Geen angst voor verandering
John Monroe
Geboren op 25 september 1960.
Won als shorttracker twee medailles
op Canadees kampioenschap, pakte
in 1990 Noord-Amerikaanse titel.
Begon in 1999 als coach van het Ca
nadese inline-skateteam op Pan-Ame-
rikaanse Spelen. Was tevens assis
tent- coach van de Amerikaanse
schaatsploeg en coachte er onder
meer Shani Davis. Sinds 2006 bonds
coach bij de KNSB, geassisteerd door
ex-topper Dave Versteeg.
woensdag 3 februari 2010
Bondscoach John Monroe ziet in Vancouver wel degelijk medaillekansen voor de Nederlandse shorttrackers.
foto Niels Westra/GPD
John Monroe is bondscoach
van de Nederlandse short
trackers. De Canadees werd
zelf pas laat topsporter. Een
fietstocht van 7.000 kilome
ter door Canada bepaalde
zijn leven grotendeels. Tij
dens de tocht van de west-
naar de oostkust van het im
mense land vormde hij zijn
kijk op het leven.
door Johan Stobbe
John Monroe heeft een
vrije dag. Dat is lang gele
den. Toch staat hij aan'de
rand van de shorttrack-
baan in het Heerenveense
Thialf Hij geeft instructies
aan een cameraman die
het ijs op gaat om wat beelden te
schieten. „Ja, ik weet het", zegt
Monroe (49), „het is mijn vrije
dag. Maar ik sta toch ook niet op
het ijs?" a
Aan het eind van de
ochtend vertrekt hij
naar het bondsbureau
in Amersfoort voor
een middag vergade
ren. „Het is een zwaar
jaar. Kan niet anders,
want we willen vlam
men in Vancouver."
Of het speciaal is,
Olympische Spelen in
het land waar hij opgroeide? Even
laat hij een stilte vallen. „Nee.
Weet je wat wel bijzonder is? Als
ik in mijn woonplaats Heerenveen
's ochtends de gordijnen open en
er schaatsen kinderen op de sloot
achter mijn huis."
Het doet Monroe denken aan zijn
eigen jeugd in Quesnel, British Co
lumbia, dezelfde staat als waarin
Vancouver 2010
Vancouver ligt. Net als elk ander
jongetje nam Monroe een ijshock
eystick ter hand. „IJshockey is in
Canada wat schaatsen voor Neder
landers is." Enorm populair dus.
Monroe stak niet boven de rest
uit. Een topsportcarrière lag niet
in de lijn der verwachting. Totdat
de Canadees op zijn 16e het plan
kreeg op een racefiets het land te
doorkruisen. Van de west- naar de
oostkust. Ruim twee maanden fiet
sen, 7.000 kilometer. Vanaf dat mo
ment is hij niet meer bang voor-
verandering. Een filosofie waarvan
hij als coach ook gebruik maakt.
„Ik ben mijn ouders nog dankbaar
dat ze me lieten gaan."
Hij stak een continent over, kwam
allerlei landschappen en weerty
pes tegen. Hij werd een doorzetter
en leerde de geschiedenis van Ca
nada kennen. „Bij ons in het dorp
was een huis van 50 jaar al oud. In
Quebec kwam ik in dorpjes waar
ze het 300-jarig bestaan vierden."
Geschiedenis, het woord is geval
len. Toen hij drie jaar en drie
maanden geleden neerstreek in Ne
derland als bondscoach, merkte
Monroe dat er amper historisch be
sef was van zijn sport. Dat Neder
land eind jaren tachtig met Peter
van der Velde een we
reldkampioen in huis
had en de Nederland
se relayploeg erg sterk
was, lijkt vergeten. En
iedereen kent Moni
que Velzeboer vooral
door de dwarslaesie
die ze opliep bij een
trainingsongeval.
„Maar ik niet", zegt
Monroe. „Ik zie haar
als een ontzettend goede short
trackster, die goud won in 1988
toen shorttrack in Calgary een de-
monstratiesport was. Ik wilde des
tijds dat ik zo goed was als zij."
Want, zij het laat, John Monroe be
landde uiteindelijk toch in de top
sport. Tijdens de fietstocht zag hij
in Ottawa een aanplakbiljet voor
een tijdrit over 16 kilometer han
gen. Hij stapte op zijn fiets en
deed mee. Het bleef niet bij één
wedstrijd, steeds vaker deed hij
aan wielerkoersen mee. „Ik zocht
er voor de wintermaanden wat
naast. Ik woonde destijds in Van
couver en daar is het weer in de
winter altijd miserabel."
Op zijn 22e werd Monroe short
tracker. Een laatkomer, die niet
door iedereen even serieus werd
Shorttrack
genomen. „Ik mocht op een gege
ven moment niet meedoen aan
een kwalificatiewedstrijd", herin
nert hij zich. „Een official vroeg of
ik niet wat te oud was."
Het deed pijn. Monroe riep dat hij
nooit meer voor de staat British
Columbia zou schaatsen en ver
trok naar Winnipeg, vastbesloten
het ongelijk van de official te be
wijzen. Dat lukte. „Ik heb twee me-
Belangrijkste overtredingen
Impeding: opzettelijk blokkeren of hinderen andere rijders met lichaam.
Crosstrack: afwijken van gevolgde lijn om anderen te hinderen.
Offtrack: (deel van) baan afsnijden met één of beide schaatsen.
p. Kicking out: doelbewust optillen schaats, op zodanige manier dat gevaarlijke
situatie ontstaat.
infographic: CRW, CN foto's: Associated Press, ANP bron: VANOC
dailies van het Canadese kam
pioenschap meer dan hij", zegt
Monroe lachend. „En hij is ook
nooit Noord-Amerikaans kam
pioen geweest."
Shorttrack is populair in Canada,
maar moet volgens Monroe niet
overschat worden. Het land telt
8.000 a 9.000 licentiehouders. Het
tienvoudige van Nederland.
„Maar", stelt Monroe, „er is geen
mooier land om als bondscoach te
werken dan Nederland. Schaatsen
is hier zo populair."
Aanvankelijk was het behelpen.
Het shorttrack lag op zijn gat.
Monroe moest vanaf nul begin
nen. Een uitdaging. Schaatsers en
ijs, meer was er niet. Simpele za
ken als markeringsbLokken voor
de bochten moest hij lenen, van vi
deoapparatuur kon hij slechts dro
men. Maar de KNSB was van goe
de wil, wilde vooruit met short
track. „Het perfecte moment te be
ginnen", zegt Monroe, die hoge
doelen stelde. „Een medaille in
Vancouver, drie finaleplekken en
duizend licentiehouders. Alle drie
zijn nog mogelijk."
Nederland telt nu bijna achthon
derd shorttrackers, driehonderd
meer dan toen hij begon. Onder
Monroe werd shorttrack professio
neler. Hij heeft ook goede atleten
om mee te werken.
„De sporters willen allemaal ont
zettend graag. Maar ook bij hun
zag ik een gebrek aan historisch be
sef Jullie komen uit Nederland,
een groot schaatsland. Dat moet je
uitstralen."
Monroe haalt een anekdote aan.
Olympiaganger Sjinkie Knegt en
Daan Breeuwsma voerden in Ja
pan een gesprek over Nederland
en shorttrack. De bondscoach
merkte dat er bij zijn pupillen een
stemming heerste alsof Nederland
weinig voorstelde. Op dat mo
ment liep de Canadese oud-we
reldtopper Laurent Daignault voor
bij. „Ik vroeg hem of er in zijn tijd
nog iets was waar de Canadezen
bang voor waren. Hij zei zonder
aarzeling: the fucking Dutch, man.
Die klopten ons altijd in de achter
volging." Vanaf toen wisten
Breeuwsma en Knegt dat ze iets
kunnen bereiken. Het stemt Mon
roe tevreden.
Hij voelt zich goed in Nederland.
Hij zou na de Olympische Spelen
graag blijven, het ontwikkelings
programma werpt zijn vruchten
af. Monroe ziet kansen op medail
les in Vancouver. „Sjinkie Knegt is
voor niemand bang en razendsnel.
Op een goede dag kan hij zomaar
stunten. En ook het vrouwelijke re-
layteam is in de race voor ereme
taal."
reageren?
vancouver@wegener.nl
Schoen:
Enkelsteun voor
bochtenwerk
In 1988 in Calgary is shorttrack nog een demon-
stratiesport, in 1992 in Albertville voor het eerst
een officiële olympische dicipline.
Afstanden:
O 500 meter (4Vi ronde)
O 1.000 meter (9 ronden)
O 1.500 meter (131/2 ronde)
O Aflossing (relay), vrouwen 3.000 meter,
mannen 5.000 meter
Tijd is niet van belang.
Slechts de finishvolg-
orde telt.
Vier tot zes
schaatsers
starten
tegelijk
111,12m
ovaal
Frame: Hoog voor
bodemruimte in bochten
Buis: Aluminium
Eén hoofdscheids-
rechter en
vier assistent-
scheids
rechters.
