ii spectrum
'Het gaat om massa.
Op topdagen hebben
we 4.000 gasten'
'Ze willen niet
eens naar de
piramides'
Zaterdag 27 februari 2010
veertiger. Hij lacht. „Bij ons kost een glas
whisky zeker 8 euro. Als we nu iedere dag
tien glazen drinken, halen we die vakantie
er makkelijk uit!"
Zijn jongere broer Sergej is 38 en werkt als
buschauffeur. „Ik hoef het je niet uit te leg
gen, maar in Tomsk is het nu -30. Volgens
de weersverwachting zou het nog kouder
worden. Hier is het prachtig, je kunt de he
le dag drinken, lekker in de zon liggen en
af en toe een beetje pootjebaden. Wat wil
een mens nog meer!"
Een ober brengt twee plastic glazen whis
ky-cola met een rietje. „Je kunt ons maar
beter een fles geven!", grapt de oudste van
de twee broers. De ober wijst verveeld op
een bordje boven de bar. 'Wij schenken
per glas, niet per fles', staat er in het Rus
sisch.
De luchthaven van Hurghada krijgt jaar
lijks zo'n zeven miljoen passagiers te ver-
werken. Betrouwbare cijfers ontbreken,
maar volgens de meeste verkopers, hande
laren, hoteliers en taxichauffeurs in de
Egyptische stad aan de kust, is maar liefst
tussen de 80 en 90 procent van de vakan
tiegangers 'Russisch'.
Er is sprake van een soort wederzijds racis
me. De Russische toeristen halen hun
neus op voor het Egyptische personeel, de
meeste Egyptenaren kunnen op hun beurt
de onbeschofte en vaak bezopen vakantie
gangers niet luchten of zien. „Het zijn
geen echte mannen", zegt Mohammed,
een 31-jarige barman uit Cairo. „Ik heb
geen respect voor ze. Ze spreken geen
woord Engels, laten hun vrouwen naakt
rondlopen en zijn de hele tijd dronken.
Soms vraag ik me af of ze wel weten dat ze
in Egypte zijn. Ze willen niet eens naar de
piramides!"
Twee Turkse fotografen die verderop een
kop koffie drinken, hebben het prima naar
hun zin. „We maken foto's voor de folders
die overal in Rusland liggen. Daar krijgen
we een beetje geld voor. Verder gaan we
vaak met die prachtige Russische blondi
nes naar bed. Ze poseren naakt zonder dat
je het vraagt. Het is niet te geloven."
Wie het resort wil verlaten, moet 24 uur
van tevoren een busje reserveren. Het
wordt toeristen streng afgeraden het hotel
terrein op eigen gelegenheid te verlaten.
„Weet u zeker dat u zomaar de stad in
gaat", vraagt een Russische receptioniste.
„Niet om het een of ander, maar u weet
toch dat het allemaal moslims zijn, daar in
die stad?"
Dagelijks organiseert het hotel allerlei acti
viteiten, van snorkelen tot koraal zoeken.
Tegen woekerprijzen worden theatervoor
stellingen georganiseerd, waarbij de koks
en kelners opdraven als farao's en konin
gen.
Antonina Koeznetsova, een jonge vrouw
uit Moskou, werkt sinds vorige zomer
voor het Desert Rose-resort. „Naast de ve
le Russen komt hier nog een handjevol
Arabieren vakantie vieren. En natuurlijk
Chinezen. Maar die blijven altijd maar een
paar dagen. De Russen blijven gerust twee
weken."
Alle toeristen komen via Russische tour
operators naar Hurghada. Koeznetsova
legt uit hoe het resort ondanks de 'all inclu-
sive'-formule toch geld blijft verdienen.
„Het gaat in de eerste plaats om massa. Op
topdagen hebben we 4.000 gasten. Zelfs al
maak je dan per gast maar een beetje
winst, het totaal is nog altijd indrukwek
kend."
Bovendien wordt goed verdiend aan de du
re telefoongesprekken en aan de zeer on
gunstige wisselkoersen: tot 30 procent la
ger dan bij een bank in de stad. Vijf minu
ten met Nederland bellen, kost ruim 13 eu
ro, draadloos internet is beschikbaar voor
9 euro per uur. Wie vergeet een handdoek
terug te brengen naar een 'handdoeken-
punt', krijgt een boete van ruim 22 euro.
En de alcoholische drankjes die het hotel
gratis weggeeft, zijn lokaal gestookt. „Dat
weet bijna niemand", zegt Koeznetsova.
Wat je wel snel doorhebt, is dat het hier
niet om een vijfsterrenresort gaat, zoals of
ficieel wordt gemeld, maar om een hotel
dat hooguit twee of drie sterren verdient.
Koeznetsova moet tijdens haar werk voor
al 'brandjes blussen'. „Omdat ze 400 euro
hebben neergelegd voor een vakantie, den
ken ze dat alles maar kan. Ik moet alles in
het Russisch vertalen en wordt geacht al
hun problemen op te oplossèn. Soms wor
den mensen een gevaar voor zichzelf, wan
neer ze heel erg dronken zijn en gaan
zwemmen. Ze kunnen dan zomaar ver
drinken in het zwembad. Daar moet je op
letten."
Het Desert Rose-resort is in alles vergelijk
baar met de meeste andere hotels in Hur
ghada. In 2001 werd het opgetrokken als
exclusief hotel voor westerse, voorname
lijk Duitse toeristen. „Toen kwamen al
snel de Aziaten. En later de Russen", legt
Koeznetsova uit: „Een paar jaar geleden
zijn we op de 'all inclusive'-formule over
gegaan. Zo blijft het hotel nog een jaar of
tien bestaan. Daarna wordt iets nieuws ge
bouwd."
Dat laatste is overal in Hurghada te zien.
Wat verder opvalt in het kustplaatsje, is
dat alle reclameposters, billboard? en aan
kondigingen in het Russisch zijn: 'Internet-
club, met Russisch toetsenbord!', of'Inves
teer in onroerend goed in Hurghada'. Voor
de prijs van een treurige tweekamerflat in
een Moskouse buitenwijk koop je in Egyp
te een vrijstaande villa met een eigen stuk
strand aan de Rode Zeekust.
Alina Poergadonova (43) uit Moskou
kocht hier vorig jaar een penthouse. „Ik
lag in scheiding met mijn man, kreeg de
helft van zijn geld en heb hier wat ge
kocht." Ze importeert worsten en kaas uit
Rusland om in Hurghada aan de Russische
gemeenschap te verkopen.
„Het is niet de leukste plek op aarde, maar
je kunt hier wel een goed bestaan opbou
wen. En het'is altijd mooi weer", lacht ze.
„Ik mis die sneeuw, kou en ellende uit Rus
land voor geen meter!"
reageren?
spectrum@wegener.nl
