4
2 DIIITEyflEDlEÏI
Je eigen voedsel veroveren, dat
dine van der Vleuten
dinsdag 26 januari 2010
Wildplukwijzer
www.wildplukwijzer.nl is een interactieve Google Maps-kaart.
Mensen die weten waar op openbare plaatsen vruchten,
groenten, noten, schelpdieren, paddenstoelen, kruiden enzo
voorts kunnen worden geplukt of geoogst, kunnen op de wild
plukwijzer een digitaal vlaggetje zetten op de vindplaats.
De initiatiefnemer en beheerder is in het dagelijks leven psy
choloog, in zijn vrije tijd culiblogger (www.wateetons.com).
In de media hanteert hij het pseudoniem Meneer Wateetons.
Aangezien de wildplukwijzer een Nederlands initiatief is, staan
er nu vooral in eigen land vlaggetjes. Maar de digitale kaart
gaat verder dan de landsgrenzen, wat hem ook interessant
maakt voor de Zeeuws-Vlaamse grensstreek.
De kustgebieden zijn vindplaatsen van zeevoedsel als rivier
kreeftjes, oesters (Oesterdam), kreukels (overal waar zout wa
ter en basaltstenen te vinden zijn), kokkels (Grevelingendam),
mossels (paalhoofden voor Westkapelle en Domburg) en gar
nalen (langs de Noordzeekust). Op niet-verhuurde percelen
mag tien kilo per persoon per dag geoogst worden.
Ook vindplaatsen van lamsoor en zeekraal zijn aangegeven
(aan de kust voor Nieuwvliet, Kruishoofd), maar pas op: het
snijden van zeegroente is vergunningplichtig.
Walnoten harken aan de Vrouwendijk op Tholen. In de directe omgeving zijn ook uitbundig groeiende braamstruiken te vinden.
door Ondine van der Vleuten
Misschien blijkt
het eind dit jaar
wel hét nieuwe
woord van 2010
te zijn: de urban
jager-verzamelaar.
Meneer Wateetons (spreek uit:
Wat eet ons?, zie kader) gebruikt
het om aan te duiden wat voor
soort mensen afkomt op zijn
'Wildplukwijzer'. Dat is een inter
actieve Google Maps-kaart waarop
staat aangegeven waar 'publieke
fruitbomen' en ander gratis voed
sel te vinden is. Zo wijst op Wal
cheren ene 'M' de weg naar een
boomgaard waar vrijelijk appels
en peren geplukt zouden mogen
worden en ook ene Ange heeft
haar sporen nagelaten. Veel gebrui
kers van de wildplukwijzer hante
ren een nickname.
Voor Meneer Wateetons, die de si
te beheert, is hun ware identiteit
ook niet van belang. Wél contro
leert hij of ze geen onzin op de si
te zetten, of dingen die niet mo
gen.
„Iemand had een bericht gepost
over kiwi's in de paleistuin van
Het Loo. Die heb ik verwijderd. Al
leen echt openbare plekken zijn
toegestaan."
Hoewel hij dus niet precies weet
wie er schuilgaan achter de na
men van de wildplukkers, heeft
hij wel een indruk van het soort
mensen dat zich tot de site aange
trokken voelt. Niet zozeer de plat
telandsbewoner die zó ook wel
weet waar sleedoornheggen staan
of die zelf in zijn tuin een paar
fruitbomen koestert. Maar wel de
bewoners van verstedelijkte gebie
den, culinair avontuurlijk aange
legd, met een voorliefde voor
puur voedsel en een romantische
'terug-naar-de-natuur'-inborst.
Misschien zelfs met een sluime
rend jachtinstinct, dat zegt: voed
sel moet niet in een supermarkt
gekocht worden, het moet als buit
mee naar huis gesleept worden.
Geplukt, gejaagd, opgegraven, bij
de bron van het voedsel: in de na
tuur.
Inge Nieuwkamp is zo iemand.
Toen ze, destijds nog woonachtig
in Gent, voor haar werk in Zee
land belandde, kwam Nieuwkamp
voor het eerst in aanraking met
het fenomeen 'kopen bij de boer'.
„Mijn collega's waren geboren en
getogen Zeeuwen, die precies wis
ten waar je de lekkerste aardappe
len haalt, wanneer er zoete mais
te krijgen is." De eerste keer dat ze
een walnotenboom ontdekte, bij
de Steenovens in de buurt van
Zaamslag, raakte ze in vervoering.
„Ik moest ze met een tak uit de
boom slaan. Dat was echt scoren!
Je voedsel veroveren, vangen, en
dan op je bord zien te krijgen,
daar krijg ik een echt oergevoel
bij. En die keer dat ik vijgen
vond... Die had ik nog nooit ge
proefd, zo vers van de boom."
Op www.mangerie.blogspot.com
deed Nieuwkamp verslag van culi
naire experimenten met in het
wild gevonden vruchten en no-
Nederlanders weten niet
goed wat ze met linzen
aanmoeten. Dat was vóór
de Tweede Wereldoorlog wel an
ders. In de meditterane landen,
waar deze peulvruchten vandaan
komen, vormen ze nog altijd een
gewaardeerd onderdeel van het
menu. Een traditioneel nieuw
jaarsgerecht in Italië is lenticchie e
zampone, linzen met varkenspoot.
De linzen staan voor geld; zo
neem je een voorschotje op een
rijk jaar.
Linzen bevatten complexe koolhy
draten: het lichaam doet er lang
over die te verteren en daardoor
duurt het ook lang voor je weer
'trek' krijgt. Een prettige eigen
schap voor mensen die gewicht
willen verliezen. Ook daarom pas
sen linzen prima in deze tijd van
het jaar, waarin afvallen hoog in
het lijstje goede voornemens
staat. Bovendien bevatten linzen
plantaardige eiwitten en een rui
me hoeveelheid sporenelementen
zoals ijzer, fosfor, magnesium en
B-vitaminen. En vier keer zoveel
vezels als volkorenrijst. Vergeleken
bij andere peulvruchten hebben
ze het voordeel dat ze niet eerst
hoeven te worden geweekt en -
anders dan bij bruine bonen - de
gevreesde 'winderigheid' blijft ach
terwege. De gele en rode linzen
uit tropische winkels zijn minder
rijk van smaak en minder vast
dan de traditionele West-Europe-
se bruin/groene.
Uit het Oude Testament kennen
we het verhaal van Ezau, die zijn
eerstgeborenerecht (erfrecht) ver
kocht voor een linzenschotel: En
Jakob had een kooksel gekookt; en
Ezau kwam uit het veld, en was
moede. En Ezau zeide tot Jakob:
Laat mij toch slorpen van dat rode,
dat rode daar, want ik ben moede
En Ezau zeide: Zie, ik ga ster
ven; en waartoe mij dan de eerstge
boorte? En Jakob gaf aan Ezau
brood, en het linzenkooksel
Schotel van rode linzen
Reken 100 gram linzen per persoon
en ongeveer drie keer zoveel water.
Fruit een gesnipperde ui, (win
terwortel, prei, (bleekselderij en
een paar knoflookteentjes in olijfo
lie. Voeg een blikje tomatenblokjes
toe met een bouillonblokje, wat wa
ter en 400 gram gespoelde rode lin
zen (rode zijn eerder gaar dan de
groene of bruine). Voeg water toe en
laat het minstens dertig minuten
sudderen, tot de lenzen gaar zijn en
het vocht is ingedikt tot saus. Krui
den met tijm, peper, zout en peper.
Linzen worden in Nederland in kas of tunnel gekweekt, foto Ruben Oreel
1
