reizen^
w
Op tijd?
2L
1 Er ging een vreemd
lampje branden
meldt onze piloot
Uitbundige verentooien, minuscule bikini's,
hoge hakken en harde muziek. Dat zijn de ingrediënten van
de carnavalsoptocht op Madeira.
Lutske Bonsma beschrijft een spektakel waarbij hij
niet stil kon blijven staan.
Carnaval in winterjas
Zaterdag 16 januari 2010
iJsAsgjf reizen@wegener.nl
024-3650360
Madeira in
O
m
7\
CD
O
Sneeuw en koude, het was me wat de afgelopen we
ken. En dan geviel het de voorzienigheid ook nog
eens dat de eerste zoektocht van het nieuwe jaar zich
af zou spelen in zuidoost-Engeland. Op de avond voor ver
trek opent het journaal met de toestand in het Verenigd Ko
ninkrijk. De beelden spreken voor zich. Wat een sneeuw!
Het leven ontwricht, files van Londen tot Manchester en al
le vliegvelden gesloten. Midden in de nacht raadpleeg ik de
website van British Airways. De status van onze vlucht van
die ochtend is dramatisch. Hij is gecanceld. Wel gaat er een
paar uur later weer een toestel naar Londen en dat staat
nog steeds in het schema als 'op tijd'. Ik onderneem met
een actie en laat ons omboeken. Tevreden naar bed. De vol
gende ochtend is het chaos bij de balie van BA. En hoewel
ons vliegtuig volgens de borden nog steeds op tijd zou moe
ten vertrekken, staan de gezichten van het personeel al op
wanhoop. Wij worden om een duistere reden van de ge-
plande vlucht afgehaald en verplaatst naar een extra vlucht
die buiten de dienstregeling om zal worden uitgevoerd. Er
staan namelijk drie enorme Boeings op Schiphol die een
dag eerder moesten uitwijken, omdat ze niet in Londen
konden landen. Die worden nu volgestouwd met gestrande
passagiers. Niemand weet wanneer de extra vluchten gaan,
maar als we ons bij de gate melden, zullen we op de hoogte
worden gehouden.
Het is er druk. De passagiers worden in bussen naar de
vliegtuigen gereden. Eén toestel is al tot de laatste stoel be
zet Wij moeten wachten op het volstouwen van het volgen
de. Koffie dan maar. Langzaam rijgen de minuten zich aan
een cot uren. Af en toe kijk ik nieuwsgierig door de wacht
ruimte bij onze gate. Sombere hoofden schudden telkens
'nee'. Wanneer de koffie me de oren uit komt, ontstaat tu
mult. Deuren zwaaien open en een grote stroom passagiers
marcheert naar binnen. Ik herken er een paar. Het zijn de
mensen die drie uur geleden naar één van de extra
vliegtuigen werden gereden. De stoom komt som
migen uit de oren. De grote kisten blijken aan de
grond te blijven omdat ze in Londen niet mogen
landen. Boos banjeren we terug naar de ticketbalie
van de Engelse maatschappij. De drie medewerkers
zien ons met angstige ogen aankomen. Wanneer
we in een keurige, lange rij staan opgesteld, beslui
ten twee balies dat het tijd is voor de lunch. Dat
schiet lekker op.
Het is drie kwartier vliegen naar Londen. We zijn
nu bijna vijf uur bezig weg te komen.
De vooruitzichten blijken zo slecht dat er al mensen wor
den ondergebracht in hotels. Voor hen geen hoop. Maar wij
houden vol. De KLM blijkt met een bescheiden Fokker 50
nog steeds naar Heathrow te vliegen. Op het allerlaatste mo
ment mogen we mee-op de vlucht van half zes. We geloven
het pas echt wanneer we de startbaan op draaien. De pro
pellers razen rond, we schieten vooruit. Maar de vreugde is
van korte duur. Ineens stoppen de motoren en trappen ze
in de cockpit bovenop de rem. 'Er ging een vreemd lampje
branden', meldt onze piloot. We rijden terug. Maar even la
ter staan we opnieuw klaar voor vertrek. 'We proberen het
gewoon nog een keer', spreekt de gezagvoerder bemoedi
gend. Het lampje blijft blijkbaar uit, want een paar minuten
later schieten we de wolken door. Zes uur in de avond, tijd
voor een broodje. In Londen blijkt het mee te vallen. Veel
sneeuw, maar een schone landingsbaan. Een half uur later
heeft iedereen zijn koffers, behalve wij. Ze blijken te Schip
hol nog op een verdwaald karretje te liggen en zullen pas
de volgende dag worden nagestuurd.
Rond acht uur rijden we met onze huurauto naar het hotel.
Een karakteristiek landhuis op het prachtige platteland. Het
sneeuwdek wordt steeds dikker. Voorzichtig rijden we over
kronkelende wegen naar boven in de heuvels van Surrey.
Het is pikkedonker, maar wat gevangen wordt in onze kop
lampen is sprookjesachtig. De auto begint wel verontrus
tend veel moeite te krijgen met het doorploegen van de wit
te wereld. De laatste helling wordt onze Volvo fataal. Hon
derd meter voor het, inderdaad karakteristieke, hotel staan
we muurvast in de sneeuw. Gelukkig hebben we weinig ba
gage en kunnen we het laatste stuk gemakkelijk lopen.
Negen uur, we zitten tevreden achter een 'pint of lager'.
Twaalf uur gereisd: net zo lang als een enkeltje Colombia. Ik
zie drs. P. zingend in zijn trojka door de sneeuw. Inderdaad,
Londen is een mooie stad, maar net iets te ver weg.
carnaval 2009. En zo gaat het ook
over enkele weken, als het Portuge
se eiland in de Atlantische Oceaan
de editie van 2010 beleeft.
Tot voor drie jaar liep Jardim elk
jaar trommelend mee in de op
tocht, maar nadat zijn moeder
stierf leek het hem gepast te stop
pen. Sindsdien neemt hij plaats op
de eretribune langs de boulevard.
De president is een dankbaar on
derwerp voor satire en is niet de
enige bekende inwoner van Madei
ra die warmloopt voor carnaval.
Miss Portugal 2004, Marina Rodri-
gues, doet ook al voor de vierde
keer mee. De voormalige miss is
soapactrice, maar beweegt als een
volleerd danseres op de praalwa
gen van sambaschool Caneca Fura-
da. De overige leden van de school
swingen in astronautenpakken,
speciaal voor de gelegenheid ont
worpen door Marisa Ferraz. Rodri-
gues begon in november met het
tekenen van de ontwerpen. Ze liet
stoffen uit Barcelona komen en
naaide zelf de eerste versie van de
kostuums die vervolgens door tien
vrijwilligers zijn nagemaakt. De
school telt tweehonderd leden en
iedereen krijgt elk jaar een nieuw
kostuum. „Het is een enorm kar
wei, maar ik ben heel trots", zegt
de ontwerpster als ze haar creaties
voorbij ziet komen. Het Bureau
voor Toerisme bedenkt het thema
voor de optocht en de deelnemen
de groepen bepalen zelf hoe ze dat
President Alberto Joao Jardim (mid
den) van de regio Madeira is het
trommelen nog niet verleerd.
foto Hennie Keeris
H
et publiek staat nog
stijfjes langs de kant
van de weg. Dit in te
genstelling tot Alberto
Joao Jardim, sinds 1978
president van de regionale rege
ring van Madeira. Die klapt al en
thousiast voor de eerste dansgroep
die langskomt en wordt meteen
door een swingende dame de
straat op getrokken.
Binnen enkele seconden is het
tweetal omringd door fotografen
die het beeld van de dansende pre
sident vastleggen. Zo gaat het elk
jaar, en zo gaat het ook tijdens het
Er gaan rechtstreekse vluchten
naar Madeira. Transavia.com vliegt
in vier uur van Amsterdam naar
Funchal. De Portugese maatschap
pij TAP vliegt via Lissabon of Porto.
ArkeFly vliegt van april tot en met
oktober rechtstreeks naar Madeira.
Accommodaties zijn te vinden via
www.expedia.nl,www.ebookers.nl,
www.cheaptickets.nl en
www.madeiratourism.org
Een goede manier om Madeira te
verkennen is met een huurauto.
Op de luchthaven zijn autoverhuur
ders gevestigd. Een week huur
(kleinste model, inclusief verzeke
ringen) kan al vanaf 120 euro. Ge
let op het bergachtige landschap is
het wellicht verstandig wat meer
geld uit te geven voor een auto
met een groter motorvermogen.
Zuid-Amerikaanse taferelen tijdens de carnavalsparade in Funchal, de hoofd
stad van Madeira. foto Hennie Keeris
