Toeren met
blues in
detank
2
Pefor Kmtpe
dinsdag 20 april 2010
Wind in het gelaat, terwijl de weg naar de Zeeuwse
kust eindigt in de ondergaande zon. Vrijheid. Alsof
Route 66 op de Zeeuwse dijken ligt en het 650 CC mo
torblok het leven bezingt. Motorrijden is als de blues,
vindt Peter Kempe.
De X3 650 van
D Kempe staat al klaar
voor een ritje. Niet
bepaald een op
en top blinkende
chopper. Het chro
men motorblok, waaruit twee pijpen
eindigen in uitlaten, vertoont sporen
van een olielekkage. Het 'goud' brokkelt
van de letters 'Yamaha' op de benzi
netank. Sporen van het leven staan in
de lak gekrast. Maar zodra de 31-jarige
motor van Kempe start, gromt hij als
nooit tevoren. De Yamaha van Kempe
is als een door drank en vrouwen
doorleefde blueszanger. Diepe rimpels,
maar een prachtige, rauwe keel. De
Kwadendammer zou zijn Yamaha dan
ook voor geen goud de deur uit doen.
Niet dat hij een fervente biker is. Maar
als organisator van de bluesroute en het
in Zeeland overbekende bluesfestival
in Kwadendamme, hoort z'n motor
toch wel bij zijn 'vrije' imago. Kempe
heeft zijn wilde haren nooit verloren,
letterlijk.
54 is hij nu. „Ik rij al vanaf mijn zes
tiende motor", vertelt hij. „In Bors-
sele kon je voor 15 gulden voor drie
maanden een proefrijbewijs hebben.
Toen die verlopen was, kocht ik in Goes
een proefrijbewijs en toen weer bij een
volgende gemeente. Zo heb ik tot mijn
achttiende motor kunnen rijden." Na
het behalen van zijn motorrijbewijs
reed hij een Yamaha 250 CC. „Die heb
ik gereden tot ie helemaal in de poeier
was. Daarna heb ik twee jaar geen
motor gehad, totdat ik op vakantie in
Griekenland een motor huurde. Heer
lijk vrij over het eiland tuffen. Man, ik
was meteen weer verkocht."
Kempe haalt elk jaar grote bluestoppers
naar het toch wel nietige Kwaden
damme. Hij doet dat samen met zijn
maat Kees Wielemaker. Ook die heeft
zijn hart bij motoren liggen. Niet dat hij
er zelf eentje heeft. „In mijn jonge jaren
heb ik wel een motorexamen gedaan.
Bij een achtje maken ging het mis. Ge
zakt. Het was september, ik dacht: 'Nou
ja, ik probeer het volgend voorjaar wel
weer.' Ik moet het nu nog proberen",
lacht hij. Waar Kempe bovenop zo'n 50
pk zit, toert Wielemaker graag rond op
zijn Solex van nog geen 1 pk. „Toch haal
ik zo'n 45 kilometer per uur hoor. En
ik rij zo naar Brugge als het moet."
Kempe toert op zijn motor om te
genieten van het landschap. Hem zie
je dus niet met 180 kilometer per uur
voorbijscheuren.
„Ik kom nooit boven de 110. Nee, zo'n
racer is helemaal niets voor mij. Ik heb
altijd oude tufmotoren gehad. Geef
mij maar mijn Yamaha. Mooie looks,
lekkere zit, mooi blok met die twee
pijpen en je kunt heerlijk aan het stuur
hangen. Het is eigenlijk een replica
van de Triumph Bonneville, alleen is
deze Yamaha tig keer goedkoper. En
betrouwbaarder. Mijn Yamaha is van
1979, maar loopt nog als een zonnetje.
Gelukkig maar, want ik ben helemaal
niet technisch. Ik kan nog net mijn
spiegel eraf draaien en op de juiste
plaats terugzetten."
Wat maakt motorrijden nu zo gewel
dig? „De vrijheid", stelt Kempe. „Rijd
maar eens over de oude weg van Hein-
kenszand, via Lewedorp en Nieuwland
naar de kust. Dat geeft je een nostal
gisch Route 66 gevoel. Dat is het mooie
aan motorrijden."
Dennis Rijsbergen
Peter Kempe: „Geef mij maar mijn Yamaha, je kunt heerlijk aan het stuur hangen."
