161 geld werk
Klein bedrijf doelwit computercrimineel
M exiiiiico
1
GELDZAKEN
dinsdag 6 april 2010
Veel kleine bedrijven overschatten
hun bescherming tegen internetcri-
minelen. Toch is juist het MKB
steeds vaker doelwit van hackers.
Die zijn maar op één ding uit: geld.
door Herman Stil
Grote bedrijven hebben hun compu
terbeveiliging meestal goed op or
de. Hackers, het Engelse woord
voor computerkrakers, weten dat
en richten hun pijlen daarom steeds meer
op kleine bedrijven. Multinationals hebben
vaak hele afdelingen systeembeheer, die ook
de veiligheid in de gaten houden. In een ge
middeld MKB-bedrijf met soms maar een
handjevol personeel, wordt de beveiliging
er hooguit door iemand 'bijgedaan'.
■- Maar net zoals het bedrijfspand niet meer
door een oude, houten schutting wordt be
veiligd, moet ook de computerbeveiliging
van deze tijd zijn. Kleine bedrijven onder
schatten de gevaren van slechte computerbe
veiliging. Daardoor loopt niet alleen de ei
gen bedrijfsvoering gevaar, maar ook hun
klanten kunnen door hackers in problemen
komen.
Marc van Zadelhoff weet daar alles van. Hij
is directeur marketing van het Amerikaanse
bedrijf IBM Internet Security Systems, we-
feldwijd een van de grootste computerbevei
ligers. Van Zadelhoff: „Je ziet dat ouderwet
se criminaliteit op internet terugkomt, maar
nu in een veel serieuzere vorm. Een paar
jaar geleden was het kraken van bedrijfssys
temen vooral een speeltje van jongens die
hun vrienden wilden imponeren. Nu zijn
het echte criminele organisaties, die het
maar om één ding te doen is: geld verdie
nen."
In de loop der jaren zijn allerlei wetten en
vrijwillige regels opgesteld die voor een bete
re beveiliging van bedrijven en consumen
ten moeten zorgen. Zo moeten de gegevens
van klanten en consumenten worden be
schermd. Bedrijven die hun gegevens onvol
doende beveiligen, zijn strafbaar.
Maar het navolgen van de wetgeving is niet
voldoende, weet Van Zadelhoff. Volgens
hem voldoen veel bedrijven weliswaar aan
de wettelijke voorwaarden, maar lopen cri
minelen ondertussen toch weg met gege
vens van klanten en consumenten. Van Za-
door Corroé vara Zeïjl
Laatst zag ik een onderzoeksrapport
dat voorspelde dat de Mexicaanse
peso gaat uitblinken. Hij zou veel
te goedkoop zijn in vergelijking
met de overige Zuid-Amerikaanse munten.
Aan dit soort beleggingsoordelen hecht ik
niet veel waarde, maar het geeft wel aan
dat beleggers op zoek zijn naar alternatie
ven voor de zwakke euro en de zwakke dol
lar.
Eigenlijk willen beleggers niet in beide va
luta beleggen. En dan komen opeens beleg-
gingsexoten als de Mexicaanse peso boven
drijven. Dat is wel eens anders geweest. Be
gin jaren tachtig was Mexico een prototype
van een Zuid-Amerikaans land waar de in
flatie uit de klauwen liep. Mexico is daar
om een prachtig voorbeeld van wat aande
len doen in een periode van hyperinflatie.
De inflatie ging begin jaren tachtig door
het dak. De overheid moest op enig mo
ment tegen 160 procent rente lenen. Was u
in 1980 in Mexico op vakantie en u had bij
voorbeeld nog voor 1.000 euro aan Mexi
caanse peso over, dan was dat bedrag 10
jaar later nog maar 8 euro waard. De infla
tie fluctueerde tussen de 20 procent en de
180 procent. Dat was, toeval of niet, zo'n
beetje toen de Zangeres Zonder Naam voor
de tweede keer een hit scoorde met Mexiiiii-
co. Wijlen Duisenberg zei al eens dat de
waarde van een munt niet is wat er op de
markt voor wordt betaald, maar vooral
wordt bepaald door het verschil in inflatie.
Hoe meer inflatie, hoe minder een munt
waard is. Dat klopt wel. De Duitse Bundes
bank, feitelijke voorloper van de Europese
Centrale Bank, was panisch voor hoge infla
tie. Dat komt vooral door de angst uit de
Duitse hyperinflatiejaren begin jaren twin
tig, toen de postzegels te klein werden om
alle nullen op kwijt te kunnen. Niet voor
niets heeft Duitsland sinds de Tweede We
reldoorlog een sterke munt en een lage in
flatie. Als beloning daarvoor een lage rente.
In de crisisperiode hielden de Mexicaanse
aandelenkoersen per saldo de hyperinflatie
bij. Dat is ook logisch. Bij een inflatie van
100 procent gaat de omzet van bedrijven
met 100 procent omhoog, net als de kosten.
Dus blijft er 100 procent meer winst over
en worden de bedrijven 100 procent meer
waard. Daar zijn aandelen een goede haven
om in zo'n geval naar te vluchten, maar u
moet twee zaken goed in de gaten houden.
1. Het is slechts een vluchthaven. In de cri
sis had u slechts de waarde van uw vermo
gen veiliggesteld en er niet veel mee ver
diend. Uitgedrukt in broden bij de bakker
was u er niet veel mee opgeschoten. Obliga
ties en cash geld waren daarentegen hele
maal waardeloos geworden.
2. In dit soort onzekere tijden gaan de aan
delenkoersen flink op en neer. Beleggers
houden niet van onzekerheid. In de perio
de 1981-1983 gingen de koersen met 90 pro
cent naar beneden, om vervolgens weer te
herstellen. Alle gruwelverhalen over hype
rinflatie ten spijt: ik geloof er niet in. Mo
menteel is de inflatie in Europa 1,50 pro
cent. En als u de hoge olieprijs eruit haalt,
nog maar 0,6 procent. Dat is nog nooit zo
laag geweest. We lijken langzaam af te zak
ken naar Japanse scenario's. Veel overheids
schuld, lage rente, een economie die niet
van zijn plaats komt en geen inflatie, zelfs
af en toe deflatie. In dat geval moet je géén
aandelen bezitten, maar juist obligaties.
De aandelen in Japan zochten na het spat
ten van de kredietbubbel steeds lagere'bo-
dems op. In 1992 stond de Nikkei Dow-in-
dex op 17.000. Afgelopen week ging de vlag
uit omdat dezelfde Nikkei Dow door de
11.000 naar boven ging. Dat is het aandelen-
beeld in deflatiescenario.
Corné van Zeïjl is fondsmanager
bij SNS Asset Management.
delhoff: „Het probleem is dat bedrijven den
ken veilig te zijn als ze zich aan de regels
houden. Maar ze moeten criminelen buiten
de deur te houden, niet de wetgever tevre
den stellen. Hackers trekken zich helemaal
niets aan van regels."
De economische crisis werkt volgens Van
Zadelhoff ook niet mee. „Bedrijven gebrui
ken al hun geld om het hoofd boven water
te houden. Er wordt even geen voorrang ver
leend aan beveiliging van gegevens, want
het geld dat daarvoor nodig is, wordt ge
bruikt om het bedrijf draaiende te houden.
Criminelen beseffen dat." Overigens blijkt
ook uit eigen onderzoek van IBM dat ër een
relatie is tussen de economische malaise en
illustratie CRW
ook digitaal verwijderd? Ik ken voorbeelden
van werknemers die naar de concurrent
overstapten, maar nog maanden op het net
werk van hun vorige baas konden rondneu
zen. Er is software die dat soort-zaken goed
regelt, maar simpel nadenken kan al veel
problemen voorkomen."
reageren?
geld@wegener.nl
de snellere groei van het aantal veiligheids
lekken.
Van Zadelhoff waarschuwt echter voor een
te technische benadering. „Je kunt niet alles
oplossen met producten of toezicht. Bedrij
ven zullen er ook voor moeten zorgen dat ie
dereen alert moet zijn op veiligheidsgebied.
Er moet een balans zijn tussen technologi
sche oplossingen en menselijke slimheid."
Een voorbeeld van alert optreden zonder
dat er meteen technische maatregelen moe
ten worden genomen is het toegangsbeheer.
„Wie heeft in het bedrijf toegang tot wat?
Hoe snel is iemand die bij je bedrijf vertrekt
