9 spectrum
Kerststemming
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
spoorweg
Marjan
Berk
Zaterdag 19 december 2009
Mijn kerstroos doet het geweldig op
het Amsterdams balkon. Sneeuw en
ijs deren dit Sneeuwwitje niet, inte
gendeel haar bloemen gaan pas goed
rechtop staan in duidelijk winterweer. En het
klassieke kerstgevoel komt ook tot bloei in dit
weertype. Ik kijk vertederd naar al die ouwe
mannen en jonge jongens, die plotseling de ijs
koorts krijgen, met prikstokken gaten in het be
vroren water peuren en enthousiast of gedepri
meerd roepen: "drieëneenhalve centimeter!" Of:
"vier centimeter!" Er zit ijs in ons bloed, dat is
duidelijk. Pas bij flinke vorst worden onze ke
rels gepassioneerd. Ik herinner me ook, dat Wil
lem Alexander op het ijs op de knieën is gegaan
om Maxima ten huwelijk te vragen. En na deze
ijskoude impressies over de door bevroren plas
sen en sloten gestimuleerde passie van de Neder
landse mannen en jongens, gaan we over tot het
bespreken van welke boeken wij gaan lezen in
de kerstvakantie!
Ik lees op het ogenblik geheel geabsorbeerd de
roman 'Godenslaap' van prijswinnaar Erwin
Mortier. Dit is weer eens een boek waarvan ik
voortdurend de punten van de bladzijden om
vouw, omdat wat er staat geschreven mij raakt,
ja...ik heb zelfs af en toe het gevoel dat ik inner
lijk samenval met wat er staat! Bij alle dagelijkse
bezigheden denk ik voortdurend: „Over ander
half uur mag ik weer verder lezen!"
Ik heb ook het laatste boek van Nabokov hier
naast me liggen. Omdat ik een dolle liefhebber
ben van zijn werk, kon ik het niet laten om dit
incompleet schrijfsel van de dode meester aan
te schaffen, maar ik heb al begrepen dat dit
meer een curiosum is dan een leesboek. En om
dat Nabokov zelf wel besefte dat hij 'Het origi
neel van Laura' niet meer af zou krijgen, gaf hij
opdracht het.manuscript na zijn dood te verbran
den. Maar na dertig jaar kissebissen tussen zijn
vrouw en zijn zoon Dimitri of ze dat nu wél of
niet moesten doen, heeft de zoon na de dood
van zijn moeder toch besloten dit boek uit te ge
ven. Het boek is niet klaar, dat is duidelijk. Maar
voor een Nabokov-fan is het wel heel leuk om te
zien hoe de schrijver te werk ging. Hij werkte
op kleine kaartjes, en die kaartjes zijn, met daar
onder in dit geval de Nederlandse tekst, afge
drukt op een geperforeerde manier, zodat je ze
er uit kunt wippen en er dan zelf'Nabokofje'
mee kunt spelen! Ik geef toe: dit is geen échte
nieuwe Nabokov. Maar wel een bijzonder speel
tje.
En nadat ik vanaf september tot eind van deze
maand negenentwintig lezingen door het land,
van Vlissingen tot Zwartsluis, van Schiedam tot
Hoogeveen heb gegeven, vond ik dat ik wel een
uitstapje had verdiend. Zo reis ik a.s. maanda
gochtend met twee schoon- en één echte doch
ter plus de oudste kleindochter (vijftien) met de
nieuwe Thalys naar Parijs. Hij schijnt nog steeds
niet op tijd te rijden, maar dat zal dit klein da
mesgezelschap worst zijn. Wij hebben geen
haast. Twee dagen Parijs in de kersttijd, ik hoop
U nauwlettend te berichten wat ons aldaar zal
overkomen. Ik zing al zachtjes in mijzelf: 'Paris,
c'est une blonde, Paris, Reine du monde!' en
ook: 'Ik ben in Parijs geweest. Het was er een
reuze feest! Ik heb er gedanst met Jozefïen. Ik
heb er de Moulin Rouge gezien!'
Dierbare Zeeuwen, ik wens U allen een geze
gend kerstfeest!
