virus
7 spectrum
JL
Zaterdag 27 februari 2010
Mijlpaal in de vliegcarrière van Dries van der Poest Clement: zijn bevrette-
ring in Woensdrecht op 11 oktober 1968.
Van der Poest Clement als persoonlijke piloot van prins Bernhard in Grosseto (Italië) in
1.993: „Als hij zijn pet op had, vloog hij zelf." reproducties Ronald den Dekker
dat weieens door je hoofd, maar op het
moment zelfben je gewoon puur met je
werk bezig. Achteraf pas besef je in wat
voor situatie je verkeerde."
Die spanning in oorlogsgebied heeft hem
nooit getrokken, het hoorde slechts bij zijn
werk. Nee, het vliegen, daar ging en gaat
het hem om. Tenminste, zolang hij maar
een doel voor ogen had. „je gaat niet zo
maar een uurtje vliegen. Althans, ik niet.
Maar als je mij vraagt om een doosje luci
fers naar Texel te brengen, dan ga ik. Vlie
gen is een hardnekkig virus. Ik heb na
mijn pensionering, negen jaar terug, een
halfjaar niets gedaan. Man, wat heb ik toen
veel last gehad van een stijve nek door het
staren naar de lucht! Mijn vrouw hakte
toen de knoop door. Ga alsjeblieft weer
vliegen, zei ze."
Sindsdien geeft Van der Poest Clement
weer les. Zoals hij ook prins Bernhard af
en toe les gaf. In het boek Bernhard50 jaar
vlieger bedankt de prins hém daar persoon
lijk voor: 'Met heel veel dank voor de bij
lessen en hopelijk nog veel vluchten sa
men. Bernhard'. Van der Poest Clement
en Bernhard trokken er regelmatig samen
in een helikopter of een Fokker F-27 op
uit, net zoals de prins dat ook al met de va
der van Dries deed. Dries werd een van de
twee vaste vliegeniers van Bernhard. „Hij
belde regelmatig met de mededeling dat
we weer op stap zouden gaan.
Op een dag hing hij aan de lijn, omdat hij
het plan had opgevat naar Afrika te gaan.
'Maar een officiële aanleiding moet ik nog
even zoeken, Dries', zei hij. Een paar we
ken later belde hij weer. 'Ik heb iets gevon
den. We gaan een ambassade openen in
Oeganda.' En dan waren we weer drie we
ken weg. Hij om apen te kijken en de be
manning kreeg bijvoorbeeld een safari als
vertier."
Als Bernhard het regeringsvliegtuig niet
tot zijn beschikking had, belde hij Dries.
„Hij vloog vaak zelf, maar toch nam ik al
tijd een tweede piloot mee. Als hij een pet
op had, wist je: hij gaat het zelf doen. Maar
als hij een glaasje op had, bleef zijn pet in
de koffer en had je dus een tweede man
nodig. Bernhard was een heel gewone, aar
dige vent Hij kwam 's avonds ook regelma
tig een biertje halen op mijn kamer."
Ook met kroonprins Willem-Alexander
zat Van der Poest Clement regelmatig in
de cockpit. In een van zijn fotoalbums
prijkt een plaatje met een onderschrift, dat
doet vermoeden dat de troonopvolger een
boezemvriend is. 'Bevrettering Alex',
schrijft Dries onder de foto waarop Wil
lem-Alexander zijn brevet krijgt overhan
digd. „Hij was op stage bij Defensie. Bij de
Luchtmacht haalde hij zijn brevet. Opa
Bernhard reikte die aan hem uit. Dat was
de enige keer na de Lockheed-affaire dat
Bernhard nog een uniform mocht dragen.
Willem-Alexander was nog iets informeler
in de omgang dan zijn opa, ook hij gooide
als het even kon het protocol aan de kant.
De contacten zijn de laatste jaren verwa
terd. Ik ben nog wel op zijn huwelijk ge
weest, maar tijdens de plechtigheden zat
ik achter een pilaar. Ik heb 's avonds op tv
pas gezien wat er allemaal was gebeurd."
Dries heeft zijn riem een tijdje geleden op
'uitbuikstand' gezet. Het hoeft allemaal
niet meer, hij gaat alleen nog de lucht in
omdat het zo leuk is. Drie keer per week is
Dries van der Poest Clement op Vliegveld
Midden-Zeeland te vinden om anderen te
besmetten met zijn passie. Zijn twee zo
nen hebben tot zijn spijt geen interesse in
een leven in de lucht. Natuurlijk had hij
ook graag net zo apetrots als zijn vader wil
len zijn, al haalt hij ook uit het instrueren
van cursisten voldoening. Hij vreest het
moment niet dat hij een van de halfjaarlijk
se keuringen niet meer zal doorstaan. Nee,
Dries is dankbaar dat hij na vijftig jaar kan
zeggen dat de tijd voorbij is gevlogen. En
elke keer als hij weer naar Midden-Zee
land rijdt, houdt hij bij het kerkhof in Nis-
se, waar zijn vader ligt begraven, even in.
Telkens weer, als een soort bedankje dat
hij zijn virus heeft overgedragen aan zijn
zoon. In gedachten klinkt dan steeds weer
hetzelfde, vol trots geformuleerde zinne
tje: 'Hé pa, ik ga weer lekker vliegen.'
In actie (1969): „Ik heb nooit zelf soldaatje gespeeld."
Dries van der Poest
Clement (63)
Dries van der Poest Clement
(63) is geboren en getogen
in Nisse. Na 32 jaar in tal van
plaatsen (onder meer in Ca
nada) te hebben gewoond,
keerde hij in 1998 terug naar
zijn geboortedorp. Daar
woont hij in het voormalige
gemeentehuis, van waaruit
zijn opa als burgemeester
het dorp bestuurde. In Nisse
is een straat naar zijn opa ver
noemd.
Van der Poest Clement
zweefde voor het eerst op 6
maart 1960 in een Goevier
van de Walcherse Zweefvlieg-
club. Op 10 oktober 1968
haalde hij zijn Groot Militair
Vliegbrevet.
De Zuid-Bevelander maakte
15.000 vlieguren, waarvan
7500 als instructeur. Hij is
van plan zijn ervaringen, on
der meer over zijn vluchten
met de prinsen Bernhard en
Willem-Alexander, vast te
leggen in boekvorm.
Van der Poest Clement viert
zijn 50-jarig bestaan als vlie
genier bescheiden, in familie
kring.
