Schipperen
naast God
Henk Janssen, vader van vier kinderen, verloor in 2000 zijn vrouw.
Ze overleed aan borstkanker. Hij koos voor een nieuw leven.
Negen jaar later is de voormalig wethouder van Ubbergen kapelaan van de
rooms-katholieke parochie H. Antonius Abt in Sint Anthonis.
„Soms zitten mijn kinderen onverwacht in de kerk.
Dan komen ze met op- en aanmerkingen over de preek. Daar houd ik van."'
door Paul Bolwerk
e telefoon gaat. Kape
laan Henk Janssen
diept uit zijn zwarte
kostuum met wit boord
je een hypermodern
mobieltje op. „Het is
mijn schoonmoeder."
Hij verontschuldigt zich, want hij
wil dit gesprek even aannemen. „Ze
is onlangs lelijk gevallen en ligt mo
menteel in verpleeghuis Margriet in
Nijmegen. Als het maar even kan,
ga ik naar haar toe. Mijn schoon
moeder is een prachtmens."
Hoeveel pastoors kunnen u dat
nazeggen?
De 61-jarige Henk Janssen, kapelaan
van de rooms-katholieke parochie
H. Antonius Abt in Sint Anthonis
schiet in de lach. „Niet veel. Ik ken
zelf maar drie priesters die voor
hun wijding getrouwd waren", zegt
Janssen, weduwnaar en vader van
zoon Jasper (27) en dochters Marijn
(24), Heieen (22) en Anneloes (18).
Doordeweeks verblijft hij te mid
den van zijn parochianen, maar op
vrijdagavond gaat hij naar zijn gezin
in het dorp Beek-Ubbergen, bij Nij
megen. „Als ik thuiskom, gaat het
boordje af want dan ben ik vader."
Op zaterdag en zondag pendelt hij
tussen gezin en gelovigen.
„Je kunt bij mij spreken van een
late roeping, maar al in mijn jonge
jaren had ik het verlangen priester
te worden. Na het gymnasium aan
het Canisius College in Nijmegen
ben ik in 1967 ingetreden in het no
viciaat van de paters Jezuïeten in
Den Haag. In een roerige tijd, waar
in de kerk grote veranderingen
heeft ondergaan. Er gingen meer
priesters weg dan er kwamen. Na
een halfjaar ben ik er mee gestopt.
Ik voelde me toen te jong om defini
tieve keuzes voor mijn leven te ma
ken."
Na de militaire dienstplicht koos hij
in de jaren zeventig voor de studie
politieke wetenschappen aan de Ka
tholieke Universiteit Nijmegen. Een
'rode' studierichting, waar Henk
Janssen zich als lid van de PPR (Poli
tieke Partij Radikalen) thuisvoelde,
want hij was en is ook van de 'link
se kerk'. Hij heeft weinig op met kle
rikalisme, alles wat samenhangt
met de macht van de geestelijkheid.
Zijn hart gaat uit naar het pastorale
werk. „Naastenliefde geven, maat
schappelijke betrokkenheid tonen.
Dat zijn voor mij kernwaarden in
het leven", zegt Janssen.
Twintig jaar („eerst voor de PPR, la
ter voor de PvdA") maakte hij deel
uit van het gemeentebestuur van
Ubbergen, twaalf jaar als raadslid
en acht jaar als wethouder.
„Nadat Marie-José, mijn vrouw, in
2000 na een ziekbed van ruim ne
gen jaar aan borstkanker was overle
den, viel ik in een zwart gat. Tij
dens veel wandeltochten met de
hond in de Ooijpolder heb ik me af
gevraagd welk doel er in mijn leven
nog zou zijn naast het als vader be
geleiden van vier kinderen naar een
gewenste plek in de samenleving. Ik
zag het als een poging van God mij
te roepen.
„De wens priester te worden, werd
weer levendig en gaf mij rust. Er te
zijn voor een gemeenschap, naast
mensen te staan in hun verdriet en
vreugde. Een luisterend oor bieden
voor hen die dat nodig hebben: dat
Henk Janssen, kapelaan
in Sint Anthonis. foto Cé Hirdes
