24
'Als wij die historie niet koesteren, wie dan?'
Heel hard verbouwd wordt er nog niet in het oude vakbondsgebouwtje
in Vlissingen, dat Scheldemuseum moet worden. Er is geen geld. Wél
zijn er risico's. Maar ook idealen.
donderdag 25 februari 2010
SCHEEPSBOUWGESCHIEDENIS
Dit soort schakelkastjes zijn er veel
door Wendy van den Hurk
Het is er steenkoud bin
nen, één flinke regen
bui en de benedengang
staat blank en de vloer
ligt bezaaid met rotzooi. En toch,
het voormalige vakbondsgebouw-
tje op het Scheldeterrein van Vlis
singen ademt historie.
Overigens meer nog van verband-
kamer, de functie die het gebouw
uit 1918 oorspronkelijk had, dan
van vakbondshonk. De röntgenka-
mer en wachtruimten winnen
het van de FNV-stickers en een
solitair verschrompeld PvdA-
plaatje.
De roestige schakelskastjes roepen
een nostalgische kriebel op, dat
je kent uit de Machinefabriek.
Het ingezaaide gras van het
Scheldeterrein ligt er voor de tijd
van het jaar mooi bij en een blik
door de karakteristieke raampjes
pakt het panorama daarachter -
Oranjemolen, Dobberende Doos
jes, radartoren, Muzeeum, Sint
Jacobskerk, Zeevaartschool -
prachtig samen.
„Alleen het stalen stoomschip in
de Dokhaven ontbreekt nog",
droomt Ronald den Broeder hard
op door. 'Ten minste twee dagde
len per week' is de bouwhistoricus
samen met Doeke Roos junior en
een handjevol vrijwilligers bezig
het gebouwtje kamertje voor ka
mertje op te knappen. Dat dat
moet met minimale middelen,
blijkt uit het karige bundeltje Gam-
ma-gipsplaatjes dat in een hoek
staat.
Directeur Jan van Beekhuizen van
woningcorporatie l'Escaut heeft
nog voor dertigduizend euro aan
vloeren laten leggen en daar houdt
de grootscheepse restauratie voor
lopig op. Meer geld is er niet en
het is zonde om er veel in te ste
ken.
De Stichting Bouwge
schiedenis Vlissingen,
die het gebouw in
bruikleen heeft gekre
gen, heeft namelijk nog twee jaar
om met een goed bedrijfsplan te
komen. Staat het de gemeente niet
aan of schaart het nieuwe college
zich niet achter het standpunt van
de raad, dat het gebouwtje zoveel
historische waarde heeft dat het
behouden moet blijven, dan kan
het alsnog gesloopt worden.
En dan is alle moeite voor niks ge
weest.
Twee havencontainers vol Schelde-
dump - de beste spullen zijn al
'ingepikt' door het Maritiem
Muzeeum - liggen te wachten tot
iemand ze opent en de appara
tuur, het gereedschap en curiosa
een plekje geeft in wat ooit
een Scheldemuseumpje moet wor
den. Maar de stichting wil meer
dan dat. Een hobbyclub voor mo
delbouw, bijvoorbeeld, of een
buurthuis voor het Scheldekwar-
tier. De röntgenkamer zou volgens
Den Broeder perfect zijn als
donkere kamer om filmpjes van
tewaterlatingen en interviews
met Scheldemannen van weleer,
zoals Coen Hendriks, te vertonen.
Het gebouw uit 1918 heeft nog veel architectonische elementen uit de tijd
dat het gebouwd werd. Het is gaaf en origineel.
Voor het gebouwtje loopt de oude tramrails, tot aan de Dokhaven. Vanaf
het balkon heb je een prachtig uitzicht over Vlissingen.
De entree van de voormalige verbandkamer, wat later het vakbondsgebouwtje werd. De roestige installatie wekt weliswaar een nostalgische indruk op,
maar zal toch worden weggehaald. Te veel roest is niet goed voor de muren. foto Ruben Oreel
„En van hieruit kunnen we rond
leidingen over het terrein organise
ren."
Duitse toeristen komen er niet, be
seft Den Broeder. Maar Vlissingers
vast wel. „Oud-Scheldewerkne-
mers. Hoewel er ook zijn die hun
schouders ophalen. Die zien zo'n
schakelkastje niet als kunst. Ik
ben ook een beetje sceptisch.
Doeke niet, die kijkt overal dwars
doorheen. Maar ik zie die rommel
en denk wel eens: waar begin
ik aan? Maar ja, als wij die
historie niet koesteren, wie doet
het dan?"
