iól zeeland
'Juf kneep venijnig'
Ruige vaartocht in
Cabaretier? Entertainer?
zeeland
in de
vorige
eeuw
Voorpremière
An Education
in Vlissingen
maandag 8 februari 2010
ï'-"'.-3®- '0*■- g* A3.4
- - 'AA SifVf ivVA
J'-.'-..
-
Opnieuw levert dit winterse plaatje uit de collectie van Hans Linden-
bergh een mooi tafereel op. De vraag luidt: Weet u waar dit
Zeeuws-Vlaamse dorp ligt?
U kunt uiteraard de oplossing vermelden zonder toevoeging, maar we
zijn benieuwd naar anekdotes of verhalen die te maken hebben met de
omgeving. De oplossing kan verstuurd worden naar de redactie van de
PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg, met vermelding van Raadkaart.
Of fax naar 0118-434019.
Inzenden via e-mail kan naar redactie@pzc.nl. Drie inzenders van goede
oplossingen krijgen een waardebon.
door Willem Nijssen
Voor mijn gevoel nog eer
gisteren, in werkelijk
heid al op 20 september
2008, was ik in Rilland
bij één van de allereerste try-outs
van 'Het uur van de prutser', het
3e avondvullende programma van
Wim Helsen. Ondertussen is dat
natuurlijk al lang een volwassen
voorstelling. Die was afgelopen
week te zien in het Scheldetheater
in Terneuzen (full house!), komen
de week in Middelburg, helaas ook
al zo goed als uitverkocht. En ver
diend, want Wim Helsen is een
top... ja wat? Cabaretier? Mwaaa...
Stand-up comedian? Jaaaaa... (heel
aarzelend te lezen). Entertainer?
Nee, dat toch ook niet echt.
Een cabaretier hekelt. En stand-up
comedian interacteert met de zaal.
Een entertainer zingt (ook) lied
jes. En dat doet Wim Helsen alle
maal niet. Of niet echt. Of niet dui
delijk genoeg. Wat hij eigenlijk
doet, is op geniale wijze vooral de
draak steken met zichzelf. Maar
dan weer heel anders dan een
clown dat zou doen. Of zelfs dan
een komiek. Wat Wim Helsen
doet, is in zijn soort zelf-satire
ronduit onnavolgbaar. Hij gebruikt
er twee technieken voor: opblazen
en lek prikken. Nee, dat is niet
goed. Dat is te luidruchtig. Opbla
zen en (de vergelijking met een
ballon dringt zich uiteraard op),
opblazen en (zigzag) leeg laten
flubberen. Al mijn woordenboe
ken ontkennen het bestaan van
dat laatste woord, en toch wil ik
het gebruiken. Als onomatopee.
Het begint al in zijn intro, vanaf
een donker podium schalt de intro
ductie van de gast uit luidsprekers.
In steeds uitbundiger termen
wordt hij steeds luidruchtiger aan
geprezen, en als dan eindelijk de
langverwachte woorden vallen
('Wimmm.... Hèèèèlsen!'), ver
schijnt daar zo'n nietig 'burger
mannetje' in een keurig kleurloos
jasje op het podium. En als het ap
plaus dan een beetje tegenvalt,
moet dat natuurlijk allemaal nog
eens over. Na de obligate in-ont-
vangstname-met-gespreide-armen
volgt dan de lulligste van alle con
versaties, bij de bakker. Een lijntje
dat hij heel de avond zal vasthou
den, en dat steeds opnieuw onder
duikt in leegflubberende zijspo
ren.
Want dat is zijn tweede geheime
wapen: nog geen halve zin blijft
hij bij zijn onderwerp, en dan ver
dwaalt hij weer in nonsensicale af
dwalingen. Een proces dat wij
(vreemd genoeg?) kennelijk alle
maal herkennen en dat extreem
vermakelijk overkomt. Van het
ene non-onderwerp naar het vol
gende. Hoe komt het toch dat we
dat verschijnsel zo gemakkelijk
voor lief en leuk nemen. Dat kan
niet alleen van de bushalte afkom
stig zijn (akelig stil daar, heel vaak,
trouwens). Dat moet van talk
shows en politieke prietpraat afge
keken zijn. Zodat er heel diep weg
gestopt toch nog de nodige heke
ling herkend kan worden.
Steeds weer die poging om op te
blazen (hij klimt ook telkens weer
op verhoogde stellages) en altijd
weer die vrijwillige flubbering
naar het onbenullige mannetje dat
er zelfs in bed niets van bakt. Maar
zó langs de neus weg, dat hij ons
elke keer moeiteloos mee krijgt
naar dat uur van die prutser.
Ook nog gezien (in De Werf in
Brugge, een plek om te onthou
den voor Zeeuws-Vlamingen):
'Nachtschade' van Firma Rieks
Swarte. Drie Gouden-Eeuwers ver
dwalen in tijd en ruimte. Beeldend
(zéér), boeiend (uiterst) en begees
terend.
Op zondagmiddag (vlak voor de
deadline) dan nog naar Frank
Groothof Deze keer maakte hij
een voorstelling voor kinderen op
basis van de muziek van Moussorgs-
ki. Nog altijd even sprankelend,
wild en speels in fantasie, smaak
vol en heel humoristisch educatief,
een man (en dus een voorstelling)
met een passie. Ditmaal als extra
met rake, spannende, creatieve
live-illustraties van Karst Janneke
Rogaar.
Deze week
speelt Helmert Woudenberg in
Vlissingen (waar hij veel fans
heeft) 'De Olifant en de Duif, over
de Mexicaanse kunstschilderes
Frida Kahlo (1910-1954). Als jong
meisje kreeg zij een vreselijk onge
luk, dat haar voor de rest van haar
leven invalide maakte. Meestal lig
gend op bed, in een gipskorset, was
schilderen één van de weinige din
gen die ze nog kon doen. Geen so
lo ditmaal, maar een duo met Sa
rah Eweg, op donderdag 11 in het
Arsenaaltheater. In het museum Bo-
zar (Paleis voor Schone Kunsten),
Ravensteinstraat 23, Brussel loopt
nog tot zondag 18 april de prachti
ge tentoonstelling 'Frida Kahlo y su
mundo'.
Ook niet te versmaden, op zaterdag
13 in de Stadsschouwburg van Mid
delburg: 'Sonneveld voor Altijd!',
een muzikale hommage aan Wim
Sonneveld.
Bijna 150 inzenders noteerden
Wolphaartsdijk, met op de voor
grond de Ichtusschool, die inmid
dels is afgebroken is en de Ni-
colauskerk of in de volksmond de
Witte Kerk. Het antwoord is goed.
Rechtsachter op de foto staat het
vroegere gemeentehuis de Griffi
oen. Met zijn markante, groen uit
geslagen, koperen torentje.
„Rechts vooraan op de foto, het
huis van wijlen dokter Vos. Ik
meen dat hij tot in de jare.n 70"
huisarts was in Wolphaartsdijk",
schrijft: Gilda Katsman uit Wolp
haartsdijk.
De besneeuwde vlakte was land
bouwgrond en is nu een woon
wijk. Aan de Ichtusschool hebben
veel schrijvers warme herinnerin
gen. Meneer Sandee uit Wol
phaartsdijk vertelt over juffrouw
Wandel, met haar brede achter
werk in haar groene jurk. „Ik zie
haar nog voor het schoolbord
staan. Tsjonge, tsjonge, wat kon
die valse en venijnige knijpjes ge
ven in je bovenarm als je een echt
slecht cijfer had."
Dan had je ook nog meester Elen-
baas, ofwel de stekel, maar waar
om hij die bijnaam had, weet San
dee niet meer. „Een goede meester
met een exclusieve stem." Meester
Koolstra stond voor de 5e en 6e
klas. Sandee keek vaak naar buiten
als boer Koert aan het ploegen
was. Hj had een Belarus, een som
ber donkerrode tractor en een
soort Cholchoze tractor, een ster
ke Russische met een prachtig don
ker geluid.
Lenie Versluijs Meijard uit Sint
Laurens schrijft dat de de foto is ge
maakt vanaf de Molendijk. „Wat is
er veel veranderd:"
De prijswinnaars zijn: Hans Koert
uit Heinkenszand, L.M. Klaasse uit
Aardenburg en C. Matthijsse uit
Heinkenszand.
VLISSINGEN - 'Film by the Sea door
het jaar' heeft morgenavond de
voorpremière van An Education
van regisseur Lone Scherfig. De
film - die vorige week werd geno
mineerd voor drie Oscars (waaron
der voor beste film) - gaat over Jen
ny, een intelligent jong meisje van
bijna zeventien jaar. Zij ontmoet
de extravagante, veel oudere man
David. Diens snelle leven blijkt
echter niet zo makkelijk en com
fortabel als op het eerste gezicht
lijkt.
De voorstelling in CineCity in Vlis
singen begint om 19.30 uur.
Uit een exploot van gerechts
deurwaarder B.J. Meijering d.d.
25-01-2010 blijkt, dat t.v.v.
Johanna Clazina Meijer, wonen
de te Middelburg, aan RADE
DONEVIC, geboren op 03-02-
1958, zonder bekende woon- of
verblijfplaats, is betekend het
door de Voorzieningenrechter
van de rechtbank te Middelburg
gewezen vonnis van 22-01-
2010, waarbij aan R. Donevic
een straat- en contactverbod is
opgelegd. Van dit exploot kan R.
Donevic een afschrift verkrijgen
op één van onderstaande adres
sen,
GGN Zeeland
Dam 2 Westsingel 132
4331 GJ Middelburg 4461 DR Goes
0118-633880 0113-250925
door Ali Pankow
Afstand, verplaatsing en
tijdsduur zijn centrale
thema's in het werk
van Jeroen Dooren-
weerd. „Als je opgroeit op een
schip raak je eraan gewend dat je
de wereld in voortdurende bewe
ging ziet", concludeert deze beel
dend kunstenaar, die in 1962 in
Terneuzen werd geboren als zoon
van een binnenschipper. Zijn expo
sitie Let it flow die gistermiddag
werd geopend in De Bewaerschole
in Burgh-Haamstede getuigt van
zijn fascinatie.
Doorenweerd, die inmiddels in
Brabant woont, maakte er een
vaartocht voor yan Drimmelen
naar Schouwen-Duiveland. Hij
deed dat met een stalen overnaads
geklonken vissersboot, ofwel een
zogeheten 'scherp schip'. „En dat
laatste is bepalend voor de dei
ning", wisten enkele kenners giste
ren in de expositieruimte.
De kunstenaar monteerde twee vi
deocamera's een op de voor
plecht en een aan de achterzijde.
Voorop het scheepje bevestigde hij
ook een microfoon om de omge
vingsgeluiden op te nemen. Deze
beeld- en geluidsregistraties gedu
rende de vaartocht worden nu in
De Bewaerschole gepresenteerd.
Terwijl het geraas van golven en
wind de ruimte als het ware doet
opbollen, worden de beelden op
twee tegenover elkaar staande mu
ren geprojecteerd. Wie zich in het
midden van de ruimte opstelt, kan
de reis bijna aan den lijve onder
vinden. „Het was een ruige vaar
tocht," zo liet Doorenweerd weten
en zo blijkt ook uit de beelden. Hij
voer vorige week woensdag 's och
tends rond 8.30 in Drimmelen uit
met de bedoeling rond 17.00 uur
in het haventje van Burghsluis aan
te komen. Maar in plaats van de
voorspelde windkracht 4, werd
het 6 a 7 Beaufort, moest aan liet
einde van de middag 112 worden
gebeld en zocht de schipper met
