mze energiebron 3. Heb respect voor diversiteit
Likke(baarde)n
^■L^j wonen@wegener.nl Z/WOHeit
f§§|| 024-3650509
1:1:1 Zaterdag 27 februari 2010
je ziet niets speciaals aan de cradle to
cradle geproduceerde tegels van Konink
lijke Mosa. De gebruiksduur van de
tegels is net zo lang als niet-cradle to
cradle gemaakte tegels. Zelfs de prijs is
niet hoger dan de andere tegels van het
merk. Alle grondstoffen van de tegels
zijn recyclebaar en ze brengen geen
schade toe aan het milieu. Bovendien
wordt zo veel mogelijk tegelafval als
grondstof voor nieuwe tegels gebruikt.
Mosa is het eerste keramische-tegelbe-
drijf ter wereld dat zich toelegt op het
cradle to cradle produceren van tegels.
„De reden waarom we dat doen, is dat
we als tegelfabriek 125 jaar bestaan en
nog lang tegels willen blijven maken. Als
je als bedrijf in de toekomst gezond wilt
zijn, moet je duurzame producten ma
ken", zegt Arthur Thomaes, algemeen
directeur bij Koninklijke Mosa.
Het Maastrichtse Mosa is opgericht in
1883 en levert circa 8 miljoen vierkante
meter aan tegels per jaar aan 30 landen.
Mosa heeft er twee jaar over gedaan om
op de cradle to cradle-manier te kunnen
werken. Alle grondstoffen, leveranciers,
productieprocessen en producten zijn
doorgelicht. Grondstoffen die niet duur
zaam waren, werden vervangen. Ook de
duurzaamheid van de groeven waaruit
de grondstoffen komen, is onder de
loep genomen.
www.mosa.nl
Tapijtfabrikant Desso is druk bezig met
produceren volgens het cradle to cradle-
principe. Een lastig en langdurig proces,
weet de fabrikant. Daarom stelde Desso
een meerjarenplan op, met doelen tot in
2020. In dat jaar, zo is de planning, zal
Desso voor honderd procent volgens het
cradle to cradle-principe werken.
In de afgelopen tien jaar is al veel be
reikt. Zo wordt nu 73 procent efficiën
ter met energie omgesprongen dan voor
heen en meer dan 90 procent van het fa-
brieksafval wordt gerecycled. Ook is alle
verpakkingsmateriaal volledig recycle
baar.
Wie Dessotapijt of -kunstgras koopt,
kan er zeker van zijn dat het product is
gemaakt van milieuvriendelijke, gezonde
materialen en dat het zo is ontworpen,
dat het aan het eind van zijn levenscyclus
weer biologisch of technisch kan worden
hergebruikt.
www.desso.com/
cradle to cradle NL
Ooit hip en veelgebruikt, nu afgedankt en zieltogend
in een hoekje van de kast: keukenlijken.
In deze aflevering: Bakvorm voor broodpodding
door Bauke Boersma
Vaak moet ik aanhoren dat ik eigenwijs ben.
Uiteraard ontken ik dan altijd hardnekkig,
maar juist dat is voor mijn criticasters de
bevestiging van hun stelling. Vreemd... En
eigenwijs of niet, enige zelfkritiek is mij
heus niet vreemd, hoor. Zo beken ik bij deze volmon
dig dat ik geen keukenprins ben. Verre van zelfs. Waar
om zou ik ook? Ik ben tenslotte met een prinses op
(onder meer) dat gebied getrouwd!
Neemt niet weg dat ik bij tijd en wijle graag in de keu
ken vertoef. Tegenwoordig vooral om Indische lekker
nijen te ruiken en (stiekem) te proeven. Vroeger, als
kleine jongen, om niets
te missen als mijn moe
der bitterkoekjespud
ding maakt. Of cake.
Die zalige geur... Ik kan
het nog zo oproepen.
En steeds was er hét cu
linaire hoogtepunt voor
een jochie van twee tur
ven hoog: het uit mo
gen likken van de pan
met beslag. Mijn moe
der zei het nooit, maar
ik weet zeker dat er al-
tijd minder beslag in de
cakevorm ging dan had gekund. Om mij ter wille te
zijn.
Suze Groothuis herkent dat beeld. Al was de lekkernij
bij haar broodpudding, in een grijs verleden broodpod
ding genoemd en bij velen vast beter bekend onder
de naam trommelkoek. „Met warme stroopsaus", zegt
ze likkebaardend. „Machtig, maar lekker!"
heeft er zelfs nog een speciale bakvorm
voor („Een erfstuk van mijn schoonmoe
der") en weet ook nog exact de be
ding. „De vorm invetten en voe
ren met paneermeel. Gistbe-
slag met de nodige ingrediën
ten er in. Het deksel er op
draaien en in een pan met
water twee uur tegen de
kook houden. De vorm gaat
drijven en scheefhangen.
Twee grote stenen op het
deksel, aan weerszijden van de
hengels, zorgen er voor dat het
een mooie rechte pudding wordt."
Of dat nog niet nostalgisch genoeg
foto Suze is, rept ze ook nog van een ander,
Groothuis aanzienlijk ouder, keukenlijk: het boek
De hedendaagsche Kookkunst van Maria
Haesebroek. Daterend van halverwege de negentiende
eeuw. 'Geheel omgewerkt en met tal van recepten
verrijkt door J.P. Gros, Eerste Kok van wijlen
Z.M. Willem I'. Groothuis ontdekte er een broodpod-
dingrecept in. 'Neem oudbakken brood', staat er te le
zen. 'Laat het in melk weken, roer boter met 8 dojers
van eijeren er door, wring het brood goed droog uit,
doe het in de geroerde boter, voeg er nog wat suiker,
fijn kaneel, een stukje fijn gesneden succade en een
klein weinigje zout bij. Deze podding moet gekookt
worden in een vorm, dien men digt kan sluiten, en in
water. Ordinair geeft men hem met een compote van
pruimen of kersen'.
Suze Groothuis heeft in elk geval de smaak weer hele
maal te pakken gekregen. „Ik moet echt weer eens
podding maken. Maar dan het liefst met mijn schoon
moeders recept." Tja, ik kan in zo'n geval slechts toe
schouwer zijn. Geeft niks. Ik verlekker me wel aan die
zalige geur. En aan het uitlikken van de pan.
Ook een keukenlijk in huis? Mail info en foto van het
keukenlijk naar redactie.wonen@wegener.nl
Koninklijke Mosa
Tegels van Mosa (foto boven), tapijt van
Desso (onder) en pannen van GreenPan
(links) worden al cradle to cradle gemaakt.
