241 zeeland
Goes winnaar
van nationale
Millenniumtitel
Elke gezindte had zijn
'De bouwverwachting is nog
VANAF A.S.
MAANDAG
Middelburg
1940
Waarom
het toch zo
stil is rond
Britannia
MESSCHERP!
verkiezing 'Kroon op Afrikajaar'
MEER AANBIEDINGEN OP
uvwuv.agrimarkt.nl
zaterdag 23 januari 2010
GOES - Goes heeft weer een prijs
in de wacht gesleept. De gemeente
mag zich sinds gisteren 'de meest
inspirerende Millennium-gemeen
te' van 2009 noemen. Goes was,- sa
men met Groningen, al de eerste
Fair Trade-gemeente van Neder
land. Eerlijke handel is één van de
millenniumdoelen.
Goes troefde de gemeenten Het
Bildt en Leerdam af in de finale
van de verkiezing door de VNG In
ternational (een onderdeel van de
Vereniging van Nederlandse Ge
meenten). Die vond plaats in Den
Haag.
De Goese wethouder Sophie van
't Westeinde ontving de wisselbe
ker uit handen van wethouder
Marca Spit van Utrecht, de ge
meente die de titel in 2008 won.
Van 't Westeinde: „Ik ben erg trots
dat we deze titel hebben gekregen.
Eigenlijk ook een kroon op het
Afrikajaar dat we afgelopen jaar
hebben gehouden." Goes werd in
2008 Millenniumgemeente. Daar-
SUPERMARKTEN
i
Prijs per liter 111
mee verplichtte ze zich in te span
nen voor klimaatverbetering, ont
wikkelingssamenwerking en ar
moedebestrijding.
Omdat in Goes het 'feestjaar' 2009
- de gemeente houdt elke vier jaar
een themajaar met onder meer
een groots openluchtspel - in het
teken stond van Afrika, scoorde
Goes punten bij de jury van VNG
International. Daarnaast heeft
Goes, ook via VNG International,
een project in Uganda.
Overigens heeft lang niet elke Mil
lenniumgemeente een partnerpro
ject in de Derde Wereld.
„Maar", zegt wethouder Van 't
Westeinde, „ook het volume en de
schaal van activiteiten hebben de
doorslag gegeven. Kijk naar ons
scholenproject in het Afrikajaar.
Daar hebben tientallen scholen
aan meegedaan. Een festival als
Ubuntu en een filmfestival met
Afrikaanse cineasten hebben ons
veel publiciteit bezorgd en men
sen aan het denken gezet."
Q www.millenniumgemeente.nl
door Wendy van den Hurk
VLISSINGEN - Onteigenen, slopen...
Wethouder Piet Polderman heeft
al veel beloften gedaan in een po
ging hotel Britannia te redden.
Toch staat het gebouw nog altijd
op de Vlissingse boulevard te ver
krotten en lijkt er ook achter de
schermen weinig te gebeuren.
„Er is de laatste tijd weinig veran
derd", verzucht Jorgen Geurts van
AW Beheer, waarmee de gemeen
te Vlissingen in een strijd is ver
wikkeld om het eigendom van het
hotel. „Er lopen wat procedures,
over het wel of niet in behande
ling nemen van een bouwvergun
ning en het intrekken van de oude
bouwvergunning. En dan doet de
rechter over een tijdje uitspraak
over wie de eigenaar is."
Formeel is de gemeente eigenaar,
nu die de aandelen van Britannia
Watertoren BV officieel heeft over
genomen. „Maar dat is slechts een
formaliteit", ontnuchtert Geurts.
„De gemeente moet ze aan ons
verkopen. En intussen ligt alles stil
en betalen we ons blauw aan ren
te. Overleg is er ook niet. Het lijkt
zelfs of op het stadhuis niemand
meer iets van Britannia weet. En
als er straks een nieuw college zit,
zijn we gewoon wéér terug bij af"
Wethouder Piet Polderman laat
via een woordvoerder weten dat
hij niets nieuws te vertellen heeft.
Sinds april vorig jaar heeft de PZC
in de rubriek Sloopwerk de ontwik
kelingen bij sloopbedrijf Sturm en
Dekker gevolgd. Het bedrijf met ves
tigingen in Oostkapelle (hoofdkan
toor), Middelburg en Goes, kreeg te
maken met de economische crisis en
vertelde daarover. Vandaag, in de
21ste en laatste aflevering, blikt direc
teur André Verheijke terug én voor
uit.
door Carla van de Merbel
OOSTKAPELLE - ja, vorig jaar was
een moeilijk jaar, maar Sturm en
Dekker is er redelijk doorgeko
men, concludeert André Verheij
ke, één van de twee directeuren
van het bedrijf De moeilijkheden
waren al begonnen in november
2008. „Toen merkten we voor het
eerst wat van de crisis." Het werk
van Sturm en Dekker bij Zalco in
het Sloegebied liep sterk terug
door een afnemende vraag naar
aluminium. Die klap kon nog wor
den opgevangen door personeel el
ders aan het werk te zetten en tot
het voorjaar van 2009 'ging het
nog wel', zegt Verheijke. Maar
toen begon de crisis in de bouw.
Geplande projecten gingen niet
door en nieuwbouw stagneerde.
Daardoor kwam er veel minder
sloopwerk en daalde de afzet in re-
cyclingproducten. „We hebben
toen het personeel ingelicht en ge
zegd: 'het gaat niet goed'. Uitgangs
punt was te proberen iedereen aan
het werk te houden, de boel drij
vende te houden." Sturm en Dek
ker vroeg voor eenderde van de 45
personeelsleden werktijdverkor
ting aan. Net voor de bouwvak
bleek deze noodmaatregel niet
meer nodig. In de tussentijd was
er toch weer wat werk bijgeko
men. „Door scherp inschrijven,
wat nodig was door de moorden
de concurrentie." Na de bouwvak
ging het bedrijf dan ook weer 'op
volle kracht vooruit'. „Op het eind
van het jaar konden we toch zeg
gen: 'we zijn er nog niet zo ver
keerd door gekomen'. Het is moei
lijk geweest, maar er is niemand
ontslagen en het bedrijf staat nog
steeds overeind."
Toch durft Verheijke nog niet te
J Actieprijs
per kilo verpakt
399
aanbiedingen gejjg t/nfzaterdag 3 O januari
Verlovingsfoto van Ary en Mattie le Cointre-van den Ouden, 1939.
Op 17 mei 1940 werd een
groot deel van Middelburg
door oorlogsgeweld ver
woest. De serie Middelburg
1940 en de website
www.pzc.nl laten de vooroor
logse stad herleven.
door Carla van de Merbel
Al veel vertellers in de
ze rubriek hebben
verhaald over het rij
ke middenstands
leven in het Middel
burg van voor de oorlog. Het stik
te van de bakkers, slagers, kruide
niers en al die andere zaken. Trou
wens tot ver na 1945.'Ook Mattie
le Cointre-van den Ouden (1921)
weet er alles van. Met haar man
Ary bestierde ze ruim dertig jaar
brood- en banketwinkel Le
Cointre in de Stationsstraat, op
nummer 5. De ouders van Ary wa
ren hier in 1913 een zaak begon
nen. Ary en Mattie zetten deze
van 1948 tot 1980 voort. Ze kregen
drie dochters en een zoon. Ary is
in 2001 overleden.
Wie vroeger een winkel had,
moest goed op zijn klanten en me
demiddenstanders letten. De ver-
zuiling had haar sporen doorge
trokken tot in de winkelstraten.
Neem de bakkers. Mattie le
Cointre-van den Ouden herinnert
zich alleen al elf gereformeerde
bakkers in de stad. Wie katholiek
was, kocht daar niet. Die gerefor
meerde bakkers hadden allemaal
hun eigen klanten: uit de kerk en
kennissenkring. Voor het gerefor
meerde rusthuis aan de Branderij-
molengang was het moeilijk kie
zen uit zoveel bakkers van dezelf
de gezindte, blijkt uit het verhaal
van Le Cointre. De oplossing
bleek simpel: elke bakker mocht
één maand per jaar leveren aan
het rusthuis.
Wie een winkel had, lette ook
goed op waar hij zélf kocht. Zo
ging Le Cointre onder anderen
naar kruidenier Steenland, naast
hen in de Stationsstraat, en Baan
in de Winterstraat. „Zij kochten
brood bij ons, dan moesten we af
en toe ook bij hen wat kopen."
Mattie van den Ouden werd op 18
oktober 1921 geboren in de Konin-
De Stationsstraat rond 1895.
gin Julianastraat, een nieuwe
straat (gebouwd in 1920), waar
toentertijd veel ambtenaren woon
den. Haar vader was brigadier van
politie. Ze had drie broers. Mattie
volgde de christelijke lagere school
aan de Herengracht en daarna de
ULO.
Ze herinnert zich de crisisjaren
dertig nog. „Wij hadden het goed,
maar overal om je heen zag je de
armoede. Ik werd vaak met een
pannetje soep ergens naar toe ge
stuurd door mijn moeder. Veel
mensen waren werkloos. Die gin
gen dan met spullen langs de deur.
Moeder kon tegen niemand 'nee'
zeggen. Bij iedereen kocht ze wat:
Sunlightzeep, lucifers, buisman. In
de oorlog hebben we daar nog
veel profijt van gehad." Mattie's
ouders waren hun hele leven be-
