren Ligabue Tributeband en Bettie Ser
veert. Racoon zorgt voor de Grande Finale.
Fietsenframes zijn van alumini
um, staal of, in het geval van su
persnelle racekarretjes van car-
bonfiber. Van hout zie je zelden.
En toch is er eentje in Middel
burg. Met hulp van docent Jan de Reu,
meubelmaker Jaap van Damme en fietsen
maker Fred Tierolf wisten vier leerlingen -
Gary, Yoran, Ravenna en Shany - van prak
tijkschool Het Bolwerk een prachtig, wer
kend rijwiel van hout te maken. Alleen za
del en zadelpen, stuur en de aandrijving
zijn van metaal gemaakt. De voorvork is
ook van metaal, maar dat is bekleed met
houtfineer. En uiteraard zijn de banden
niet van houL
De komst van de Giro naar Zeeland is de
aanleiding om de fiets te maken. Hij is te
bewonderen in het Stadskantoor. Een etap
pe in de Giro zul je er niet mee winnen.
De gesloten houten wielen vangen daar
voor te veel wind. Maar de fiets is uitste
kend geschikt om voor promotionele doel
einden op rond te rijden.
Tussen al het Girogeweld hebben de man
nen van staal ook een plaatsje gevonden.
Op 5 mei strijden twintig sterke kandida
ten op de Middelburgse Markt om de titel
OerZeeuw. Ted van de Parre, in 1992 de
sterkste man ter wereld, is het hoofd van
de jury.
„Eigenlijk hadden we dit evenement op
Koninginnedag willen houden", vertelt or
ganisator Richard Dirven. „Alles was in
kannen en kruiken. En toen werd bekend
dat de koningin kwam."
De sterke mannen meten hun krachten in
onder meer de onderdelen timberwalk, ac
cu hold, dijk dichten, boomstam uitstoten
en auto dead lift.
Lini Tidili in Venetiaans kostuum.
foto Aart van Beizen
Die avond werd er hard op het
raam geklopt. Een man met
een lange baard, gekleed in
rood en wit, stapte onze woon
kamer binnen. Een paar neef
jes en nichtjes kropen angstig
bij moeder op schoot. Bij mij
nam de spanning ook toe.
Wat zou de Sint voor mij in petto hebben? Een
uur later was alles uitgepakt en toonde ik een ge
speelde glimlach. Dat ene cadeau waar ik zo op
had gehoopt, was niet uit de zak gekomen. Balen!
Een kwartiertje later haalde mijn vader ineens een
pakje vanachter de bank He', wat is dit, zei hij ter
wijl hij glimlachend naar mij keek Ik rukte het pa
pier eraf en begon nog net niet te huilen van op
winding. In mijn handen hield ik het trainingspak
waar ik van had gedroomd. Rood en wit, met het
Kappa-teken dat vanaf de schouders tot aan de en
kels liep, het prachtige clubembleem plus een gele
ster aan de voorkant en op de rug de sponsor Me-
diolanum.
Ik wist niet wat voor bedrijf het was, maar het
klonk zo mooi, zo Italiaans. Het was het trainings
pak waar mijn grote held ook in rondliep. Marco
van Basten, de beste spits die ooit is geboren en
die het San Siro iedere twee weken in vervoering
bracht. Ik droeg het pak met trots, het liefst met
het rood-zwarte shirt eronder. Daar had mijn tan
te een halfjaar eerder Ibiza voor afgestruind. Van
