5 spectrum
Casa Luna, troost voor slapelozen
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
mistvorming
Zaterdag 23 januari 2010
Na aandachtig te hebben geluisterd
naar de argumenten van allerlei men
sen, die niet van plan zijn iets te done
ren voor de ramp in Haïti, omdat ze
bang zijn dat er te veel geld aan de strijkstok
blijkt kleven en vervolgens me weer te hebben
geïdentificeerd met die arme mensen daar ver
weg, die verstoken zijn van alles wat het leven
dragelijk maakt, besluit ik toch mijn knipje te
trekken en mijn steentje over te maken op giro
555-
Het is nu nacht en ik luister naar een radiopro
gramma, waar mensen mogen bellen om hun
diepste gevoelens te delen met de presentator
van dienst Eerst kom er een man aan het
woord, die in een donker bos woont, in een zelf
gebouwde hut, die alle elektrische apparaten die
hij voor zijn bestaan nodig heeft betrekt uit bat
terijen. Vervolgens komt er een man met één
oog vertellen, dat hij ooit in zijn andere oog een
splinter kreeg, waarop de oogarts dit oog afplak
te. „Nu mag U over een week terug komen!"
Maar nu zag hij dus helemaal niets meer, het eni
ge oog dat het nog deed, was afgeplakt! Bizar.
Er wordt op de radio 's nachts heel wat afgebab-
beld. Ik overweeg nog even ook eens te bellen.
Maar het enige wapenfeit dat ik heb beleefd is
het feit, dat ik voor het eerst in mijn leven er in
ben geslaagd sukadelappen gaar te stoven. Afge
zet tegen het leed van de wereld en de spreek-
drang van al die nachtelijke bellers is de nieuws
waarde van het gaarstoven van sukadelappen ui
terst onbelangrijk, maar ik krijg nu eindelijk
zicht op de oorzaak van het mislukken van twee
huwelijken. Ik heb in mijn lange leven altijd ge
dacht, dat soepvlees en draadjesvlees(sukadelap-
pen) in een half uurtje gaar waren. Daarover ont
stond in die twee huwelijken vaak grote discus
sie. Ik wilde gelijk hebben. Dat liep dus slecht af.
Nu kocht ik bij de biologische winkel vlees en
zag pas thuisgekomen dat de stooftijd voor die
lappen vier uur bedroeg! Een hoogst milieuon
vriendelijke aankoop, weliswaar was het vlees
afkomstig van een koe, die een leuk leven achter
de rug had, maar de bereidingsduur was heel
gas- en energieverspillend. Vroeger deden wij
dit soort gestoof op petroleumstelletjes, stoofpe
ren, hachee, en sukadelappen dreutelden uren
lang op een lilliputpitje, nu is de laagste stand
van het gas eigenlijk nog te hoog. Maar het is ge
lukt Het vlees viel uit elkaar, zo gaar was het!
Nu spreekt er een man live die 's nachts met een
paard en wagen door het land trekt. Hij kwam
zojuist langs een kerkhof en reed plotseling
langs een enorm zwart gat! „Zo eng!", roept hij
ons toe. Frank du Mosch spreekt de man kalme
rend toe. „Heb je wel eens vaker zo'n ervaring?",
vraagt hij. De man vertelt, dat hij dat gevoel al
tijd bij kerkhoven heeft „Misschien heb jij wel
iets, dat wij kwijt zijn geraakt!", troost de presen
tator. „Ik heb dat gevoel ook wel eens bij men
sen. Ook door de telefoon! Maar ik weet één
ding zeker! Het licht zal altijd de duisternis over
winnen!" Er belt nu een mevrouw, die veel last
heeft van de energie die in de lucht hangt. „Daar
wordt ik heel hyper van!"
O Casa Luna! O Frank du Mosch. O nachtradio.
Troost voor alle slapelozen!
