spectrum 0
1
Twaalf zure druiven
Zaterdag 2 januari 2010
In dit stukje schreef ik vijf jaar gele- 1 I II III
den - ook rond de jaarwisseling - J 1 Jf R i j
over druiven, rode slipjes en de opko- i
mende zon in de Middellandse Zee.
Want zo vieren Spanjaarden hun jaarwis
seling. Geen oliebollen, niks vuurwerk,
ook geen gesleep met andermans spullen
of vernielingen.
Mijn eerste jaarwisseling in Spanje was
dan ook wennen. We zatenin de feeste
lijk versierde garage bij vrienden thuis.
Feestmutsen op en rode slipjes aan, zoals
het feestreglement had bevolen. Iedereen
bracht drank en eten mee. Wij de zelfge
bakken Nederlandse oliebollen en appelf
lappen. Die laatste waren in een mum
verslonden, maar oliebollen ken
nen de Spanjaarden niet en dus
bleef de schaal vol.
Tijdens de jaarwisseling is in Span
je alles gefocust op de druiven, daar
gaat het om. Iedereen zit voor de
buis met een schoteltje druiven en
als de klok van de Spaanse Big Ben,
de Puerta del Sol in het hart van Ma
drid, de laatste twaalf slagen van
het jaar slaat, begint de wedstrijd.
Bij elke slag een druif, bij elke druif
STANDPLAATS een wens. Een pittig karwei met
die taaie, zure koelceldruiven.
(joor Alleen daarom zou het al een nutti-
Henk van den Boom ge wens zijn dat de druiven in dit
nieuwe jaar minder zuur hoeven te
worden gegeten. Vooral figuurlijk.
In tegenstelling tot vijfjaar gele
den, toen de bomen nog tot in de
hemel groeiden, sloeg de economi
sche crisis nergens harder toe dan
onder de Pyreneeën. Vier miljoen
Spanjaarden zitten thuis zonder
werk en velen van hen wachten op
het moment dat ze naar de voedsel-
bank kunnen, omdat de sociale voorzie
ningen in de glorietijd zijn vergeten.
Het is dan ook niet moeilijk te raden wat
de grootste wens van deze Spanjaarden
voor het nieuwe jaar is. Zij willen niets
liever dan het rampjaar 2009 zo snel mo
gelijk achter zich laten. Vergeten. Een
nieuw begin met zoete druiven en een
nieuwe toekomst vol werk en inkomen.
De traditie van de 'uvas de la suerte' (drui
ven van geluk) is al meer dan een eeuw
oud. Toen wijnboeren begin vorige eeuw
kampten met grote overschotten, schon
ken ze de bevolking voor de jaarwisse
ling gratis druiven. Daarvóór was het al
een gewoonte onder de Madrileense aris
tocratie om druiven uit Frankrijk te ha
len en op te eten onder de Puerta del Sol.
Terwijl wij in Nederland voor miljoenen
euro's het oude jaar kapot knallen, eten
de Spanjaarden twaalf groene druifjes om
het geluk over zichzelf en het nieuwe
jaar af te roepen. Een uiterst serieuze aan
gelegenheid, waar niemand zich aan mag
onttrekken.
Op de televisie werd de ceremonie van
de druiven dit jaar gepresenteerd door
het volksmeisje Belén Esteban. Voor veel
Spanjaarden vertegenwoordigt zij het ge
luk, omdat ze na haar scheiding van stie
renvechter Jesulin de Ubrique een succes
volle tv-carrière wist op te bouwen.
Pas toen het ritueel van de wensdruiven
was beëindigd, trokken de mensen de
straten in en konden de feesten begin
nen. Die gingen de hele nacht door, want
een rechtgeaarde Spanjaard gaat met de
jaarwisseling niet eerder naar bed voor
dat hij de zon heeft zien opkomen.
Daarom stroomden gisteren rond een
uur of acht in de ochtend de stranden en
boulevards langs de Spaanse costa's vol
met jong en oud, om te zien hoe El Sol
aan zijn reis in het nieuwe jaar begon.
En wensten de mensen elkaar een 'feliz'
2010. Waarin de druiven hopelijk een
stuk minder zuur zijn dan in 2009.
door Cees van Zweeden
foto Yoan Valat/EPA
Nicolas Sarkozy is nu
tweeëneenhalf jaar aan
de macht in Frankrijk.
Dat kan de wereld niet
zijn ontgaan. Maar
weet die wereld wel
wie Sarkozy is?
