161 zeeland
Wonderwel gespaard
Twee keer vertellen voegt
zeeland
in de
vorige
eeuw
Nieuwe Centree
op bijzondere
locatie Zierikzee
maandag 1 maart 2010
Deze week opnieuw een exemplaar van de nieuwe ansichtkaarten
uit de collectie van Hans Lindenbergh, getoond over het thema
'Zeeland en water'. De vraag luidt: Weet u waar deze foto ge
maakt is? U kunt natuurlijk gewoon de plaats vermelden, maar we zijn
ook benieuwd naar uw verhalen en anekdotes die te maken hebben met
deze plaats. De oplossingen kunnen voor vrijdag verstuurd worden naar
de redactie van de PZC, postbus 91,4330 AB Middelburg onder vermel
ding van Raadkaart. Of fax naar 0118-434019. Inzenden bij voorkeur via
e-mail naar redactie@pzc.nl. Drie inzenders van goede antwoorden krij
gen een waardebon.
De kaart van vorige week
riep herinneringen op aan
de aangrijpende gebeurte
nissen die zich in Zierikzee voorde
den tijdens de rampnacht. De afge
beelde woningen aan de Hoofd
poortstraat werden in 1953 door
het water verzwolgen en dat staat
inzenders nog helder voor ogen.
Diverse mensen gaan in op de lot
gevallen van het 'wonderwel ge
spaarde' gezin De Spirt. Dat be
stond uit vader en moeder en hun
twintig maanden oude zoon Dona-
to.
Mevrouw J. Dam-Leijdekker uit
Terneuzen: „Mijn zus en zwager
woondenmet hun zoontje in het
tweede huis rechts (foto). In de
rampnacht zijn alle huizen wegge
spoeld. Mijn zus kwam terecht in
de polder, ze was bijna acht maan
den zwanger. Ze had haar zoon bij
zich, zag het wiegje drijven dat
reeds klaarstond en probeerde
daar Donato in te leggen en het
naar de Havendijk te duwen, maar
dat ging iedere keer de diepte in."
Uiteindelijk lukt het de vrouw om
met haar kind in de armen de wal
te bereiken, waar ze werden opge
vangen. Gezien de verwondingen
die het jongetje had opgelopen,
werd gedacht dat het niet meer
leefde. Men wilde het kind achter
laten in de kelder. De moeder wei
gerde echter te geloven dat het
kind dood was en toen men nog
eens ging kijken gaf het kind teke
nen van leven. Mevrouw Dam:
„Mijn zwager is twee dagen zoek
geweest en was terechtgekomen
op de hooizolder van boer Kloet.
Wij thuis maar bidden voor hun
zielerust want wij wisten dit alles
niet." Uiteindelijk is het gezin here
nigd en is op 19 maart 1953 een ge
zonde dochter geboren.
De waardebonnen gaan naar: J. Dam-Leij-
dekker, Terneuzen; G. A. Kooman, Zierik
zee en Rinus de Moor, Retranchement
ZIERIKZEE - Na drie succesvolle edi
ties in 2009 is het op 9, 10 en 11
april tijd voor de voorjaarseditie
van Centree 2010, de cultuurmani
festatie in en rond de Nieuwe
Kerk in Zierikzee. Volgens project
leider Willem Huijbreghs wordt
deze voorjaarseditie om verschil
lende redenen bijzonder. Het geva
rieerde programma biedt klappers
als soulzangeres Jenny Lane en
singer/songwriter Bertolf uit de
band van Ilse deLange. Een extra
verrassingselement zit hem vol
gens Huijbreghs met name in de
opmerkelijke locatie. De Nieuwe
Kerk in Zierikzee wordt van bin
nen in een nieuw jasje gestoken
en als proef voor mogelijke verde
re ontwikkelingen in de toekomst
omgetoverd tot muziektempel.
Een speciale bijlage met aandacht
voor nieuwe trends in woning
en tuininrichting.
Theaterrecensent Willem Nijssen
geeft in deze rubriek wekelijks zijn
impressies weer van voorstellingen
die hij de voorgaande dagen heeft be
zocht. Deze keer: de voorstellingen
'De infiltrant' van De Varkensfa
briek en 'Lucinde' van Cargo en het
Zuidelijk Toneel.
Vorige week in de krant
gelezen: 'Als cultuurpar
ticipant doen onze zes
tigplussers het niet bijs
ter goed. Slechts de helft doet
soms aan cultuur'. Uit het artikel
maak ik op, dat men niet heeft ge
teld hoe vaak een grootouder nog
eens een sprookje vertelt aan zijn
kleinkind. En ook niet hoeveel goe
de films ze op hun tv (trouwe
vriend) bekijken, en evenmin hoe
veel boeken ze in de stilte van hun
uitgestorven woonkamer adem
loos verslinden. Uiteraard werd al
leen geteld hoe vaak ze de kassa
passeren. En er blijkt 'gebrek aan
interesse' om daarvoor de deur
nog uit te gaan. (Geen woord over
gebrek aan geld...)
Zo af en toe vind ik het best wel
eens verfrissend te vergeten dat ik
voor mijn beroep op weg ben naar
de schouwburg en om me dan te
verplaatsen in iemand die zich spe
ciaal voor de gelegenheid nog eens
in zijn klamme regenjas worstelt
en de drup instapt om aan 'cul
tuurparticipatie' te gaan doen. Wij
worden kennelijk geacht daaraan
mee te werken, en inderdaad
meen ik vaak een 'zie ons eens aan
cultuur doen'-sfeertje in de zaal te
proeven. En dan heb ik toch in
eens diep respect voor de twee da
mes die tijdens De Infiltrant van
De Varkensfabriek na 10 minuten
ontdekten dat ze daar niet voor ge
komen waren, en die vervolgens
zonder aarzelen het Arsenaalthea
ter uitstapten.
Niet dat het nou zo slecht was,
wat die twee acteurs in 11 a 12 rol
len op de planken brachten. Inte
gendeel eigenlijk. Best wel grappig.
Geloofwaardig verhaal meestal
ook. Raak getroffen typologie. En
het theaterkind in mij -als dat ooit
sterft dan... dan stop ik met dit
werk- het theaterkind in mij was
helemaal weg van al die snelle rol
wisselingen. Een hoed op, een
sjaal om, een stem anders en ho-
Adverteren? Neem contact op met
Verkoopteam Zeeland
tel. (0118) 43 40 70
e-mail: teamzeeland@bndestem-pzc.nl
Mohammed Azaay en Karim El Guennouni.
Scène in het wereldje van de criminaliteit.
pla, daar had wéér iemand anders
een rol in het stuk.
Twee tienervrienden, Hassanova
en Mirnoun, waar het onbegrijpe
lijk tussen klikt. Hassanova die
veel te jong de leiding heeft over
het familie-imperium: een shoar
mazaak waar ook levendig wordt
gehandeld in drugs. Mimoun die
langzaam meegesleurd wordt in
dat wereldje van kleine en steeds
grotere criminialiteit. Die eruit
stapt maar er terug in wordt ge
chanteerd. En hoe alles uiteinde
lijk natuurlijk slecht afloopt.
Ik heb me echt geen seconde ver
veeld (en véél seconden ver
maakt), en toch kan ik me voorstel
len dat je wel eens iets meer wilt
krijgen dan alleen het gevoel, dat
je participeert in cultuur. En dat
dat hier nou niet direct zo voor de
hand lag, tenzij je gewoon eens lek
ker wilde lachen (is dat cultuur?).
En daar hadden die dames zeker
geen zin in.
Vrijdagavond. Heel de week
hard gewerkt. Dat zou lich
te en vlugge kost moeten
zijn, om wakker te blijven. En dat
was in 't Beest in Goes wél en niet
het geval. Lucinde, een modern lu
guber sprookje naar Harold Pin
ters stuk Stilte. In de oorspronkelij
ke première in 1969 'bevonden de
spelers zich buiten tijd en ruimte,
op stoelen op een spiegelende
vloer, met hun schaduwen ver
weg achter hen' meldde Sunday Ti-
f