9 spectrum
Zaterdag 6 maart 2010
Deze maand vertrekt de laatste lichting Nederlandse militairen naar Uruzgan. Om de twee
weken mailt sergeant Kjeld uit Vlissingen PZC-verslaggeefster Ondine van der Vleuten
over zijn ervaringen in Tarin Kowt, waar hij leiding geeft aan een pantsergeniegroep van
zeven man. Belangrijkste taak is het opsporen van IED's ('bermbommen'). Sgt Kjeld heeft
ook contact met een groep Zeeuwen in Kamp Holland (Tarin Kowt).
Van: o.vandervleuten@pzc.nl
Verzonden: zaterdag 6 maart 2010
Aan: kjeld@uruzgan.af
Onderwerp: laatste lichting Uruzgan
Hey Kjeld!
Nederlandse bases
A N CHORA
Chora
Tarin
K°wt CHfNARTU
SHAHIDI
HASSAS
Uruzgan
AFGHANISTAN
Kabul
RAWOD
nb Afghaanse overheid rekent distnct Cizab sinds 2006 tot Uruzgan
anp bron reuters
Nog even en je stapt op het vlieg
tuig, richting Uruzgan. Was jij dat,
aan de Nieuwendijk in Vlissingen,
vorige week? Ik veronderstel dat
je vóór je vertrek de kans hebt ge
grepen om je vriendin nog eens even stevig te
gen je aan drukken, een serieus gesprek te voe
ren met je vader en 'Maak je geen zorgen!' te
roepen tegen je moeder. Hoe stevig jouw rela
tie is, weet ik niet, maar het lijkt me heel moei
lijk een half jaar alleen per mail contact te heb
ben. Misschien ga je naast je vrienden en fami
lie ook de dagelijkse dingen missen, zoals een
boulevardje pakken, of hagelslag, of het Hol
landse lentezonnetje. Hoe warm is het nu in
Uruzgan? Krijg je een beetje de kans om te ac
climatiseren, als je aangekomen bent, of moe
ten jullie gelijk aan de bak? Het lijkt me toch
nogal een cultuurschok. Ben je daar op de een
of andere manier op voorbereid, de afgelopen
maanden?
Laatst zag ik een oorlogsfilm waarin iemand
zei: „Het eerste wat je leert, als je het leger in
gaat, is wachten. Het leger is: wachten, en tus
sendoor zo nu en dan eens actie." Voor jou is
het nu wachten op het vertreksein. Ik kan me
voorstellen dat je inmiddels wel aan wat actie
toe bent. Maar ik hoop dat het niet te heftig
wordt. Bermbommen - sorry, improvised explo
sive devices, IED's - opsporen, dat zou voor mij
een beetje té spannend zijn. Ik veronderstel
dat je jezelf goed bewust bent van de gevaren
die dat werk met zich meebrengt. Mijn zoon is
nu zes en hij vindt het prachtig, militairen.
Maar als ik eerlijk ben, moet ik er niet aan den
ken dat hij voor het leger kiest.
Wanneer gaat dat vliegtuig nou? Laat maar, dat
mag je natuurlijk niet zeggen. Feind hört mit.
Succes!
Ondine
Van: kjeld@uruzgan.af
Verzonden: zaterdag 6 maart 2010
Aan: o.vandervleuten@pzc.nl
Onderwerp: we zijn er klaar voor
Salaam aleikum Ondine!
Dat zou heel goed kunnen, dat je mij aan de Nieuwendijk zag. Het zon
netje schijnt en ik maak daar nog even goed gebruik van door met
m'n vriendin lekker te wandelen. Ook de motor is weer uit het vet ge
komen. Heerlijk, zo nog even ontspannen. Mijn familie en vrienden
staan achter me hoor, dat blijkt wel uit het afscheidsfeestje dat ik vori
ge week zondag heb gehad. Op de foto zie je hoe ik probeer te kokkerellen zonder
me te laten afleiden door mijn moeder en mijn vriendin. Wat is het toch fijn om te
weten dat de mensen die je liefhebt, je volledig ondersteunen. Het zal wel even
wennen zijn om zo lang van hen gescheiden te zijn, denk ik. Maar ik heb nooit echt
problemen gehad met lange periodes van huis. Natuurlijk is dit wel even iets heel
anders. Ik ga naar een oorlogsgebied waar sommige dingen niet van zelfsprekend
zijn; dat zal zeker wennen zijn, ja. De temperatuur in Tarin Kowt is als we er aanko
men wel lekker, 20°C overdag en rond 0°C bij duister. Het is een heel andere
warmte dan hier in Nederland. Veel droger. De tijd dat we er zijn loopt de tempera
tuur geleidelijk op naar 40° a
50 °C We kunnen dus lang
zaam wennen aan de stijgende
temperatuur.
Of we gelijk aan de bak kun
nen, hangt af van de situatie
daar. Normaal gesproken heb
je de tijd om samen met je
voorganger alles rustig door te
nemen: wat speelt er waar,
hoe deden onze voorgangers
bepaalde zaken, welke quala
(Afghaanse woning) is ver
dacht, materiaal overnemen en
zovoorts. Wij zijn genisten en
genisten zijn zoals ze dat noe
men 'gevechtsondersteunend':
wij zorgen dat andere eenhe
den hun werk kunnen doen.
Tijdens de trainingen in Neder
land leren we al hoe we bepaalde situaties moeten aanpakken. We weten hoe we
mogelijke gevaren met betrekking tot bijvoorbeeld 'search' kunnen herkennen.
Search is het opsporen van verboden middelen, die voor bewijs vastleggen en in be
slag nemen. In Uruzgan zijn die verboden middelen voornamelijk Improvised Explo
sive Devices (IED's) of componenten daarvan. IED's zijn huisgemaakte bommen die
op alle denkbare manieren tot ontploffing kunnen worden gebracht. Sommige gaan
af als iemand er op gaat staan. Maar de Taliban proberen ook slachttoffers te ma
ken met IED's die afgaan door een telefoon of een stukje vliegertouw. Zo zijn er
meer voorbeelden. Of we de bermbommen gaan vinden is geen vraag, maar een
weet. We gaan ze vinden en helaas moet ik ook de mogelijkheid onderkennen dat
we sommige IED's niet zullen vinden. IED's worden steeds complexer en moeilijker
te vinden. Maar goed, laten we hopen dat dat ons bespaard blijft. Of ik me bewust
ben van de gevaren? Zeker. Maar ondanks het gevaar geeft het wel een kick als je
zo'n ding vind. Je laat daarmee wel zien dat jij beter en slimmer bent dan degene
die jou iets wou aandoen. Vanaf tiener wou ik al in dienst en mij bevalt het heel
goed. Ik vond het, net als jouw zoontje, vroeger ook stoer en gaaf om een militair
te zien. Maar maak je over hem maar nog geen zorgen.
Mijn volgende brief komt vanuit Tarin Kowt.
Grtzzz, Kjeld
