partneralimentatie
II
Laat het woord 'ali
mentatie' vallen en
de boze verhalen
barsten los. Vooral
de betalende partij
klaagt vaak over
een veel te hoge bij
drage die hij aan
zijn ex moet beta
len. Middels een
burgerinitiatief
wordt nu ook de
duur van de alimen-
tantie aan de kaak
gesteld. Twaalf jaar
is wel erg lang. Of
niet?
Tot de alim
zaterdag 6 februari 2010
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
door Monique Prins en Tanja Kits
illustratie jos Diender
Fred Breet (58) moet
nog zeven jaar alimenta
tie betalen aan zijn ex,
1500 euro per maand,
van zijn netto-salaris
van 3200 euro. Hij zal
het trouw blijven doen, maar baalt
er ondertussen wel van dat zijn
ex-vrouw die inmiddels een nieu
we (lat)relatie heeft wel op vakan
tie kan en hij niet „Dan hoor ik
van de kinderen dat ze naar Egyp
te is geweest. Ja lekker, van mijn
centen, denk ik dan."
Niet uit rancune, maar uit een ge
voel van rechtvaardigheid is hij
een actie begonnen om de wet ge
wijzigd te krijgen. Die standaard
van twaalf jaar kan best terug naar
acht jaar, vindt Breet. Bovendien
zou er een automatisch ingebouw
de toets moeten komen, waarbij
de rechter kijkt of de alimentatie
verlaagd kan worden. „Er zit nu
geen enkele prikkel in voor de ont
vangende partij om te gaan wer
ken, want dan word je gekort op je
alimentatie. In mijn geval is vastge
steld dat mijn vrouw 16 uur per
week kan werken. Maar dat is na
tuurlijk best aanvechtbaar. Net als
de hoogte van de alimentatie. Zij
mag de welstandsnorm behouden
die zij tijdens ons huwelijk heeft
genoten. Maar hoe zit het met
mij?"
Via een zelfgebouwde website
(www.referendumalimentatie.nl)
probeert hij handtekeningen te
verzamelen. Met veertigduizend
stuks kan hij het onderwerp op de
agenda van de Tweede Kamer krij
gen. Inmiddels heeft hij ook bij Ka
merleden gehoor gekregen voor
zijn voorstel.
Scheidingsadvocaat Jan Willem
Boeijink kent de schrijnende geval
len maar al te goed uit zijn prak
tijk: „Vrouwen - want het zijn
toch meestal vrouwen - die twaalf
jaar met de armen over elkaar
gaan zitten en de hand ophouden.
Ja, dat komt voor. Maar uiteinde
lijk hebben ze alleen zichzelf er
mee. Want na twaalf jaar vallen ze
in een gat. Bovendien kan een
man zich tegen een boom te plet
ter rijden, werkloos of arbeidson
geschikt worden. Dan vervalt de
alimentatie of wordt die een stuk
lager."
Hij vindt het een goed idee om
een tussentijdse toets in te lassen.
Maar het terugbrengen naar acht
jaar, dat is niet in alle gevallen wen
selijk. „Die termijn is natuurlijk er
gens op gebaseerd. Als een vrouw
twintig jaar uit het arbeidsproces
is en voor de kinderen heeft ge
zorgd, is dat ook de keus van haar
man geweest. Bovendien, wie kor
ter dan vijfjaar getrouwd is, krijgt
ook korter alimentatie. Wie van
de alimentatie af wil, staat voor
een zware klus. Ie moet namelijk
bewijzen dat je ex bijvoorbeeld in
middels samenwoont of een hoger
eigen inkomen geniet. Dat is heel
lastig."
Naomi Spalter doet promotie-on
derzoek aan de Vrije Universiteit
in Amsterdam naar de grondsla
gen van de partneralimentatie.
Partneralimentatie is gebaseerd op
twee grondslagen: solidariteit (die
niet direct stopt na het huwelijk)
en verloren verdiencapaciteit. Ze
legt het verhaal uit aan de hand
van twee voorbeelden. Neem een
verpleegkundige die met een suc
cesvolle zakenman huwt en stopt
met werken. Ze leeft als een Gooi-
sche vrouw, ze heeft een hulp in
de huishouding en er zijn geen
kinderen. Na tien jaar scheiden ze.
„Naar het huidige recht wordt bij
de berekening van het alimentatie
bedrag gekeken naar het welvaarts
niveau tijdens het huwelijk. Ze
zou 12 jaar lang 10.000 euro per
maand kunnen krijgen", legt Spal
ter uit. „In dit soort gevallen kun
je je voorstellen dat wordt uitge
gaan van een andere hoogte en
duur. Na een periode van bijscho
ling kan de vrouw immers weer
aan het werk gaan."
Maar neem nou een echtpaar dat
gezamenlijk besluit dat de vrouw
stopt met werken om voor hun ge
handicapt kind te zorgen. „Door
de zorg voor het kind kan de
vrouw na de scheiding nog steeds
niet werken. In haar geval is twaalf
jaar misschien te kort, want de
IS IK Wlf SCfïgfi
3®
zorg voor haar gehandicapte kind
duurt wellicht veel langer en de
vrouw heeft daadwerkelijk offers
gebracht voor het huwelijk."
Het recht maakt geen onderscheid
tussen de twee grondslagen en be
handelt de twee voorbeelden in
principe gelijk. „Het is moeilijk
om een regeling te bedenken die
rechtvaardig is voor alle gevallen.
En soms pakt het heel zuur uit, bij
voorbeeld als je moet betalen voor
je ex die is vreemd gegaan. Toch
ben ik blij dat in 1971 de alimenta-
tiewet is losgekoppeld van de
schuldvraag. Voor die tijd had de
gene die schuld had aan de schei
ding geen recht op alimentatie.
We moeten niet terug naar die tijd
van het moddergooien."
Fred Breet heeft al veel reacties ge
kregen op zijn initiatief, vooral na
de uitzending van de actualiteiten
rubriek EenVandaag begin deze
week. De handtekeningen komen
met bakken binnen. „Nieuwe wet
geving zal voor mij niets meer uit
maken. Maar het gaat mij om het
principe. Bij mijn scheiding zei
mijn ex: ik zal je helemaal pluk
ken. Dat zou niet meer moeten
kunnen."
De reacties van lezers op deze pagina zijn afkomstig van internet, na een oproep van onder meer deze krant.
ik eerst minder werken.
Dan hoef ik geen
alimentatie te betalen
omdat mijn man
minder verdient.' Suzanne
'Mijn partner wil niet
trouwen, omdat hij na
een scheiding geen
partneralimentatie wil
betalen. Ik begrijp hem
echt volkomen.' Mona
'Grappig dat vrouwen
pretenderen zelfstandig
te zijn, maar wel totaal
afhankelijk willen zijn
van de alimentatie van
de man.' jef
