uit de wielen
Toetje smaakt Kramer goed
Ireen Wüst kondigt kentering aan
maandag 22 maart 2010
'Oscar is dé winnaar van de
ploeg, al vanaf de eerste dag
dat hij bij ons rijdt.'
Technisch directeur Erik Breukink
door Frits Bakker
SANREMO - De machtige sprint van
Oscar Freire, het raspaard in de
stal van Rabobank, is ook in zijn
nadagen nog altijd goed voor over
winningen op het hoogste niveau.
Vorig jaar waren daar nog twijfels
over, na zaterdag niet meer. Met
een grote overmacht reed de
Spaanse sprintheid in de zwaarste
Milaan-Sanremo sinds jaren de he
le sprintelite uit de wielen. Tom
Boonen, verslagen met twee leng
tes verschil, werd tweede voor de
Italianen Petacchi, Modolo én Ben-
nati, die tot tweederangs sprinters
werden gedegradeerd.
De 34-jarige Oscar Freire, die na
drie wereldtitels nu ook drie keer
Milaan-Sanremo heeft gewonnen,
hield na de superieure spurt een
zelden gehoord betoog: niet zijn
ploegmaats werden bedankt voor
de diensten, hij had de eerste gro
te klassieker van dit jaar gewon
nen dankzij zijn eigen klasse. Dat
mag arrogant klinken, toch kon
niemand de uitleg van de winnaar
tegenspreken.
Want Oscar wint zoals hij wil win
nen. Hij heeft niet, zoals Mark Ca
vendish vorig jaar in Sanremo, een
hele trein van goed georganiseerde
gangmakers nodig om hem te lan
ceren. De kleine Spanjaard kiest
zorgvuldig zijn positie, zoekt het
wiel van een rivaal op, wacht het
moment af en slaat dan meedogen
loos toe. Zo was het zaterdag in
Sanremo, zo was het ook bij zijn
vorige overwinningen, toen hij
Erik Zabel en Stuart O'Grady
(2004) en Alan Davis en Tom Boo
nen (2007) in de sprint versloeg.
„Ik wist dat de vorm er was om
hier te winnen", zei hij na de ont
lading en de vreugde in het Rabo-
kamp. „Mijn enige vrees wat dat er
nog een groep zou wegrijden op
de Poggio. Dat gebeurde gelukkig
niet. Ik heb bewust niet gerea
geerd op de aanvallen van Pozzato
en Gilbert. Dat laat ik aan anderen
over. Ik heb me alleen geconcen
treerd op de sprint." Hoe vaak er
op de dag voor de koers ook over
de tactiek was gesproken: Freire
deed het in de fmale toch weer he
lemaal alleen. Paul Martens was de
enige die meezat voorin, Lars
Boom was op de Cipressa gelost.
„Het is ook onmogelijk om Oscar
te volgen als hij zich door het pelo
ton naar voren wringt", bekende
Boom.
De sprintzege die volgde, na een
lange aanloop van de Poggio, werd
binnen de bankploeg uitgelaten ge
vierd. Zelfs de anders zo ingetogen
Erik Breuking toverde een brede
lach op het gezicht. „We waren
toch wat gaan twijfelen aan Oscar,
omdat hij in de Tour vorig jaar zo
veel tekort kwam tegen Cavendish
en daarna in de Vuelta ook niet
kon winnen." Ploegleider Erik
Dekker: „Ach, je moet Oscar ge
woon laten doen, hij moet alleen
wel het gevoel krijgen dat wij ver
trouwen in hem hebben. Daarna
doet hij het in de koers zelf wel,
maar goh, wat heeft hij dit fantas
tisch afgemaakt zeg." Het was ook
de koers waar hij al weken naartoe
had geleefd, die hij al lang in zijn
hoofd had, in de wetenschap dat
de mindere sprinters, zoals Pozza
to en Gilbert, op de Poggio gingen
aanvallen. Maar eigenlijk viel alles
op zijn plaats, tot en met die impo
sante sprint op de boulevard van
Sanremo. Freire sloeg wild met
zijn vuist in de lucht net voorbij
de finish en reed met een grote
lach tot aan de Rabobus. „Ik schat
te de eindstreep wat verder in,
toen we begonnen te sprinten",
vertelde hij. „Maar het had ook
nog wel vijftig meter verder mo
gen zijn, zo zeker voelde ik me."
Sven Kramer zwaait naar het publiek tijdens de ereronde in de slee op het ijs van Thialf. foto Peter de Jong/AP
door Eric de Jager
heerenveen - Een nagerecht, meer
is een WK allround niet in een
olympisch seizoen. Maar voor
Sven Kramer was het een toetje
waarmee hij zijn naam vetgedrukt
in de geschiedenisboeken van het
schaatsen kon bijschrijven. En dus
nam de eerzucht het over bij de
23-jarige Fries. Kramer werd giste
ren in Heerenveen voor de vierde
keer op rij wereldkampioen, iets
wat nog niemand was gelukt.
De winnaar begon wat bleekjes
aan het toernooi. Een longinfectie
hing als een blok aan zijn been.
„Drie dagen voor het WK dacht ik
nog: dit gaat niet lukken." Daarom
wandelde hij gisteren uiterst ont
spannen Thialf binnen, terwijl hij
geheel tegen de traditie in met een
achterstand aan de afsluitende
tien kilometer begon. „Ik had me
er wel druk om kunnen maken,
maar feit is dat ik al heel blij was,
dat ik mee kon doen." Met die
blijdschap in het achterhoofd, pro
beerde Kramer de eerste twee da
gen vooral geen gekke dingen te
doen. Hij ging niet tot het gaatje
op de vijf kilometer en de 1500 me
ter, om zijn Iongen niet te veel te
martelen. Gisteren moest hij daar,
zoals hij het noemde, 'de boete
voor betalen'.
Het voordeel van de laatste rit van
het toernooi ging naar de 20-jarige
Amerikaan Jonathan Kuck. „Ik
kon daardoor absoluut niet re
laxen. Het was toch nog spannend
en dat was eigenlijk niet de bedoe
ling."
Kramer: „Na de 500 meter had ie
dereen verwacht dat het een mak
kelijk WK zou worden. Ik reed
Skobrev en Bokko op afstand.
Maar toen kwam daar opeens
Kuck, een 'coming man' in vorm."
En dus moest Kramer het verschil
maken tijdens zijn eerste tien kilo
meter sinds 'De Wissel' in Vancou
ver.
„Ik had geen revanchegevoelens",
zei hij. „Desondanks schoot het
een paar keer door zijn hoofd bij
het naderen van de kruising: 'Als
het maar goed gaat...' Twee of drie
keer. Tja, het was een te grote klap
om er zomaar aan voorbij te gaan.
Het zal volgend jaar wel over zijn.
Voor mij was het op dat moment
heel erg, maar er zijn ergere din
gen in de wereld, zo is het ook
weer, natuurlijk."
Revanche of niet, Kramer vol
bracht de laatste 10.000 meter van
het WK in stijl. Kramer reed
12.57,97, dankzij een venijnige ver
snelling in de laatste zes ronden.
Kuck, die een halve minuut van
zijn persoonlijk record moest afha
len, beet zich dapper vast in de
rondetijden van zijn belager, maar
moest na zeven kilometer capitule
ren.
Kramer had dat wel verwacht:
„Het had heel raar moeten lopen
om hem aan mijn tijd te laten ko
men. Ik ben blij dat ik dit seizoen
zo heb kunnen afsluiten. Olym
pisch kampioen, Europees kam
pioen, wereldkampioen: het is
geen slecht jaar geweest."
Ireen Wüst zit er helemaal doorheen na haar race op de 1500 meter.
foto Vincent jannink/ANP
door Maarten van Helvoirt
heerenveen - Uitgeteld lag Ireen
Wüst gisteren bovenop een lucht
kussen langs de baan na te puffen
van haar vijf kilometer, de afslui
ter van het WK allround. Maar in
eens kukelde ze er gestrekt vanaf
Even had ze geen controle meer
over haar lichaam. „Ik heb alles ge
geven, meer zat er niet in." Niet
meer dan brons dus.
Net als Sven Kramer stond Wüst
al voor het vierde jaar op rij op het
podium van een WK allround, al
leen is het bij haar een aflopend rij
tje: eerste, tweede, derde, derde.
Maar voor volgend jaar kondigde
ze een kentering aan. „Die derde
plaats van vorig jaar kwam echt
uit mijn tenen, nu sluit ik het sei
zoen af met een stijgende lijn in
mijn vorm. Als ik een goede zo
mer draai, zonder al te gekke din
gen, kan ik die lijn doortrekken en
is mijn lichaam weer helemaal op
het niveau van 2007." Bij welke
ploeg ze dat gaat doen, is nog niet
bekend. Dat wil ze over twee we
ken pas bekendmaken. Al zijn de
gesprekken met TVM over een ver
lenging van twee jaar met een op
tie voor nog eens twee jaar al in
een vergevorderd stadium.
Wüst was de slotdag van het WK
ingegaan als de nummer één van
het klassement, zij het met een mi
nieme voorsprong (0,08 seconde)
voor de 1500 meter op de Canade
se Kristina Groves. Met een voor
haar ongekende bravoure had ze
zaterdag nog verkondigd dat ze
vastberaden was om net als tij
dens de Olympische Spelen de
1500 meter te winnen. Maar
Groves was in een rechtstreeks
duel twee tienden sneller.
Wüst stond nog altijd tweede,
maar in haar achterhoofd wist ze
dat de kleine zes seconden die ze
op de vijf kilometer mocht toege
ven op Martina Sablikova geen
haalbare kaart was. Het werden er
zeventien. Groves nestelde zich tus
sen die twee en ging met het zil
ver terug naar Canada. Wüst:
„Maar mijn seizoen was toch al ge
slaagd. De grote buit heb ik in Van
couver binnengehaald." Toen
Wüst in 2007 in Thialf wereldkam
pioen werd, had ze op de slotaf-
stand een riante voorsprong op
haar concurrentes. En dat kwam
vooral door een sterke 500 en 1500
meter. „Het is zaak dat ik weer dik
ga toeslaan op die afstanden. Ik
heb al bedacht dat ik volgend jaar
elke week een 500 meter ga rij
den." Want daar zal ze meer ver
schil moeten maken dan dit WK -
met name ten opzichte van Sabli
kova.
Wüsts drie kilometer van zaterdag
was daarentegen haar beste van
het seizoen, ze gaf maar iets meer
dan een seconde toe op Sablikova.
Terwijl die werd verreden op de
waarschijnlijk slechtste ijsvloer die
er ooit tijdens een groot titeltoer-
nooi heeft gelegen sinds er op over
dekte banen wordt geschaatst.
Slechter nog dan tijdens de Olym
pische Spelen in Vancouver.
Wüst schrok zich te pletter toen
ze aan het inrijden was en naar be
neden keek. „Het leek wel of ik op
de Bonkevaart schaatste. Er zaten
allemaal puntjes en bolletjes op
het ijs."
