in balans 13
Inhoud
Wat betekent
het vooru?
In dit nummer:
ntroductie
Colofon
woensdag 14 april 2010
Leven met diabetes 5
Uit het werkveld
Boeken en tips
Slaapapneu
Kinderopvang
11
De Stelling
13
Bij de psycholoog 14
Zelf verzekerd?
Kijk ook op:
www.pzc.nl/magazines
15
In Balans is een commerciële
uitgave van de advertentiebedrijven van
BN DeStem I PZC, Brabants Dagblad en
Eindhovens Dagblad, in samenwerking
met de zorgsector. Deze special ver
schijnt als bijlage bij de genoemde dag
bladen.
Wilt u adverteren in de volgende
bijlage? Neem dan contact op met:
Frits Smeets
I 076-531 22 77
segmentteam@bndestem-pzc.nl
Vormgeving:
Angela van Eek
Productcoördinatie:
Dennis Willems
Herbert Kats
door Herbert Kats
Met jaarlijks oplopende kosten is het allerminst vreemd
dat men in de gezondheidzorg zo hardnekkig op de nood
zaak van preventie hamert. Dat is belangrijk, in meerdere
opzichten. Niet in het minst omdat daar een verschuiving
naar de eigen verantwoordelijkheid bij hoort. Op zich he
lemaal niet verkeerd, maar iedereen kan zien dat er een
addertje onder het gras zit. Een flinke adder zelfs.
Zelfredzaamheid is een term die regelmatig opduikt in be
spiegelingen over de toekomst van de gezondheidszorg,
leder weldenkend mens kan snappen dat er iets moet ge
beuren om ons zorgstelsel betaalbaar tehouden ^nu de
vergrijzing meer en meer oprukt.
Eigenlijk is zelfredzaamheid niets anders dan het vermo
gen om je dagelijks staande te houden. Of dat lukt hangt
niet alleen af van de zorg, maar ook van de persoon zelf.
Iemand met een kwaal of gebrek kan zich vaak 'redden'
ais de mate waarin zorg geleverd wordt maar goed is af
gestemd op de behoefte. Ziedaar, de beide elementen
zijn met elkaar verbonden. Maar daarmee ligt tegelijk het
gat bloot tussen tussen theorie en praktijk, tussen teken
tafel en werkelijkheid.
Groei
Betere zorg betekent namelijk vaak: meer specialistische
zorg. En voor expertise moet nu eenmaal betaald wor
den. Jarenlang is getracht met bijstellingen de groei van
de kosten - want die nemen ondanks alle maatregelen
nog steeds toe - in de hand te houden. Maar iedereen
die een huishouden 'runt' snapt dat je het met een kaas
schaaf niet zult redden als het om miljarden gaat.
Vandaar datje steeds vaker termen hoort als 'grondige re
organisatie' en 'ingrijpende koerswijziging'. Zoals altijd,
makkelijker gezegd dan gedaan. Want van ons zorgstel
sel leven letterlijk miljoenen mensen. Gaat het niet langer
over 'ombuigen' maar om regelrecht saneren, dan zal dat
dus zeker van 'au' doen.
Tegelijk is door de verschuiving van het ooit bijna alom
vattende begrip zorg naar preventie en zelfredzaamheid
'maatwerk' nodig om mensen te helpen. Ironisch genoeg
maakt dat het steeds gecompliceerder om de helpende
hand te reiken. En te vinden.
Waar moet die helpende hand vandaan komen? Moetje
erom vragen of moet iemand anders hem aanbieden? En
wanneer? Informatie is er doorgaans in overvloed. Maar
kan de betrokkene die vinden en nuttig gebruiken?
Afhankelijk
Nu zijn er gelukkig veel mondige mensen. Die zullen on
getwijfeld hun weg vinden. Maar bij het begrip 'zorg'
hoort onontkomelijk ook een groep die afhankelijk is van
hulp. En die niet altijd kan vinden of betalen.
Want hoe belangrijk mantelzorg, steun van familie en zelf
redzaamheid ook zijn, adequate zorg voor mensen mag
nooit alléén afhankelijk zijn van hun vermogen een (voor
delige) helpende hand te vinden.
Het Amerika van Obama heeft (naar Europees voorbeeld)
net afstand genomen van die gedachte. Het zou wrang
zijn als wij juist naar de andere kant doorschieten. Het is
goed als iedereen die het heeft over ingrijpende verande
ringen zich terdege beseft dat onze taal nog een andere
maar aanverwante uitleg geeft aan het begrip zorg.
Inderdaad, die van bezorgdheid.
L_
Zorg is een mooi woord. Het roept de
associatie met betrokkenheid op. En dat
klopt doorgaans ook. Maar we moeten
steeds meer zelf doen.
En tot hoever gaat dat?
