ie onderwijs
Zonder conciërges is er geen school
Ik doe soms hakken aan naar school
Woensdag 13 januari 2010
Voor een school is de kwaliteit van het onderwijs
uiteraard erg belangrijk. Maar zeker zo belangrijk zijn de
conciërges. Zonder hen ligt de school gewoon plat.
door Eugène Verstraeten
Vroeger was de conciërge op
school een man met een stofjas
die het gazon maaide. Maar dat
beeld klopt al lang niet meer. De
moderne conciërge staat midden tussen de
leerlingen, is een onmisbare steun voor do
centen en regelt eigenlijk alles wat niet
puur met onderwijs te maken heeft. Zon
der conciërges is er geen school.
„Je moet voor dit werk wel een klik met
de jeugd hebben", zegt Rein de Maillie
(54), van scholengemeenschap de Rede in
Terneuzen. Hij ruilde drie jaar geleden een
loopbaan in de bouw in voor het conciër-
gewerk. Niet echt een grote omslag, omdat
hij in zijn vrije tijd al jaren met jeugdigen
werkt. De conciërge ziet er op toe dat aller
lei praktische regels op school worden na
geleefd, zoals fatsoenlijk parkeren van fiet
sen, opruimen van rommel, dat leerlingen
op tijd naar de klaslokalen gaan, of dat
ouderen geen brugklassers lopen te treite
ren.
Wie zich niet aan de regels houdt krijgt
een waarschuwing en wie herhaaldelijk
over de schreef gaat mag voor straf klusjes
doen, zoals het schoolplein schoonvegen.
„Eigenlijk nemen wij op school een stukje
de taak over van de ouders", zegt Rein.
„We hebben in feite ook een opvoedende
taak."
Toestanden met agressieve leerlingen of
ouders zoals in de Randstad maken ze in
Zeeuws-Vlaanderen niet zo snel mee. „We
leven in een gebied van 'ons kent ons'. Je
kent ze vaak al uit het verenigingsleven, of
hun ouders", zeggen Luc Gijsel (43) en Pa
trick van Goethem (49) van het Reynaert
college in Hulst.
„Je komt elkaar overal tegen. Als je in de
zomer op een terras zit komen de jonge
ren gewoon bij je zitten en dat is wel heel
leuk."
De conciërge is vaak ook een sociaal wer
ker. „Je moet op de vloer staan, tussen de
kinderen. Er lopen gasten rond die altijd
het hoogste woord hebben, maar sommi
ge kinderen zijn ook wat teruggetrokken.
Als ik dat merk ga ik zelf contact met ze
leggen", zegt Luc. „Het kan zijn dat ze pro
blemen hebben, dat er thuis iets is. Je
moet er voor ze zijn als ze hun verhaal
kwijt willen. Je probeert met leerlingen al
vanaf de brugklas een band op te bouwen,
dan krijg je ook iets terug."
Het komt nog wel eens voor dat boze
ouders op school verhaal komen halen als
ze het niet eens zijn met de gang van za
ken. De eerste persoon met wie ze gecon
fronteerd worden is dan vaak de conciër
ge. „Wij zitten altijd in de frontlinie", zegt
Paul Steijaert (59), conciërge op De Schans
in Terneuzen, in de volksmond de Kleine
Rede. „Als er iemand binnenkomt met
een honkbalknuppel, schrik je wel even.
Maar als je ze zover krijgt dat ze gaan zit
ten en een bakje koffie drinken, ben je al
een heel eind op de goede weg. Dan beda
ren de gemoederen meestal wel."
Ook bij leerlingen stijgt het adrenalinege-
halte nog wel eens, wat regelmatig resul
teert in een knokpartij. „Vaak over meis
jes", weet Rein, „maar ook over hele onno
zele dingen. Je probeert ze uit elkaar te ha
len. Het hoort er bij."
Veel leerlingen komen op de fiets naar
school. Logisch dat er dan nogal wat lekke
banden zijn. Ook op de Rede kun je je
band voor een euro laten plakken door de
conciërge.
„Een service die we geven", zegt Rein.
„Maar er zijn er ook die er misbruik van
maken. Zo'n goedkope fietsenmaker is na
melijk ook gemakkelijk als bijvoorbeeld de
fiets van vader kapot is. „Even oppompen
en dan snel naar school."
Concierges zijn er niet alleen voor leerlin
gen, maar geven vooral ook onmisbare on
dersteuning aan de docenten. „Zonder ons
draait de school niet", stelt Patrick. „Som
mige docenten kunnen nog geen batterij
in een klok steken. Soms vraag ik me af of
ze thuis ook personeel in dienst hebben."
Laura Blok (14) uit Rilland zit op het
Goese Lyceum, locatie Bergweg. In
haar kluisje liggen sportkleren,
schoolboeken, een sjaal en drie jassen.
„Eén jas draag ik en één jas gebruik ik in
noodgevallen, bijvoorbeeld wanneer ik nat
geregend ben. De derde is een zomerjas.
Die heb ik een keer laten liggen toen het
warm was. En nu ligt hij er nog steeds."
Eten bewaart Laura nooit in haar kluisje.
„Vorig jaar lag er bij iemand een rotte ap
pel in het kluisje. Er zaten allemaal beest
jes en het stonk nogal!" Het gekste wat
wel eens in het kluisje van de scholiere
ligt, zijn schoenen. „Ik doe soms hakken
aan naar school, maar meestal neem ik
ook nog platte schoenen mee. Voor als ik
zere voeten heb of voor als het regent." De
schoolboeken liggen al een tijdje in het
kluisje. „Die heb ik pas over een paar
maanden nodig. En ik had geen zin om ze
mee naar huis te nemen."
Patrick van Goethem, Reynaertcollege Hulst.
Rein de Maillie, De Rede Terneuzen.
Luc Gijsel, Reynaertcollege Hulst.
Laura
Blok
