Op de fiets
reizen
*D
Bermtoerist
U
Tilt de gast eenblikje of
flesje op, dan meldt de mat
dit aan de computer
Fietsen langs
rivieren als Rijn,
Moezel en Donau is
populair. Maar wat
in Europa kan, is
ook prima te doen
in Zuidoost-Azië.
Bert Sitters nam
zijn tweewieler mee
naar Thailand voor
een tocht langs de
Mekong.
Zaterdag 27 februari 2010
reizen@wegener.nl
024-3650360
Laten we het eens over geld hebben. Geld op reis. Op
een vliegveld bijvoorbeeld. Hier vindt men de ex
perts op het gebied van geautoriseerde oplichting. De
reiziger is, al wachtend op zijn vlucht, kwetsbaar. Hij heeft
dorst en misschien ook wel honger en wil daar iets aan
doen. Maar hij zit vast in de vertrekhal. De versnaperingen
moeten daarom worden gekocht bij gelegenheden die on
derlinge prijsafspraken hebben gemaakt. In het echte leven
mag dat niet, maar de kartelvorming op bijvoorbeeld Schip
hol is volledig geautoriseerd. Met als gevolg dat je je blauw
betaalt aan een kopje koffie met een boterham. Ik ken de
prijzen niet precies uit mijn hoofd, maar twee sneetjes
bruin met ei en een blaadje sla komt al gauw op 5 euro. Dat
zijn 11 oude guldens! Voor een boterham! Ik kan me er elke
reis weer, volkomen zinloos, over opwinden. Wat een op
lichterij.
Geld, het is altijd een gevecht met mezelf. Misschien komt
dat door de opvoeding. Zeeuwen zouden zuinig zijn, maar
wij Groningers kunnen er ook wat van. Het is met de paple
pel ingegoten. Op vakantie richting Zuid-Europa meden
wij de Raststatten en Routiers. Flamboyant stond niet in
ons woordenboek. Was er honger, dan stopten we gewoon
in de berm. Gasbrander aan, blikje hutspot in de pan en
smullen maar, op een klapstoeltje achter de vangrail. Heer
lijke herinneringen, maar het tekent je wel.
Ons hotel in New York heeft een valet parking service. Te
gen betaling van 50 dollar(ü!) zet een medewerker de huur
auto op een geheime plek weg, om hem de volgende dag
op verzoek weer terug te brengen. Dat kan ik beter, denk ik.
En ja hoor, daar is een goedkopere parkeergarage op 4 blok
ken loopafstand. Hier kost het per nacht maar 40 dollar.
Tientje verdiend. Helaas heb ik over het hoofd gezien dat je
dan vóór 7 uur de tent weer uit moet zijn, anders begint het
rekenen opnieuw. Daar kom je de volgende dag pas achter
wanneer je, kletsnat geregend, de auto ophaalt. Nee, het
valt voor de zuinigerd niet mee.
De minibar staat zoals gewoonlijk vol peperdure
consumpties. Ik sta er elke keer weer versteld van
hoe het mogelijk is dat voor een flesje bier 10 dollar
gerekend wordt terwijl je het om de hoek in de su
per kunt kopen voor 1 dollar. Of een flesje water, 8
dollar. Een zakje chips, 9 dollar. Ik doe er niet aan
mee. Ook deze keer haal ik de hele koelkast leeg
om er de zelf aangeschafte, veel goedkopere produc
ten voor in de plaats te zetten. Bij vertrek zal ik het
ding uiteraard weer in nieuwstaat opleveren, voorzien van
de oorspronkelijke inhoud.
De minibar in kwestie is een opvallende. Er liggen twee hin
derlijke rubberen matjes in met daarop de contouren van
de flesjes die er eerst stonden. Het valt niet mee om mijn ei
gen aanschaf er precies op te plaatsen, maar de matjes kun
nen er niet uit, dus we improviseren. De dagen gaan voor
bij, flesjes gaan in en uit. Wanneer het vertrek aanstaande
is, haal ik de originele inhoud van de minibar uit de la van
een kledingkast. Het is nog even puzzelen om de zaak weer
goed op z'n plaats te krijgen, maar uiteindelijk staat het zo
als bij aankomst.
Bij de check-out kan ik dan ook met een gerust hart mel
den dat geen van de peperdure items door mij is genuttigd.
De kassier fronst de wenkbrauwen en overhandigt me de re
kening. Daarop staat tot mijn grote schrik een niet mis te
verstane post minibar. Er zou door mij voor niet minder
dan 1.312 dollar zijn gebruikt. „Mag het van uw credit card,
meneer?"
Ik protesteer, maar de kassier houdt vol. De moderne mini
bar werkt immers feilloos. Alle 'items' staan op een rubber-
mat. Daarin zitten sensoren die voelen of er nog iets is. Tilt
de gast een flesje, blikje of stukje chocolade te lang op, dan
meldt de mat dit aan een centrale computer. Verkocht! Het
item wordt automatisch op de rekening gezet. Ik begrijp nu
hoe de mijne zo heeft kunnen oplopen. Het valt me nog
mee dat de computer niet is doorgebrand door mijn gegoo
chel met de inhoud van de koelkast. Big Brother heeft me
betrapt. Beschaamd leg ik een en ander uit Even later zal
housekeeping mijn lezing bevestigen. Hoofdschuddend
kijkt men mij na. De knieperd. Ze hebben gelijk. Overal op
de wereld nog altijd met een blikje hutspot in de berm. Zui
nigheid met vlijt. Het is niet anders.
De Hindoestaanse god Ganesh, god
van kennis en wijsheid, wordt ook
in Thailand volop aanbeden.
foto's Bert Sitters
Een bontgekleurde tempel
tegen de bergen markeert
de plaats waar de rivier
de Mekong de grens
vormt tussen Thailand
en Laos. We fietsen langs de rivier
tussen Chiang Khan en Nong
Khai, het mooiste stuk van de rou
te langs de brede waterstroom.
Al eerder op de lange weg naar zee
vormt de Mekong de grensrivier
tussen beide landen. Maar bij de
Gouden Driehoek (waar Thailand
grenst aan Laos en Birma) verlaat
het water al snel weer het Land
van de Glimlach. Frankrijk, dat
eind negentiende eeuw Laos bezet
te, had aanvankelijk met Thailand
afspraken gemaakt over de Me
kong als grens tussen beide lan
den. Maar de Fransen wilden
medr en eigenden zich ook een ge
bied ten westen van de rivier toe.
Langs de Thaise oever loopt een
keurige weg, maar de belangrijkste
verbinding tussen de Laotiaanse
plaatsen is de Mekong zelf. Lange
platte motorboten scheuren met
veel lawaai tussen de rotsblokken
en de stroomversnellingen.
Bij een van de vele bochten ligt
het stadje Chiang Khan. Het was
een beetje ingeslapen, maar dat
gaf het juist zijn charmes. Chiang
Khan is echter aan het veranderen.
Nog steeds staan langs de oude
dorpsstraat voornamelijk teakhou
ten huizen. Maar langs de Mekong
is een wandelpromenade aange
legd met hippe koffietentjes en
sfeervolle barretjes. In de avond
uren klinkt hier 'gouwe ouwe'
muziek. Trendy Bangkok heeft het
stadje inmiddels ontdekt. En het
zal niet lang duren voordat de wes
terse toeristen volgen.
Op het balkon van mijn guest
house, met uitzicht op de brede
stroom, geniet ik rustig na van
mijn fietsdag. De duisternis valt
hier snel in. De zon zakt als een ro
de bal naar beneden en zorgt voor
mooie effecten op de Mekong.
Ook het gebergte aan weerszijden
van de rivier profiteert van de
fraaie kleuren. „De zonsopgang is
