i6l
Recreatie/toerisme
verwacht goed 2010
RHHSKHBKB
Zoeken is
Opgeruimd staat netjes
MOOI 2009 Reserveringen hoogseizoen lopen nu al vlot
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 4 januari 2010
VLISSINGEN - Het afgelopen weekeinde stond voor veel Niet overal gebeurt dat overigens even fanatiek. De
mensen in het teken van opruimen. Schoon schip ma- doorgaande wegen in Goes, Middelburg en Vlissingen
ken en met frisse moed het nieuwe jaar in. Lege flessen, waren goed begaanbaar. In tegenstelling tot Terneuzen,
sneeuw en de restanten van vuurwerk moesten het waar gisteren nog veel sneeuw op de straten lag.
veld ruimen, zoals ook in Vlissingen (foto). foto Ruben Oreel
MIDDELBURG - De verwachtingen
bij toeristisch recreatief Zeeland
voor het nieuwe jaar zijn hoogge
spannen. Dat heeft alles te maken
met een voor de sector goed verlo
pen 2009.
Carla Schönknecht van de stich
ting Promotie Marketing Zee
land Delta constateert tevreden
dat 2009 mooi was wat het weer
betreft en dus ook voor het aantal
overnachtingen van toeristen in
de provincie. „We merken wel dat
het aantal reserveringen toeneemt,
maar het aantal nachten minder
wordt. Mensen verblijven dus min
der lang in Zeeland. Verder blijft
de factor weer erg belangrijk. Na
een goede zomer komen mensen
vaak het jaar daarop terug als ze
het naar hun zin hebben gehad.
We hebben een prachtige sprei
ding gehad en op alle feestdagen
was het mooi weer. Dat zien we
nu ook in de reserveringen voor
het hoogseizoen terug. Dat loopt
nu al vlot. Er zijn er duidelijk
meer dan vorig jaar. En we heb
ben dit jaar ook beduidend min
der klachten gehad. Het weer blijft
dus een belangrijke factor. Dat ze
op het laatste moment de bestem
ming bepalen en als het dan goed
weer is voor Zeeland kiezen."
„We zitten toch een procent of vijf
hoger dan vorig jaar", zegt
Krijn-Jan Coppoolse van recreatie-
bedrijf Ons Buiten in Oostkapelle.
„En dat hoor ik bij collega's ook.
Het gaat niet om spectaculaire aan
tallen, maar het is toch heel posi
tief te merken dat we weer wat in
de lift zitten."
Dat is hoogst welkom voor de toe
ristische sector in Zeeland, die het
aantal overnachtingen na het top
jaar 2003 gestaag zag teruglopen.
Coppoolse: „Sindsdien zijn op
veel bedrijven jonge, innovatieve
ondernemers aangetreden. Die
krijgen met de gunstige resultaten
van 2009 en de goede vooruitzich
ten voor 2010 een steuntje in de
rug."
Sven van Rijswijk van een vijftal
Walcherse attracties, zoals het Ar
senaal, Mini Mundi en de Voetbal
Experience ziet het volgend jaar
ook positief in. Die verwachting
stoelt hij op de resultaten die Mini
Mundi en de Voetbal Experience
in korte tijd al hebben bereikt.
„We houden ook voortdurend en
quêtes onder de bezoekers en daar
uit blijkt dat ze een dikke 8 geven.
We hebben met die twee nieuwe
attracties gewoon een sterke troef
in handen."
De Italiaanse schrijver
Alessandro Baricco is
een begenadigd vertel
ler. Het literaire juweel
tje 'Zijde' (International Book of
the Year in 1998) is misschien wel
zijn bekendste werk.
Zelf fioemt Baricco het geen ver
haal, maar een geschiedenis. Zoals
elke geschiedenis eentje met mu
ziek. Witte muziek ditmaal.
„Dat is belangrijk om te zeggen,
want witte muziek is vreemde mu
ziek, soms raak je ervan in de war:
zij wordt zachtjes gespeeld, en er
wordt langzaam op gedanst."
Het is de geschiedenis van Hervé
Joncour, handelaar in zijderupsen,
die in Japan onder de bekoring
raakt van een geheimzinnige
vrouw van wie hij bij het afscheid
een briefje in zijn hand gedrukt
krijgt: 'Kom terug, of ik ga dood.'
Wat wordt er nog meer over die
witte muziek gezegd?
„Als de muziek goed gespeeld
wordt, hoor je de stilte. En als je
kijkt naar degenen die er op "dan
sen, lijkt het wel alsof ze stilstaan."
Het is, met andere woorden, een
geschiedenis met een dubbele bo
dem. De novelle Zijde lijkt verra
derlijk eenvoudig, maar is mis
schien wel ongevaarlijk complex.
Hoe kan je zo'n geschiedenis dan
op zijn best vertellen?
Bij het Gentse Ultima Thule
zoeken ze millimeter voor
millimeter naar het juiste
antwoord.
Maandag, kort voor kerst. Ik ben
aanwezig bij een repetitie. Nog
ruim twee weken te gaan. Drie
mannen (regisseur Wim De Wulf
en de twee acteurs Filip Peeters en
Hans Van Cauwenberghe) staan
op een kluitje op de speelvloer en
zoeken naar de juiste melange
voor een uit te beelden vrienden
band. Kennelijk moet dat met de
koppen bij elkaar. Ik hoor alleen
maar flarden.
Hoeveel opportunisme, hoeveel
partnership en hoeveel ware
vriendschap zit er in die band?
Dat zal namelijk alles bepalen. De
afstand, de toon, het gebaar. Het
wordt gewikt en gewogen. En ge
probeerd.
De handelende personages zijn
toonbeeld van geduld. Want dat
Vandaag opnieuw een winters tafereel uit de verzameling van Hans Lin-
denbergh. Deze keer betreft het een stadsgezicht. De vraag luidt: Wie
weet waar dit is? U kunt uiteraard de oplossing vermelden zonder toe
voeging, maar we zijn benieuwd naar anekdotes of verhalen die te ma
ken hebben met deze omgeving.
De oplossing kan verstuurd worden naar de redactie van de PZC, post
bus 91, 4330 AB Middelburg, met vermelding van Raadkaart. Of fax naar
0118-434019. Inzenden via e-mail kan naar de redactie@pzc.nl. Drie in
zenders van goede oplossingen krijgen een waardebon.
zijn poppen, en die hebben alle
tijd van de wereld.
Ultima Thule bestaat nu bijna
twintig jaar, heeft al schitterend
werk gebracht/maar is nog altijd
zoekende. Omdat dat -volgens
Wim De Wulf- de enige juiste ma
nier is om steeds opnieuw te vin
den. „Als je speelt met poppen, is
de illusie veel groter. Je kunt de
meest sensuele dingen laten bele
ven. Echt alles kan, maar het ligt
nooit voor het grijpen."
Hans Van Cauwenberghe, die
zich heel de dag door laat kennen
als iemand die het hardste zoekt
en die het meest geestdriftig vindt,
vult aan. „Het is iets héél ouds.
Het is animistisch. Er gebeurt iets
magisch. We zien dat ook elke
keer aan ons publiek. Iedereen
komt binnen als individu, en als
de mensen weggaan, dan heerst er
iets heel speciaals, een groepsge
voel."
Het figurentheater (is dat
een beter woord dan pop
penspel?) van Ultima Thu
le is in de verte gebaseerd op 'bun-
raku', een traditioneel Japans pop
penspel. Daar in het land van de
rijzende zon zijn tot drie personen
nodig om één pop te manipule
ren. Die zijn allemaal zichtbaar
aanwezig op het toneel, en hele
maal in het zwart gehuld. Filip Pee
ters heeft ooit van dichtbij meege
maakt, hoe zo'n Japanse speler
voor en na het spel allerlei ritue
len voor zijn pop voltrekt. „Zover
gaan wij hier niet." Hij kan het we
ten, want hij maakt ze ook, die
poppen. Voor hem zijn het dode
dingen, beweert hij. Het zijn in
strumenten om je ding mee te
.doen, wat een gitaar is voor de gi
tarist. Of dat waar is, blijft de
vraag.
Omdat één pop nog bij de 'coutu
rier' is, moet hij tijdens de repeti
tie even 'invallen' met een andere
pop. En dat lukt niet zo goed. En
dan geeft hij toe: „Je bent toch een
twee-eenheid met je pop."
Het is misschien ook juist die
twee-eenheid, dat afgesplitste per
sonage in het lijf van een pop, wat
het mogelijk maakt om zo héél pre
cies te kunnen vertellen.
Om met zo'n grote zorgvuldigheid
(zegt Wim De Wulf) en met zo
veel toewijding (zeg ik) te kijken
door Willem Nijssen
