in Terneuzen
uit 115
Beoordeling
v
donderdag 28 januari 2010
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
Prijs kwaliteit
Best duur, vinden we, ruim negentig
euro voor eten met niet alleen maar
hoogtepunten.
Bediening
Het werd al snel persoonlijk: wij hou
den daar wel van, maar kunnen ons
voorstellen dat niet iedereen dat op
prijs stelt.
Entourage
Sfeervol, zolang de blik naar binnen
blijft gekeerd.
Conclusie:
De verrassing had voor ons iets over
weldigender mogen zijn.
Kijk, dat brood..., zegt
mijn gezelschap verlek
kerd als we restaurant
't Arsenaal in Terneu-
zen binnenstappen. Ze lonkt
over de toonbank naar een forse
stapel rustieke bruine broden.
Haar avond kan meteen al niet
meer stuk: zeker niet als het
brood op tafel komt en we er
een plak gewone lekkere room
boter bij krijgen.
Dat brood bakken ze hier niet zelf,
verklapt de jongen die het brengt.
„Het komt elke dag vers van bakke
rij Schot uit de Axelsestraat hier in
Terneuzen. Wij snoepen er zelf
vaak tussen de middag van." Dat
snappen we best; voor we het we
ten hebben we het mandje bijna
helemaal leeggegeten. En dan moe
ten we nog beginnen aan ons di
ner: we hebben gekozen voor een
verrassingsmenu van vier gangen.
Of er iets is wat we echt niet lus
ten, wil de jongen van tevoren nog
even weten. We schudden dapper
van nee, stiekem hopend dat hij
zo meteen niet met het één of het
andere enge orgaan aan komt zet
ten.
Maar nee, gelukkig: het menu is
één en al beschaving: om te begin
nen krijgen we een paar slokjes os
senstaartsoep in een koffiekopje.
De soep hoort nog niet bij de ver
rassing, maar het is de amuse, het
hapje van het huis. Het is een lek
ker pittig soepje, met knapperige
ringen bosui erin. De eerste gang
van het verrassingsmenu bestaat
uit een grote berg grijze garnalen,
twee gebakken jacobsschelpen, pit-
tig-zoete saus van rode paprika en
een salade van rucola en veldsla in
het midden.
We vragen ons smullend af hoe
het komt dat we van ordinaire
ouderwetse garnalen eigenlijk
nooit genoeg krijgen terwijl die
deftige jacobsschelpen of coquilles,
naar ons idee toch een weinig suc
cesvolle modegril, al snel gaan ver
velen? De tweede verrassing van
de avond- kabeljauw met lintpas
ta, spinazie en saus van groene
kruiden - is een beetje vlak van
smaak: kabeljauw is al geen vis die
er van zichzelf uit springt, en de ro
mige saus is ook al subtiel, we mis
sen een accent. Bovendien is de ka
beljauw nét wat te droog naar on
ze zin.
Tussen de gangen door hebben we
tijd om ons te verwonderen over
het gebouw waar we zitten: een
oude kazerne die vroeger onder
deel uitmaakte van de vesting van
Terneuzen. Vooral het plafond,
Restaurant 't Arsenaal, Nieuwstraat
27-29, 4531 CV Terneuzen, 0115-
613000. www.hetarsenaal.com
Open op maandag tot en met vrijdag
van 11.30 - 14.00 uur en op zaterdag
en koopzondag van 17.00 - 21.30 uur.
Café
c7{es tan rant "polskin"
Hotel
Solskin... dat is genieten van elk moment
Boulevard Bankert 58, 4382 AC Vlissingen.
Telefoon (0118) 417350. Fax (0118) 440 072
www.solskin.nl
Restaurant 't Arsenaal aan de Nieuwstraat in Terneuzen.
WESTERSCHELDE
Om ons klaar te stomen voor het
hoofdgerecht, krijgen we een bolle
tje mangoijs, dat heel licht gezoet
is. Het blijft een vreemde gewoon
te, vinden we: ijs tussen twee war
me gangen in, maar we lepelen
het braaf naar binnen. De hoofd
verrassing, parelhoenfilet, aardap-
pelgratin en gewokte groente is he
laas geen gerecht waarvan de aar
de gaat schudden. Het is een wat
foto's Peter Nicolai
warrig bord: waarom zitten er bij
voorbeeld twee soorten saus bij
het vlees? Op het parelhoen ligt
een Aziatische saus, ernaast een
truffel-roomsaus. Het combineert
allemaal niet tot één geheel, zodat
het losse componenten blijven.
Wat wil de kok?
Als toetje krijgen we tiramisu, die
deze keer niet met lange vingers,
maar met bitterkoekjes is gemaakt.
En daar worden we dan wel weer
heel erg blij van: de romige mokka
smaakt heerlijk bij de bitterkoek
jes en de fijn geschaafde chocolade
op de rand van het bord.
een metershoog gewelf, is indruk
wekkend. Het historische pand
valt een beetje uit de toon in de
omgeving: „Het lijkt hier wel het
Las Vegas van Zeeland", zegt mijn
gezelschap, met een blik op het
neonlicht aan de overkant van de
verlaten Nieuwstraat. Maar wel
een stil Las Vegas: alleen zo nu en
dan komt er iemand naar buiten
om een sigaretje te roken, verder
blijft het stil op straat.
Eten in een oude kazerne.
Markt
