n spectrum
Zaterdag 6 februari 2010
eigen show. In de top tien zaten vijf num
mers van mij. En dan nog minstens twee
in de tipparade. Na dat eerste jaar bij Dure-
co zei de directeur: 'als jij stopt met wer
ken, gaan er bij ons zestig man uit'."
Maar Kartner genoot. „Ben Cramer belde
me, ik kreeg Wilma (het kindsterretje voor
wie hij onder meer Zou het erg zijn lieve
opa schreef, red.in mijn schoot geworpen
en had een klapper met Vader Abraham
had zeven Zonen. Ik kreeg een hal als Ahoy'
al vol toen René Froger nog niet was gebo
ren. En zonder sponsoring. Kaartjes wer
den nog per stuk verkocht aan de kassa
van de tabakshandelaar. Ik was Borsato,
met driehonderd shows per jaar en vijftig
tv-optredens. En 1977, het jaar van de
Smurfen, moest nog komen."
Kartner werd ingeschakeld om de blauw
witte wezentjes uit de strips, verkrijgbaar
als poppetjes bij de BP, populairder te ma
ken. In een half uur tijd schreef hij het
Smurfenlied, op de plek van 'lalala' zou hij
later nog wel tekst zetten. Uiteindelijk
ging die demo-versie als officiële single de
hele wereld over. „Ik trad op in een regio
nale tv-show in Keulen die opeens Bundes-
weit werd uitgezonden. Ik zong in Enge
land in Top of The Pops en ging naar een
tv-show in Spanje die uiteindelijk werd
doorgestraald in heel Zuid-Amerika."
Kartner reisde jarenlang de wereld rond
met liedjes als De Smurfentango, Kunnen
Smurfen huilen en Waarom vechten mensen
nog? Met name aan Mexico bewaart hij
dierbare herinneringen. „Daar ben ik zeker
twintig keer geweest. Ik was er Onze Lieve
Heer, zag laatst nog video's van bomvolle
straten. 'Padre, Padre' riepen ze. Als ik had
gewild, hadden ze een kerk voor me opge
richt."
Het leven hangt van toevalligheden aan el
kaar, meent Kartner. „Wat als mijn lied
voor Corry niet was aangeslagen. Tegelij
kertijd: je loopt naar je ellende toe, of juist
naar je geluk. Ik ben een zondagskind,
maar met het juiste karakter. Je kunt niet
in Parijs aankomen zonder sterke benen.
En ik ken mijn plafond, dat is ook belang
rijk. We zijn geen genieën. Ik kan alleen
maar liedjes schrijven. In mijn genre heb
ik wat bereikt. Wat ik doe, doe ik goed.
Maar ik kan niet veel."
Kartner, die flink verdient aan de Finse ani
matieserie De Mummins waarvoor hij de
muziek schreef, rijdt zelf nog zo'n 80.000
kilometer per jaar om op te treden. „Ik wil
het applaus horen", verklaart hij. „Elke ar
tiest wil er- en herkend worden. Of je nu
een ster van de film, toneel of van een
Ster-spot bent. Iedere artiest vreest het mo
ment dat je door de stad loopt en er nie
mand naar je omkijkt. Als je de avond er
voor op tv was, wil je niet dat de pompbe
diende alleen vraagt of de tank vol moet.
Je wilt iéts horen, vandaar dat je steeds
weer werk aanneemt. Als Toon Hermans
nog zou leven, zou hij ook nog steeds pro
beren Carré vol te krijgen. Zij die zich op
hun 65e terugtrekken op een bootje op de
Middellandse Zee zijn niet de echte arties
ten."
Misschien beleeft hij nu wel de gelukkigste
tijd van zijn leven, overpeinst de peetva
der van het Nederlandstalige lied. Hij kan
al terugkijken op alles wat hij heeft be
reikt, en wordt 'toch op latere leeftijd' ge
vraagd voor het Eurovisiesongfestival.
Natuurlijk is hij best onzeker nu 'Oslo' na
dert, maar de meeste kritiek legt hij naast
zich neer.
„Zo'n Albert Verlinde heeft het over een
verschrikkelijk liedje, maar juist hij als
nicht hoort heus wel dat het een leuk num
mer is. Ik zie hem al helemaal voor me in
de kroeg, met zijn handen in de lucht, zin
gend van Sha-la-lie, Sha-la-la."
Op internet wensen mensen hem de hel
toe of zeggen zich door zijn toedoen te
schamen voor hun Nederlanderschap.
„Het interesseert me geen moer wat die
werklozen, die grapjassen die overdag op
internet zitten, roepen", zegt hij ferm. „Ik
heb dertig miljoen platen verkocht, 1.600
liedjes geschreven en alle onderscheidin
gen gekregen die er te vangen zijn. Moet ik
me dan wat aantrekken van die malloten?
Ik weet dat ik niet klassiek schrijf, maar er
zijn zoveel mensen die me bedanken voor
mijn mooie liedjes. Dat is het enige wat
telt. Ik heb me altijd moeten verdedigen,
en daardoor kreeg ik juist altijd alleen
maar meer zin om hits te schrijven."
Wanneer komt er dan weer een klapper,
meneer Kartner? „Nu! Let op: Shalalie
wordt mijn derde wereldhit na Het Smur
fenlied en Het Kleine Café aan de Haven.
Het maakt de trilogie compleet"
reageren?
spectrum@wegener.nl
Petrus Antonius
Laurentius Kartner
Geboren: 11 april 1935, op
het station van Eist.
Zanger: Verkocht wereld
wijd meer dan 25 miljoen pla
ten van Het Smurfenlied. Ruim
250 artiesten coverden zijn
hit Het kleine café aan de ha
ven.
Componist: Huilen is voor jou
te laat (Corry De Rekefs,
stond 41 weken in de Top
40), De Clown (Ben Cramer),
Manuela (Jacques Herb).
Schreef liedjes voor interna
tionale sterren als Mireille
Mathieu, James Last en Peter
Alexander.
Onderscheidingen: Be
kroond als meest succesvolle
artiest van de Nederlandse
top 40. In 2000 benoemd
tot Ridder in de Orde van de
Nederlandse Leeuw. Behaal
de zo'n 130 gouden en plati
na platen. Ontving veel bui
tenlandse onderscheidingen.
Trivia: Nam met Boer Koe
koek het anti-PvdA-lied Den
Uyl is in Den Olie op. Veroor
zaakte een relletje met Als je
inlegkruisje maar goed zit.
Pierre Kartner is getrouwd
met Annie. Zij hebben één
zoon: Walter.
foto David van Dam/GPD
