Westkappelse kantwerkster legt basis
Werkjes voor de lingerie van Juliana
22 zeeland
'Meneer de wijkagent, nu is toch dat bankje weg'
V
i' 5
KLOSKANTKUNST 'Ieder die de producten van dezen mooien, socialen arbeid ziet, zal zich er in bewondering overheen
Cedichtenprijs
vrijdag 19 maart 2010
door Henk Postma
Het moet, in de jaren dertig
van de vorige eeuw, een
ware rage zijn geweest.
Een schriftje, waarin het ledenbe
stand van het Westkappels Molen
wiekje werd bijgehouden, telt dan
meer dan tachtig namen. Maar
een vetpot was het niet, vertrouw
de Tine de Vos zo'n dertig jaar la
ter de PZC toe. „Het was een
schijntje wat de mensen betaal
den, als je het ging omrekenen wat
er aan uren werk in zat." Ook al
was kantwerk een tijdlang zeer ge
wild. „Toen maakten de mensen
zelfs schulden om een kanten
kraag te bezitten."
Het Molenwiekje verkocht de
werkstukken van de leden op ver
kooptentoonstellingen her en der
in het land. Althans, wanneer er
netjes was gewerkt. Slordig kant
werk werd onverbiddelijk afge
keurd. De verdiensten van de bes
te, meest actieve kantwerksters
konden oplopen tot meer dan zes
tig gulden per jaar.
De exposities genoten bijzondere
belangstelling van het Koninklijk
Huis. Koningin Wilhelmina haal
de er een naar Huis Ten Bosch, en
kocht daar onder meer een kinder
jurkje, een toiletkussen, kleedjes,
een avondtaschje in de vorm van
een schelp, en - als relatiegeschen
ken- een aantal rose kraagjes. Prin
ses Juliana droeg lingerie met kant
werk uit Westkapelle.
Er waren altijd wel enkele West
kappelse kantwerksters die tijdens
de tentoonstellingen in dracht een
nummertje kantklossen wegga
ven. Kranten raadden de lezers
aan de finesses goed in zich op te
nemen. „Ieder die de producten
van dezen mooien, socialen arbeid
ziet, zal zich er in bewondering
overheen buigen."
Demonstratie van Westkappelse kantwerksters. Rechts Tine de Vos, links Maatje Minderhoud-Dekker.
Koningin Wilhelmina
behoorde tot haar be
wonderaars. Maar dat
Tine de Vos uit West
kapelle de allerbegaafd-
ste ontwerpster was van de 'Hol-
landsche kloskant' school, is pas
sinds kort bekend. De Landelijke
Organisatie Kant Kunst (LOKK)
eert haar inmiddels als grondleg
ster van een tachtig jaar oude stijl
die ook nu weer modern oogt. De
komende maanden is haar werk
middelpunt van een tentoonstel
ling waarmee het Polderhuis in
Westkapelle de Hollandse kant-
werktraditie eert.
Het was weer eens wat anders dan
erwten of bonen lezen. En boven
dien minder ongezond. Dus stamp
te dominee Wilhelm Reus eind ja
ren twintig van de vorige eeuw in
Westkapelle een kantklos-school
tje uit de grond. Daartoe haalde hij
mevrouw Schutten-Peters naar het
dorp, een dame uit Hoorn, die el
ders in het land al een aantal van
die schoolverenigingen had opge
richt, allemaal onder de naam Het
Molenwiekje.
Jonge vrouwen, veelal afkomstig
uit minder bedeelde gezinnen, leer
den er met houtjes en draden kant
werk vervaardigen, ter verfraaiing
van kleedjes, zakdoekjes, kleding,
theemutsen of lingerie. Rijk werd
je er niet van. Maar met veel ge
duld, gevoel en gepriegel kon je er
een centje mee bijverdienen.
Het Molenwiekje stelde hoge ei
sen. Niets 'nawerken, en dikwijls
verknoeien' van barokke patronen
uit het buitenland. Nee, het Molen-
Opslag voor bedrijf en particulier
Middelburg 0118-613713
www.city-store.nl
VLISSINGEN - Brian Sardjoemissier
(10) is met zijn gedicht De eek
hoornmotor ook in de prijzen geval
len van Poem Express Internatio
nal. Net als het gedicht van Esmé
de Coninck zal ook zijn gedicht ge
publiceerd worden. In het Theo
van Doesburgcentrum kreeg Brian
bovendien een oorkonde.
In Buurten met Blauw volgt de PZC
de vier Vlissingse wijkagenten. Om
beurten vertellen ze over hun werk.
door Miriam van den Broek
Samen met een bewoner
uit het Vlissingse Midden
gebied wil Henk Wieg
man weer een buurtpre
ventieteam opzetten. De bewoner
kwam laatst met dat idee naar het
wekelijkse inloopspreekuur van
Henk.
„Die man vertelde me dat er tien
jaar geleden een buurtpreventie-
team in de bloemenbuurt was",
zegt Henk. „Op een bepaald mo
ment is dat opgehouden te be
staan. De bewoner vroeg of dat er
opnieuw kan komen. De buurtpre-
ventieborden staan er toch nog. Ik
vond het meteen een goed plan.
Die bewoner gaat nu contact zoe
ken met de mensen die destijds in
dat team zaten."
Het inloopspreekuur biedt bewo
ners uit het Middengebied niet al
leen een plek waar ze met hun
ideeën terecht kunnen. Wiegman
krijgt er ook vragen over de regel
geving rond cameratoezicht en
over de afwikkeling van aangiftes.
Ook krijgt hij klachten over gevaar
lijk geparkeerde auto's en kapotte
lantaarnpalen, klachten die hij
meteen probeert op te lossen.
„Het spreekuur loopt goed. De eer
ste keer kwamen er zo'n acht men
sen, de keren daarna zo'n vier.
Meer dan ik had verwacht", zegt
Wiegman. Sommige mensen wil
len alleen even kennismaken, an
deren hebben prangende vragen.
„Laatst zei een oudere mevrouw:
'Meneer de wijkagent, nu hebben
ze toch het bankje bij de bushalte
in de President Rooseveltlaan weg
gehaald. Daar kon ik altijd op rus
ten als ik op de bus moest wach
ten.' Ik heb haar uitgelegd dat die
bank is weggehaald omdat omwo
nenden 's avonds veel last hadden
van jongeren die bij dat bankje
hingen. Ik kon haar probleem niet
oplossen, maar ze begreep nu wel
waarom het was weggehaald."
Ook kwamen twee vrouwen naar
het inloopspreekuur om te zeggen
dat ze het jammer vinden dat er
geen samenscholingsverbod meer
is ingesteld. „Ze zeiden zo veel last
te hebben van hangjongeren. Ik
heb ze uitgelegd dat ze die jonge
ren gewoon kunnen aanspreken.
Dat hadden ze nog nooit gedaan.
Ik heb toen een paar keer met ze
geoefend hoe ze die jongens kun
nen vragen of ze wat stiller willen
doen."
Het inloopspreekuur is iedere woens
dag van 13.00 tot 15.00 uur in het
In- en Uitloophuis aan de Vincent
van Goghlaan 241a.
