winterspelen 127
Sven Kramer'
Franckaert al twee keer uit zijn dak
Seung-Hoon Lee had ook
niet op zichzelf gewed
Gemser: Brutale race
Ronald Mulder:
Zet mij maar bij
de kanshebbers
maandag 15 februari 2010
Henk Cemser, chef de mission: „Ik vond het een
brutale race, Het ijs was buitengewoon zwaar.
Als je dan zo lang 29'ers kunt rijden. Dat is ge
waagd. Je weet niet hoe de zwaarte van het ijs
op zijn benen slaat. Maar die macht heeft hij."
door Renze Lolkema
vancouver - Ze ging bijna van
haar stokje van de spanning, zei
Naomi van As toen ze zater
dagnacht terugkeek op die vijfdui
zend gouden meters die haar
vriend eerder die dag had afgelegd.
„Nou, laat ik niet overdrijven.
Flauwvallen net niet. Maar klotsen
de oksels, dat wel. Het druppelde
gewoon naar beneden."
De gouden hockeyster werd zater
dagmiddag rond de klok van drie
uur lokale tijd uit haar lijden ver
lost toen bleek dat de concurrentie
haar vriend wederom niet bij had
kunnen benen. Sven Kramer stoof
meteen naar haar toe, hoog op de
tribune in de hoek van de ijshal na
dat hij eerst zijn ouders Yep en Elli
in een beklemmende omhelzing
had bedankt voor al die jaren van
steun en toewijding.
Ze hebben er nu allebei één, zo'n
gouden olympische plak. Van As
won die in 2008 als hockeyster tij
dens de Zomerspelen in Peking,
Kramer doet sinds zaterdag niet
meer voor haar onder. Van As: „Ik
was verschrikkelijk zenuwachtig,
de hele dag al. Eenmaal gestart,
stierfik duizend doden. Nu ben ik
vooral opgelucht, althans voor dit
moment. Want het toernooi is
nog lang niet afgelopen."
De hele familie Kramer was in
Vancouver om de heersende goud
koorts aan den lijve te ondervin
den. Vader Yep en moeder Elli en
vanzelfsprekend zusje Brecht, ze
hadden zaterdag stuk voor stuk de
tranen in de ogen. „Dat waren tra
nen van spanping, ontlading en ge
luk", zei Kramer senior een paar
uur later toen hij zich dolgelukkig
aan een glas bier laafde in de bar
van het Hilton Hotel waar het
kamp Kramer voor twee weken is
neergestreken. „Dat hij meteen
door Eric de Jager
naar ons toekwam op de tribune,
hadden we niet verwacht. Daar
mee verraste hij ons."
's Avonds in het Holland House
permitteerde Sven Kramer zich
een biertje. „Nu gaan we los",
schreeuwde hij de menigte toe.
Marco Borsato vulde dat even later
in zijn concert naadloos aan, op
het refrein van zijn monsterhit
Rood: 'Vandaag is goud de kleur
van Sven Kramer'.
Borsato wilde dolgraag optreden
in HHH op de dag dat Sven Kra
mer historie zou schrijven. „Sven
heeft 'the eye of the tiger'. Ik ken
bijna niemand die er zoveel voor
laat als hij. Hij is scherp, neemt
soms impopulaire beslissingen om
zijn doel te bereiken, vooral op so
ciaal vlak, maar hij weet wat hij
wil. Trainen, trainen en nog eens
trainen. Jongen, ik moet er niet
aan denken als het vandaag niet ge
lukt zou zijn, deze gouden medail
le. De tranen liepen over mijn
wangen toen het vanmiddag alle
maal lukte."
Kramer zette de toon in het HHH.
Het personeel danste op de bar,
het volk hoste en Kramer zelf be
woog uitbundig mee op alles wat
hem ter ore kwam. Toen hem de
microfoon onder de neus werd ge
drukt door gelegenheidspresenta
tor Humberto Tan bekende hij dat
het een moeilijke wedstrijd was ge
weest. „Het was loodzwaar, ik
dacht: ik zie wel waar het schip
strandt."
Of de koningin al had gereageerd,
werd hem zaterdagavond lokale
tijd tot slot gevraagd. In Neder
land was het toen inmiddels zes
uur zondagochtend. „Tuurlijk
niet", zei Kramer. „Het is negen
uur tijdsverschil. Die slaapt."
Borsato had vervolgens nog een
uitsmijter voor zijn gouden
vriend: „Nee, jij hoeft niet naar
huis vannacht."
vancouver - En toen was daar in
eens Seung-Hoon Lee. De verras
sende winnaar van het zilver op
de olympische vijf kilometer
stond er zaterdagavond zelf net zo
van te kijken als de bijna zevendui
zend toeschouwers op de tribunes
van de Richmond Olympic Oval.
„Het voelt of ik droom, dit is een
grote verrassing", zei de 21-jarige
Zuid-Koreaan.
Eventjes bracht hij Sven Kramer
zelfs aan het twijfelen. „Ik dacht:
als Lee aan mijn tijd komt en Sko-
brev en Fabris moeten nog ko
men..." Lee strandde uiteindelijk
op 2,35 seconden van de gedood
verfde winnaar. Maar dat kon hem
niets schelen. „Het is veel meer
dan ik ooit had verwacht. Ik ben
erg blij", meldde Lee via zijn tolk.
Waar Kramer al vier jaar lang de
verwachting van olympische me
dailles met zich meetorst, stapte
Seung-Hoon Lee pas afgelopen zo
mer over naar het langebaanschaat
sen. Daarvoor had hij altijd gevoch
ten voor een plek in het Zuid-Ko-
reaanse shorttrackteam. Toen hem
duidelijk was dat hij dat niet ging
redden, besloot hij zijn olympi
sche route om te gooien. „Ik was
bij shorttrack vooral goed in de
lange afstanden."
Dankzij het shorttrack zit het met
zijn bochtenwerk en uithoudings
vermogen wel goed, legde Lee uit.
Bovendien paste de Koreaan zich
razendsnel aan op de langebaan.
Bij zijn World Cupdebuut in Ber
lijn, aan het begin van dit seizoen,
werd hij vierde in de B-groep.
Daarna haalde hij drie keer een no
tering in de top tien in de hoogste
divisie. In Heerenveen werd hij
achtste, in Calgary vijfde en in Salt
Lake City zevende. In de mormo-
nenstad reed hij ook zijn persoon
lijk en Koreaans record van zes mi
nuten en 14,67 seconden.
Bob de Jong reed de hele race ach
ter Lee aan. „Dat verbaasde me.
Maar ja, wie niet?" De Jong wist
wel dat Lee zich snel in de subtop
van het internationale schaatscir-
cuit had genesteld, maar op een
olympische surprise had hij niet
Met zijn tweede plaats verraste Seung-Hoon Lee vriend en vijand op de
olympische vijf kilometer. Niet in de minste plaats zichzelf.
foto Chris Carlson
gerekend. „Ik heb geen idee waar
hij het vandaan haalde. Ik heb van
tevoren wel even opgezocht wat
voor soort wedstrijden hij rijdt,
maar daar was geen pijl op te trek
ken. Hij noteerde zoveel wisselen
de rondetijden. Ik ga nu toch maar
eens opzoeken wat hij op de tien
kilometer heeft gedaan."
Want Seung-Hoon Lee doet ook
mee op de langste schaatsafstand.
Daarop zijn zijn prestaties minder
indrukwekkend dan op de vijfdui
zend meter. Hij zette zijn persoon
lijk record en het nationale record
in januari tijdens de Aziatische
kampioenschappen op dertien mi
nuten en 21,04 seconden. Ter ver
gelijking: het wereldrecord van
Sven Kramer is 12.41,69. Een ver
rassing lijkt daar echt te hoog ge
grepen.
Aan de andere kant: Wie had er
op Lee ingezet bij de vijf kilome
ter? „Ik niet", zei Lee zelf Volgens
hem was er in de hele wereld
maar één man die geloofde in de
stunt. „Mijn professor op de uni
versiteit." Dat is Myung-Kyu Jun,
tijdens de Spelen van Salt Lake Ci
ty (2002) shorttrackcoach van
Zuid-Korea. Over de tien kilome
ter heeft Jun nog geen voorspel
ling gedaan.
door Koen de Vries
vancouver - De Winterspelen
zijn nog maar net begonnen en
toch heeft Eelco Franckaert al
twee onvergetelijke dingen meege
maakt: de opening van de Spelen
en het feest in het Holland Hein-
eken House na het goud van Sven
Kramer.
Eelco Franckaert is 27 jaar, komt
uit Sint Jansteen en is als suppor
ter in Vancouver. Tijdens zijn ver
blijf van anderhalfjaar in Australië
werd de Zeeuws-Vlaming uitgeno
digd om tijdens de Spelen naar
Vancouver te komen. Over dat aan
bod hoefde hij niet lang na te den
ken. Hij verblijft bij een vriend,
heeft kaartjes voor de 1000 en de
10.000 meter schaatsen van de
mannen en probeert verder vooral
sfeer op te snuiven.
Dat kost geen enkele moeite. De
openingsceremonie zag hij 'thuis'
op tv. Daarna ging hij de stad in,
wat voor hem bijna om de hoek
is. „De sfeer was fantastisch. De he
le stad was uitgelopen en er vyaren
supporters uit de hele wereld,
bandjes en straatartiesten. Dat ge
voel van verbondenheid was ge
weldig. Zelden zo'n sfeertje meege
maakt."
Zaterdag was Franckaert bijna de
hele dag in het Holland House,
waar hij gekomen was op een
door de NS beschikbaar gestelde
fiets. Hij had nog wel geprobeerd
op de zwarte markt een kaartje te
kopen voor de 5000 meter, maar
dat kostte 500 dollar, zo'n 350 eu
ro. „Veel te duur. Met een paar
honderd Nederlanders hebben we
de wedstrijd in het Holland House
gevolgd. Het was nagelbijten want
zo goed was de tijd van Sven niet.
Toen het toch goed genoeg bleek,
was de ontlading groot. Later
stroomde de zaal helemaal vol met
Nederlanders, wel zo'n 3500 man.
Die sfeer, het was geweldig", kijkt
Franckaert terug. „De paar buiten
landers die er waren, keken hun
ogen uit."
Na de huldiging van Sven Kramer
trad Marco Borsato anderhalf uur
op en tot slot gaf de huisband De
Corona's een concert. Om twee
uur plaatselijke tijd was het feest
voorbij. „Hopelijk komen er nog
meer van deze dagen", wenst Fran
ckaert. „Dat zou fanatstisch zijn."
Hij hoopt ook nog een ijshockey-
Eelco Franckaert met Erben Wenne-
mars in het Holland House.
wedstrijd bij te wonen en volgend
weekeinde gaat hij naar Whistier
Mountain, zo'n tweehonderd kilo
meter verderop, waar de skiwed
strijden zijn. „Een ijshockeywed-
strijd van Canada zou 't mooist
zijn, maar die zijn niet te betalen.
Op de zwarte markt kost een kaart
je 2000 dollar. De Canadezen vin
den maar één sport écht belang
rijk en dat is ijshockey."
Vancouver - Terwijl alle ogen in
Canada zijn gericht op [eremy
Wotherspoon en de andere favo
rieten, bereidt Ronald Mulder zich
in de luwte voor op de olympi
sche 500 meter. „Niemand noemt
mij in de rijtjes met kanshebbers.
Maar je moet me er zeker bijzet
ten."
Terwijl in het olympisch dorp de
regen tegen de ramen gutst, laat
Ronald Mulder zijn ambities de
vrije loop. „Het is niet zo dat ik al
blij ben om hier te zijn. Ik zit in
een dorp met ik weet niet hoeveel
topsporters, allemaal met één
doel. Maar het leidt niet af, ik weet
waar ik voor ga. Een plek dicht te
gen het podium aan, en misschien
stiekem erop. Het gaat om één
dag. Ik moet die dag in vorm zijn."
Samen met Jan Smeekens en Jan
Bos verzorgt Mulder vanavond de
Nederlandse inbreng op de olym
pische 500 meter.
