Als het water maar diep genoeg is 7 r r Op de schop dinsdag 2 februari 2010 Tijdens een strenge winter gaan er veel vissen dood. Win- tersterfte is in principe een na tuurlijk verschijnsel. Ten gevolge van achterstallig baggeronderhoud leggen rela tief veel vissen het loodje. Dit kan worden voorkomen door regelmatig baggeren, het aanleggen van diepere overwin- teringsplekken en het tegen gaan van lozingen. Ivan Dellaert bekijkt de dode vissen uit de Veste van Schoondijke. foto's Peter Nicolai door Wilma Valk Hengelsportverenigingen in Aardenburg en Groe- de hebben meestal geen last van vissterfte: Wij vissen in de Stierskreek bij Heille en het Groote Gat bij Sint Kruis", aldus Peter Crooymans, secretaris van de hengelsportvereniging Aar denburg. Verder hebben we hier minder last van sneeuw dan in an der delen van Nederland. Pas als er te veel sneeuw op het ijs ligt en er geen licht in het water door dringt, ontstaat er zuurstoftekort. Dat is funest voor de vissen. Een wak maken is geen uitkomst. Vis sen trekken dan naar het gat en kunnen in stress raken, het is be ter alles dicht te laten of eventueel onder een duiker een gat maken." Leen van de Beukei van hen gelsportvereniging Ons Genoegen heeft nog nooit te maken gehad met wintervissterfte: „Wij vissen in de Nieuwkerksekreek. Vrij diep en groot water. Wij moeten geen maatregelen treffen. In de kreek zijn ook altijd zogenaamde een denwakken, opengehouden door de eenden." „In een ondiepe, kleine vijver kan het gebeuren, dat het ijs zo dik is, dat de vis als het ware in het ijs in gebakken wordt. Dit kan men voorkomen door de vis voor de winter eruit te halen. Verder moet het water schoon zijn, alle veront reinigingen kunnen voor verrot ting zorgen en dit leidt weer tot zuurstofgebrek." Minder goed liep het af met de vis sen in de Veste bij IJzendijke. Jeugdlid Ivan Dellaert (15) van hengelsportvereniging 'Lukt Het Vandaag Niet, Dan Lukt Het Mor gen' was op pad met zijn hengel, en keek maar sip naar de dode vis sen in het water: „De Veste is op een aantal delen nieuw uitgebag gerd, langs de Boulevard en het Ra velijn is nieuwe beschoeiing aange- Tips om vissen de winter door te helpen Sneeuw verwijderen op grote opper vlaktes kan helpen - Geen kleine wakken maken; die trek ken te veel vis, die concentratie zorgt voor stress en zuurstoftekort In een vijver met een diepte minder dan een meter een ijsvrijhouder aan brengen Maak een extra diepe overwintering- plek voor vissen Regelmatig baggeren en slib verwijde ren Beter geen afvalwater in ondiep wa ter lozen Rotting van dode bladeren in het wa ter voorkomen bracht", wist Donald Temmerman van de vereniging. „Jammer ge noeg is nog niet alles gerenoveerd. De laatste twee putten, en tevens de meest ondiepe, zijn nog niet ge daan. Door de extreem warme zo mer hadden we een lage water stand, toen volgde veel te veel re gen. Een klein buitje zorgt voor nieuwe zuurstof in het water. Te harde regen juist niet. Een verve lende samenloop van omstandig heden. Zodra het weer het toe laat, zullen leden van de vereni ging de dode vissen opruimen." In de grote verdiepte 'paerdeput' van landbouwer Izaak Haartsen in Schoondijke zwemmen de vissen ondanks de koude vrolijk rond: „De put is heel diep, hier hebben ze alleen maar last van reigers." In zijn kleiner siervijver is een zo genaamde 'ijsvrijhouder' veran kerd: „Door een speciale construc tie zorgt deze ervoor dat een stuk je ijsvrij blijft en er tevens voldoen de zuurstof in het water is. Dode vissen onder het ijs van de Veste. Een dompelaar houdt de vijver ijs vrij en zorgt voor voldoende zuur stof. De wilgen zijn geknot. Het was nog best een hele klus. Ondanks het feit dat wij de wilgen eigenlijk een jaar te vroeg knotten waren de takken al mini maal tien centimeter dik. Meestal worden wilgen eens in de drie jaar geknot. Dat is - volgens deskundigen - de beste tijd tussen twee knotbeurten. Bij ons was het nog maar twee jaar geleden dat de wilgentakken voor het laatst wa ren afgezaagd. Wilgen hebben namelijk de on hebbelijke gewoonte om heel hard te groeien. Daardoor worden de bomen in korte tijd erg hoog en zijn het echte zonvangers ge worden. Dat geeft in de zomer op sommige momenten van de dag schaduw en dat vindt niet ieder een leuk. Dus zetten wij er op ver zoek van de buren altijd wat snel ler de zaag er in. De beste tijd is hartje winter, als de boom hele maal in rust is. Omdat de dikke en hoge takken redelijk onhandelbaar zijn in je eentje, is dit een klus die we sa men hebben geklaard. De taakver deling was zeer traditioneel. Mijn echtgenoot op een wiebelende keukentrap aan het zagen en ik er naast om de afgezaagde takken op een hoop te gooien. Manmoedig ben ik vervolgens be gonnen om met een takkenschaar de grote (onhandelbare) takken in kleine stukken te knippen. Dat is nog niet helemaal klaar. Het gevolg is dat er nu een enor me berg takken op het gras ligt waar we nog mee verder moeten. De vraag is wat we met de takken gaan doen. Opstoken in de hout kachel of naar de gemeentelijke stort om verwerkt te worden tot houtsnippers. Ik ben een voorstander van opsto ken, maar dat betekent wel dat we het hout nog minstens een jaar moeten laten liggen drogen en waar doe je dat? Bovendien is het niet helemaal duidelijk of wilgen hout wel zo geweldig is om op te stoken. Het schijnt nogal moeilijk aan de gang te krijgen zijn. Het is een vraag waar wij nog niet uit zijn en zo lang blijven in ieder geval de takken op het gras liggen. Voor de vele vogels was het knot ten een rare gewaarwording. Ze hipten van tak tot tak, tot de laat ste tak ook verdwenen was. Nu zoeken ze hun toevlucht op de schutting. Echt lang hoeven ze niet te wachten op nieuwe tak ken. Zodra het een beetje warmer wordt lopen de knotten §nel uit. Alle takken zijn afgezaagd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 43