ii spectrum
Zaterdag 30 januari 2010
een Spaanse spookstad
ze wijk kapot geschreven, zodat we nu he
lemaal geen huis meer verkopen", ver
klaart een van hen. Ze verwijst naar de cho
colaterie van Daniel. „Hij wil wel praten."
Er hangt een groot bord met 'te huur' en
'te koop' op het raam van de gezellige gele
genheid, nog geen twee jaar nadat Daniel
vol enthousiasme zijn zaak opende. „Ik zag
een grote toekomst voor me. Ik kom uit
een sloppenwijk van Madrid en ik dacht
dat ik hier een nieuwe start kon maken."
Daniel rekende erop dat al die jonge gezin
nen met hun kindertjes na schooltijd bij
hem een kopje chocolademelk met churros
(in suiker gerolde deegstaafjes) zouden ko
men drinken. Maar helaas, alleen de liftre-
parateur van Otis stapt binnen voor een
kop koffie. Daniel: „Het is allemaal anders
gelopen. Wie schuld heeft? Het zijn allebei
piassen, de burgemeester en Paco."
De economische crisis heeft de business
van Daniel nog een extra dreun gegeven.
„De mensen gaan niet meer uit."
Moegestreden en door de bank gedwon
gen moet hij zijn chocolaterie van de hand
doen. Hij weet dat dat voorlopig niet zal
lukken. „Ik kan de zaak niet verhuren, niet
verkopen en niet betalen."
Daniel, een illusie armen, wordt gedwon
gen met zijn vrouw en twee kindjes weer
terug te gaan naar de Madrileense sloppen
wijk waar hij vandaan komt. „Daar ken ik
tenminste mensen. Iedereen helpt elkaar."
's Avonds, als het donker is, ligt de slaap
stad van 'Paco de Putjeschepper' er naar
geestig bij. Hier en daar brandt licht in een
flat. Een man laat zijn hond uit in de Calle
el Greco. Voor een blok met deels afge
bouwde flats staat een politieauto met
blauw zwaailicht. Vier agenten worden
omringd door een groep dreigende jonge
ren met flessen bier in de hand. Vanaf hun
hoge standplaats kijken de ouders van Pa
co onberoerd toe.
reageren?
spectrum@wegener.nl
De zeepbel die
uit eikaar spatte
De Spaanse economie heeft jaren ge
draaid op de bouwsector die niets in de
weg werd gelegd. Spanje bouwde meer
huizen dan Frankrijk, Duitsland en Enge
land samen. Toen de crisis uitbrak, spatte
de zeepbel uiteen. De mensen konden
geen huizen meer kopen.
Architecten, aannemers, makelaars, de
meubelbranche en andere toeleveranciers
gingen massaal failliet. De werkloosheid
steeg tot bijna 20 procent.
Banken namen de huizen over en probe
ren ze nu met kortingen tot soms 40
procent van de hand te doen. Een miljoen
nieuwe woningen (pessimisten zeggen
twee miljoen) staan leeg en wachten op
een koper. Deskundigen voorspellen dat
het vijf tot tien jaar zal duren voordat de
voorraad is verkocht.
Tientallen stadswijken
uit de grond gestampt
Het megaproject van Paco de Putjesschep
per is niet uniek.
Rondom de hoofdstad Madrid zijn de afge
lopen tien jaar tientallen nieuwe stadswij
ken uit de grond gestampt.
Tussen 2001 en 2008 bouwde Madrid
408.000 woningen, goed voor ruim een
miljoen inwoners.
Speculatie en fraude dreven de prijzen op
tot onwerkelijke hoogte. Een flatje van 30
tot 40 vierkante meter kostte al gauw 2
ton. Alleen door defage rente en het soe
pele hypotheekbeleid van de banken
werden de huizen goed verkocht. Totdat
de crisis toesloeg. Nu staat 60 procent
van de huizen leeg.
Ondanks de sterke daling van de prijzen,
in de afgelopen twee jaar met zo'n 40
procent, zijn de woningen voor de meeste
Madrilenen nog steeds onbetaalbaar.
had mogen geven voor zo'n gigantisch pro
ject. „Dat kan een kleine gemeente als
Sesena niet behappen." Hij weigerde ver
volgens woonvergunningen af te geven en
mee te werken aan de noodzakelijke voor
zieningen.
Geheel in de lijn van de honderden bouw-
schandalen waaronder Spanje gebukt gaat,
begint justitie ook een fraudeonderzoek te
gen Hernando. De oplopende schulden en
de weigering van de banken om de project
ontwikkelaar nog meer geld te lenen, ge
ven hem de genadeklap. Afgelopen zomer
beslüit de 'Putjesschepper' zich terug te
trekken uit Sesena. Om zijn schulden af te
lóssen, neemt de bank voor 20 miljoen eu
ro aan woningen in beslag. Paco, niet voor
één gat gevangen, verscheept zijn hijskra
nen naar de voormalige Spaanse kolonie
Equatoriaal-Guinea in West-Afrika, waar
hij op verzoek van president Obiang
35.000 woningen gaat bouwen.
Voor de meeste bewoners is Paco nog al
tijd een god. In hun ogen heeft de burge
meester de boel verknald. „We hebben
een mooi huis, dat niet duur is", zegt Ali
cia. Met vriendin Esther, beiden achter
hun kinderwagen, is ze op weg naar het
noodschooltje aan de rand van de wijk om
haar andere kind op te halen.
Ze waren de eersten die twee jaar geleden
in El Quinon kwamen wonen. „In Madrid
konden we geen betaalbare woning vin
den." Alicia's man is ambtenaar en reist el
ke morgen met de auto naar de hoofdstad.
„Als je geen auto hebt, kun je hier niets."
Alleen 's morgens en 's avonds rijdt er een
bus naar Madrid. In de nieuwbouwwijk is
geen station, geen supermarkt, geen dok-
terspost, geen bioscoop, geen postkantoor,
geen bank. Alleen een paar cafés, een
schoonheidssalon, de bazar van de-Chi
nees en op de hoek zit een makelaar waar
de sterk afgeprijsde flats, nu eigendom van
de bank, in de etalage hangen.
De twee vrouwen achter de balie mogen
niet met de media praten. „Ze hebben de-
