Man van stavast
vindt het welletjes
7 spectrum
A
Zaterdag 10 april 2010
De rek en het vuur zijn er na
bijna zestig jaar uit. De Stichting
Oud Strijders Legioen wordt op
gi termijn opgeheven, maakte
I aanvoerder Prosper Ego onlangs
bekend. Een gesprek met de
voorman van de roemruchte
conservatieve stichting.
door Leon Krijnen
Het is een regel uit een oud sol
datenliedje, in zijn afscheidsre
de onsterfelijk gemaakt door
generaal Douglas MacArthur:
Old soldiers never die, they fade away.
Oud-strijders blijken niet alleen te verdwij
nen, maar soms ook geen tijd, of geen zin
meer te hebben. In linkse kringen zal er
geen traan om worden gelaten, maar de
Stichting voor Vrijheid en Veiligheid OSL/
Stichting Oud Strijders Legioen wordt op
termijn opgeheven. Dat maakte voorman
Prosper Ego twee weken geleden bekend
in de laatste nieuwsbrief van de 58 jaar
oude, roemruchte conservatieve stichting.
Het clubblad van de organisatie, de Sta
Vast, was al wijlen. Zijn kantoor is geslo
ten, de volledige jaargangen, de dossiers en
zijn archief heeft Ego aan het Nationaal Ar
chief geschonken.
Prosper Ego stopt nu ook met de nieuws
brief omdat medewerkers en begunstigers
in aantal teruglopen en het ontbreken van
een secretariaat opbreekt.
„De abonnees van Sta Vast beginnen uit te
sterven en het is tegenwoordig steeds
moeilijker om vrijwilligers te vinden. Dat
lijkt helaas een maatschappelijk fenomeen.
Er zijn wel nieuwe veteranen bij gekomen,
van Libanon en Bosnië tot Afghanistan,
maar die hebben allemaal hun eigen orga
nisatie. Ik geloof dat er in Nederland in
middels meer dan dertig verschillende
clubs van veteranen bestaan."
In de hoogtijdagen werd het blad op
14.000 adressen bezorgd en waren de za
len te klein uit als het OSL een congres or
ganiseerde. Dat was begin jaren tachtig,
toen honderdduizenden tegen de komst
van de kruisraketten demonstreerden.
Waar Ego en de zijnen met alle plezier
voor de luizen in de pels van links Neder
land speelden en vliegtuigen met sleep bo
ven de demonstranten opdoken. De tek
sten: 'Liever een raket in de tuin dan een
Rus in de keuken' en 'Eenzijdige ontwape
ning? Miljoenen willen dat niet'.
Dat was toen, en nu is nu.
De wereld is veranderdwas er überhaupt
nog reden om de stichting in de lucht te
houden?
„Maar natuurlijk", zegt Ego. „Waakzaam
zullen we altijd moeten blijven. Kijk maar
naar de geschiedenis, en wat zich daarin
allemaal heeft herhaald."
De stichting wordt op termijn geliqui
deerd, maar de achterban, die nu nog uit
2400 mensen bestaat, krijgt, als daar acute
aanleiding toe is, in de toekomst nog wel
een e-mail. Van de 2400, veelal bejaarde le
den van het OSL maken er rond de 1800
gebruik van een computer en een internet
verbinding.
„We blijven nog even in de lucht, maar op
een gegeven moment moet je realistisch
worden en een besluit nemen. Zowel de
rek als het vuur is eruit."
Prosper Ego, zijn ouders kwamen uit
Zeeuws-Vlaanderen, oogt jeugdiger dan
zijn 82 jaar, zoals altijd keurig gekapt en in
het pak, bekroond met dé stropdas. Dezelf
de stropdas die George Bush senior op een
van de foto's draagt, ooit door Ego aan
hem geschonken.
In 'Een man van Sta-Vast', het boek dat
Vincent Dumas in 2008 over Prosper Ego
en de geschiedenis van het Oud Strijders
Legioen (OSL) schreefj staan enkele tiental
len foto's. Ego met Joseph Luns, Bob Smal-
hout, Joop van Tijn, Hans van Baaien, Mat
Herben. Ze hangen ook in zijn werkka
mer, acht hoog in een prachtig apparte
ment in een van de vijf woontorens op het
Bredase Chassé park, aan alle kanten heeft
hij uitzicht over Breda. De man van stavast
poseert met Amerikaanse generaals, een
president, een Afghaans stamhoofd.
Wat opvalt: er is nauwelijks een foto te
vinden waarop Ego serieus, fronsend,
moeilijk of kwaad kijkt.
U bent kennelijk een tamelijk optimistisch
en opgewekt type, is er wat dat betreft per-
schil tussen linkse en rechtse mensen?
„Nou, valt wel mee hoor, maar als je met
hen aan tafel zit om eens lekker te eten,
dan wordt toch nog regelmatig geklaagd
over de misstanden in de wereld. Terwijl
op dat moment, of je dat bord nou wel of
niet leeg eet, elders in de wereld niets ver
andert. Geniet eens een keer ergens van,
denk ik dan."
Rechts en aartsconservatief heette Ego, die
in zijn leven duizenden ingezonden brie
ven geschreven moet hebben aan alle kran
ten in Nederland, immer ondertekend
door P.J.G.A. Ego. Maar binnen zijn eigen
club is hij ook een liberaal, die er in 1995,
tot ongenoegen van een groot deel van
zijn aanhangers, voor pleitte om nou ein
delijk eens Duitsers uit te nodigen voor de
nationale Dodenherdenking.
Datzelfde jaar liep hij tegen een veroorde
ling op vanwege een artikel in Sta Vast,
waarin zo ongeveer alles wat niet-Neder-
lands was, voor het gemak over één crimi
nele kam geschoren werd. Ego staat on
voorwaardelijk achter de monarchie, maar
die liefde bleek zes jaar geleden niet steke
blind, toen hij zei: „Ik vind Beatrix een ech
te vorstin maar kijk eens even wat er nu
allemaal naar binnen schuift. De monar
chie blaast zichzelf zo nog op."
Een lintje ontbreekt op zijn revers, maar
dat ligt niet aan die uitspraak over het Ko
ninklijk Huis: „Tja, dat kan natuurlijk niet
meer door die veroordeling in 1995. De
tekst van dat artikel was niet eens van mij
zelf Maar ik wilde me niet verschuilen ach
ter mijn medewerker. Ik sta pal voor mijn
mensen. Ach, mijn tegenstanders ter lin
kerzijde zijn nooit veroordeeld. Zij hebben
allemaal een lintje gekregen, ik vanwege
mijn strafblad niet. Nu ja, dat is het ergste
niet. Mijn belangrijkste onderscheiding is
de steun van mijn begunstigers. Ik heb
nooit een cent subsidie ontvangen."
Als u achterom kijkt, is er dan iets, waarvan
u denkt, nou daar heb ik helemaal mis ge
had?
Na enig aarzelen: „Zuid-Afrika. Daar ben
ik achteraf anders over gaan denken. Daar
zijn tijdens de apartheid dingen gebeurd
waardoor ik het met dat beleid niet eens
had moeten zijn."
Maar zelfs in de tijd datu achter het beleid
in Zuid-Afrika stond, konden ze u toch
moeilijk van racisme beschuldigen, gezien
het feit dat u destijds met een Indische
vrouw was getrouwd?
Hij herinnert zich een journalist van Vrij
Nederland, of De Groene Amsterdammer,
in elk geval links, die hem aan de voora
vond van een bijeenkomst van het OSL
belde met de vraag of er ook kleurlingen
aanwezigen zouden zijn. Volgens Ego ver
wachtte dezeeen ontkennend antwoord.
'Ja hoor', antwoordde Ego echter,'mijn
vrouw'. Waarop verder geen vragen meer
werden gesteld. „Maar ja, die types zaten
ook wel eens klem als ze op een bijeen
komst van het OSL verschenen, waar dan
Pirn Fortuyn en David Pinto bleken te spre
ken. Oftewel: een homoseksueel en een
allochtoon van Berberse afkomst. Dat kon
den ze ook niet goed plaatsen."
Hoe nu verder?
„Zo lang mogelijk genieten, met mijn part
ner, en de kleinkinderen. Ik ben een dank
baar en gelukkig mens die altijd veel geluk
gehad heeft."
Prosper Ego poseert in zijn woonkamer met uitzicht op de watertoren: 'Waakzaam zullen we altijd moeten blijven. Kijk maar naar de geschie
denis en wat zich daarin allemaal heeft herhaald.' foto Thorn van Amsterdam