Rochette zet haar
verdriet om in
bronzen medaille
I
Q99
winterspelen 137
Slappe hap
Yu-Na Kim best betaalde op Spelen
Programma
Canadese ijshockeysters prolongeren titel
zaterdag 27 februari 2010
Olympisch kampioene Yu-Na Kim is de best betaalde vrouwelijke topsportster op
de Winterspelenin eigen land is ze het sterrendom allang ontstegen. Ze is er een
halfgodin. De Zuid-Koreaanse, net als haar 'zilveren' rivale Mao Asada uit Japan,
vier jaar geleden nog te jong voor de Winterspelen in Turijn, kon in Vancouver de
druk weerstaan. Beiden zijn nu negentien jaar.
door Eric de Jager
VANCOUVER - Een staande ovatie,
al bij het inrijden. Een bulderend
applaus dat door merg en been
ging na afloop van de vrije kür. De
hele wereld leefde gisternacht mee
met Joannie Rochette, de kunst
schaatsster wiens moeder vijf da
gen geleden, vlak na haar aan
komst in Vancouver, overleed. Ze
won brons. „Mijn benen trilden,
ik weet eigenlijk niet hoe ik het
programma ben doorgekomen."
Van de 14.000 toeschouwers in
het Pacific Coloseum
was er misschien een fi
handvol die het droog
hield. Rochette was de
afgelopen dagen het
symbool geworden
van olympische onver
zettelijkheid. IOC-voor-
zitter Jacques Rogge
was één van de velen
die zijn steun betuig
de. „Een medaille is
geen troost voor wat
ze doormaakt, maar ik heb respect
voor wat ze doet en ik bewonder
haar moed."
Moeder Therese Rochette was
naar Vancouver gekomen om dins
dag en donderdag haar dochter
aan te moedigen. Ze stierf afgelo
pen weekeinde aan een hartaan
val. Joannie besloot toch te schaat
sen. Dinsdag sloot ze de korte kür
:ou
Vancouver 2010
af als derde. In de 'kiss and cry',
waar de sporters na afloop wach
ten op de jurypunten, riep ze haar
moeder aan in het Frans: „Ma-
man..."
Gisteren verdedigde ze haar plaats
met verve. Bij het inrijden vertrok
Rochette geen spier. Toen ze voor
de wedstrijd op het ijs kwam, sche
merde er voor het eerst een lachje.
Ze nam de maximaal toegestane
tijd om haar openingspositie in te
nemen. Daarna volgde een optre
den met slechts twee kleine fout
jes, goed voor de derde score van
de dag en de bronzen plek in het
eindklassement. Aan
het applaus leek geen
einde te komen, aan
Rochettes dankbetui
gingen evenmin. Dit
keer geen tranen bij
haar slotpose, zoals
dinsdag, maar een ge
zicht dat voortdurend
twijfelde tussen ver
driet en vreugde. Met
het brons om haar
nek brak ze alsnog.
„Het kan goed uitpakken, omdat
je in je 'comfort zone' rouwt, op
een plek die je kent, terwijl je doet
wat je kunt. Maar het kan ook he
lemaal verkeerd gaan", zei
oud-schaatser Dan Jansen deze
week. De Amerikaan verscheen in
1988, op aanraden van zijn moe
der, aan de start nadat zijn zus was
overleden. Hij blokkeerde volledig.
„Jongen wat heb ik je gevraagd",
huilde moeder Gerry voor de tv.
In Vancouver zag Joannie Rochet
tes vader Normand dat het goed
uitpakte. Hij hapte na afloop van
de kür naar adem en stak zijn han
den boven zijn hoofd om mee te
doen in het klaterend applaus. Op
het ijs lagen uit het publiek gewor
pen knuffels, olympische mascot
tes voor een olympisch drama.
„Ik snap nog steeds niet dat ik niet
in huilen uitbarstte voor de mu
ziek begon" zei Rochette na de me
daille-uitreiking.' „Mijn doel was
om het podium te halen en dat
bleef het, zelfs na wat er gebeurd
is. Maar om eerlijk te zijn, dacht ik
niet aan het resultaat toen ik het
ijs opstapte. Ik dacht helemaal ner
gens aan, omdat ik niet wist of ik
het aankon. Maar ik weet zeker dat
mijn moeder al die tijd bij me was
en ik ben blij dat ik dit heb kun
nen doen."
De Zuid-Koreaanse Yu-Na Kim
was, zoals verwacht, onbereikbaar
voor de rest van het deelnemers
veld. De negentienjarige wereld
kampioene scoorde 150.06 punten,
voor een totaal van 228.56 - een
wereldrecord. Na haar was Mao
Asada nummer twee, met 205.50
punten. De buitengewone show
van Kim was blinkend goud
waard. Haar de tranen werden
even overschaduwd door de water
landers van Joannie Rochette, die
zwaarder wogen dan eremetaal.
mmmmmmmmmmmmmmgmimmmmmmsm
VANCOUVER - De Canadese ijshockeysters hebben don
derdag voor eigen publiek, bijna 17.000 man sterk, hun
olympische titel van Turijn met succes verdedigd. De fa
voriet versloeg in Vancouver aartsrivaal Verenigde Sta
ten in de finale met 2-0. De doelpunten werden al in de
eerste periode gemaakt door Marie-Philip Poulin (num
mer 29). Ze opende de score na een klein kwartier zui-
UITSLAGEN
CURLING
Mannen. Halve finales: Canada - Zweden 6-3,
Noorwegen - Zwitserland 7-5.
Vrouwen. Halve finales: Zweden - China 9-4,
Canada - Zwitserland 6-5. Strijd om het
brons: China - Zwitserland 12-6.
IJSHOCKEY
Vrouwen. Finale: Canada - Verenigde Staten
2-0 (2-0 0-0 0-0). 14. Poulin 1-0, 17. Poulin
2-0. Strafminuten: Canada 12, VS 10.
Om derde plaats: Finland - Zweden 3-2 n.v.
(0-0 2-1 0-1). 25. Pelttari 1-0, 33. Rooth 1-1,
37. Karvinen 2-1, 46. Rundqvist 2-2, 63.
Rantamaki 3-2. Strafminuten: Finland 14, Zwe
den 12.
Eindstand: 1Canada, 2. Verenigde Staten, 3.
Finland, 4. Zweden, 5. Zwitserland, 6. Rusland,
7. China, 8. Slowakije.
KUNSTRIJDEN
Vrouwen: 1. Yu-Na Kim (ZKo) 228,56, 2. Asa
da (Jap) 205,50, 3. Rochette (Can) 202,64, 4.
Nagasu (VSt) 190,15, 5. Ando (Jap) 188,86, 6.
Lepistö (Fin) 187,97, 7. Flatt (VSt) 182,49, 8.
Suzuki (Jap) 181,44, 9. Leonova (Rus) 172,46,
10. Makarova (Rus) 171,91.
FREESTYLE SKIËN
Mannen. Aerials: 1. Grisjin (WRu) 248,41, 2.
Peterson (VSt) 247,21, 3. Liu (Chn) 242,53, 4.
De Zweedse curling-vrouwen.
St. Onge (VSt) 239,93, 5. Nissen (Can) 239,31,
6. Jia (Chn) 237,57, 7. Qi (Chn) 234,85, 8.
Omischl (Can) 233.66.
NOORDSE COMBINATIE
Mannen. Grote schans/10 km skilopen: 1.
Demong (VSt) 25.32,9, 2. Spillane (VSt)
25.36,9, 3. Gruber (Oos) 25.43,7, 4. Manninen
(Fin) 26.06,0, 5. Churavy (Tsj) 26.06,9, 6. Tan-
de (Noo) 26.11,2, 7. Pittin (Ita) 26.13,6, 8. Ste-
cher (Oos) 26.21,1, 9. Watabe (Jap) 26.21,7,
Bieler (Oos) zt.
ZATERDAG
18.00 - 21.00 uur: curling, mannen, om
derde plaats.
19.00 - 23.45 uur: ski, mannen, slalom.
19.00 - 22.45 uur: snowboard, mannen,
parallel reuzenslalom.
20.45 - 22.45 uur: ski, vrouwen, cross
country, 30 kilometer.
21.30 - 23.25 uur: schaatsen, mannen en
vrouwen, finales ploegachtervolging.
22.00 - 00.25 uur: bobslee, viermans
bob.
ZONDAG
00.00 - 03.00 uur: curling, mannen, fina
le.
01.30 - 04.00 uur: kunstrijden, gala.
04.00 - 06.30 uur: ijshockey, mannen,
om de derde plaats.
18.30 - 21.15 uur: ski, mannen, cross
country, 50 kilometer.
21.15 - 23.45 uur: ijshockey, mannen, fi
nale.
MAANDAG
02.30 - 05.30 uur: sluitingsceremonie.
door Barry van der Hooft
vere speeltijd op aangeven van Jennifer Botterill. Nog
geen drie minuten later had ze opnieuw succes. Ditmaal
was de assist van Meghan Agosta, de Canadese top-
scoorster. Met negen treffers in één toernooi vestigde
ze tevens een olympisch record. Agosta werd dan ook
uitgeroepen tot de meest waardevolle speelster (MVP).
foto Gene J. Puskar/AP
Nu het einde van de Win
terspelen nadert, is het
tijd voor een terugblik.
Even over de schouder
kijken naar twee weken waarin
vooral flink is gefeest in het Hol
land House. Of wij als kikkerland
je nou iets presteren of niet; gezo-
pe*n en gehost wordt er altijd.
Maar hoe zat het eigenlijk met de
sportieve prestaties van onze oran
je brigade? Super, zal een dronken
fan zeggen. Teleurstellend, zeg ik,
als neutrale buitenstaander.
Ja, we hadden tot gisteren zes me
dailles binnengehaald. Maar die
zijn niet toevallig alle zes in de
Olympic Oval veroverd. Op de
schaatsbaan dus, een terrein dat
door veel landen niet eens serieus
wordt genomen. Op sommige
schaatsafstanden hebben we een
vooraanstaande rol gespeeld. Maar
in andere wintersporten was niet
meer dan een rol in de marge weg
gelegd. Stel dat een Nederlandse
skiër zich bovenop de berg bij de
start van de Super-G zou melden.
Die zou toch meteen gearresteerd
worden, omdat amateurs daar hele
maal niet mogen komen.
Ik hem me geërgerd aan Dolf van
der Wal. Wie? Dolf van der Wal,
die jongen die in de halfpipe op
zijn snowboard mee mocht doen
met de grote jongens. Alleen bakte
hij er he-le-maal niets van. De re
den? Dolf zat te klooien met zijn
1-pod en ging een paar keer op z'n
bek. Amateurisme ten top. Wat
wel weer bewonderswaardig was:
Dolf durfde tenminste van start te
gaan. Dat kunnen we van onze
bobsleeërs niet zeggen.
PffF, meneertje Van Calker durfde
niet meer en zijn broer besloot
toen ook maar dat hij de baan niet
in wilde. Die twee hadden ze alle
bei een oortje van de 1-pod van
Dolf van der Wal in moeten doen,
met de muziek van de film Cool
Runnings op een oorverdovend vo
lume. Als ze dan hun ogen dicht
hadden gedaan en iemand ze even
een duwtje had gegeven, was de af
gang minder groot geweest dan
nu. Jarenlang trainen, in 'De We
reld Draait Door' komen vertellen
dat je voor een medaille gaat en
dan honderdduizenden geïnves
teerde euro's verder met knikken
de knietjes zeggen dat je niet meer
durft. Wat een flapdrollen!
In de nieuwste editie van Veronica
Magazine staat een interview met
Edwin van Calker. Nu ik het nog
eens lees, na zijn onbegrijpelijke
actie, maakt de hopelijk voormali
ge bobsleeër zich nog belachelij
ker. 'We zitten helemaal niet zo
ver van de medailles af, orakelt
Van Calker. 'De verschillen in de
top zijn heel klein', la, als je naar
beneden durft wel! Daarna zegt
hij: 'Stel dat ik samen met mijn
broer Arnold, die ook in de bob
zit, een medaille win. Dat is vast
niet vaak voorgekomen in de ge
schiedenis van de Spelen: twee Ne
derlandse broers een medaille'.
Nee, inderdaad.
En twee broers die het dun in de
broek doen, hun ploegmaats en
trouwe sponsor laten stikken, dat
is ook nog niet vaak voorgeko
men! Tsjonge, jonge, wat een af
gang.
Tegelijkertijd krijg ik nog meer
waardering voor Gerard Kemkers.
De coach is na zijn flater be
schimpt en belachelijk gemaakt.
Maar hij stapte gisteren wel weer
gewoon het ijs op voor de ploegen-
achtervolging, terwijl alle ogen op
hem waren gericht. Dan heb je bal
len. Die van de broers Van Calker
hebben ze gisteren in een peperdu
re en verlaten bobslee gevonden...
