io luit
Soms voel ik
selectie
donderdag 17 december 2009
je blik wordt getrokken naar een
wat kalende man die een sliert spa
ghetti naar zijn mond brengt Hier
komt iemand tot leven die volle
dig in zijn eigen wereld verkeert.
Ik voel me bijna een voyeur en te
gelijkertijd bevoorrecht dat ik even
mee mag kijken.
Origineel is ook het portret dat Ro
nald Wigman maakte van foto
graaf Hajo Hoffman: een knap ge
schilderd miniatuurtje van een
man met lang grijs, in een staart
gebonden haar, en profil afgebeeld
met uit zijn mond een niet roken
de sigaar. Dit miniatuurtje is omge
ven door een donker geschilderd
kader op een goudgeel vlak met
daarin sporen van lijnen en een
tekst waarin het woord 'golddig-
ger' voorkomt. Zo suggereert Ro
nald Wigman de zoektocht van fo
tograaf Hoffmann naar het ultie
me beeld, het ultieme licht. Naast
deze vier werken is er nog een rui
me sortering van boeiende portret
ten door nog acht andere kunste
naars en fotografen.
T e kunt naar mensen kijken zo-
I als Teja van Hoften dat doet,
I reflecterend op wat een mens
I nu eigenlijk is, aan de hand
van je eigen ervaringen. Van
Hoften doet dat al jaren en ont
dekt voortdurend nieuwe analogie
ën tussen haarzelf en de natuur
die haar omringt. Dat komt prach
tig tot uiting in het werk 'Vanitas'
uit 1999, een monoprint van een
levensgrote liggende figuur. Die
verschijnt door aarzelende lijnen
die je kunt zien als het stroomge
bied van een rivier of als takjes
van een boom, terwijl de visuele
verwantschap met de bloedsom
loop ook meespeelt. 'Vanitas' ver
wijst naar dood en Van Hoften ver
telt mij dat het menselijk leven,
het stromen van water en het
groeien van bomen uitingen zijn -
van hetzelfde fenomeen groei, ont
wikkeling. Tevens verwijst zij naar
de cyclus waarin de tijdelijke ver
schijningsvorm na het streven
wordt opgenomen in de eeuwig
heid van de natuur. Tussentijds
kan er geleefd worden: een jonge
ma's in haar werk. Dat komt prach
tig naar voren in 'Winterblues',
waarin Van Hoften van gedroogde
planten een wolk maakte die bo
ven een op de grond staande verti
cale vorm zweeft.
'Zijn' is een sterke afsluiting van
een reeks tentoonstellingen die Te-
ja van Hoften onder de titel 'Een
Mens' in de Bewaerschole organi
seerde. Ik ben nu al benieuwd
naar het programma voor het ko
mende jaar.
Portretten uit de Streek: Raadskelder,
Groote Markt 1, Sluis. T/m 2/1 2010.
Za t/m wo. 14.00-17.00 uur
Teja van Hoften, 'Zijn': De
Bewaerschole, Weststraat 18,
Burgh-Haamstede. T/m 3/1 2010. Wo.
t/m zo. 14.00-17.00 uur
Op zoek naar
het beste wat
Zeeland op
kunstgebied te
bieden heeft be
zocht ik 'Por
tretten uit de
streek', in de
Raadskelder van Sluis, en
'Zijn'van Teja van Hoften in
de Bewaerschoole te
Burgh-Haamstede. Hoewel de
twee tentoonstellingen sterk
van elkaar verschillen qua be
nadering en materiaalgebruik
staat in beide de mens cen
traal.
De portretten zijn in
eerste instantie waar
genomen indrukken.
Ze tonen soms men
sen die met iets bezig zijn maar
meestal stelt de geportretteerde
zich poserend bloot aan het oog
van de schilder. Die kan zich
richten op de uiterlijke verschij
ning, maar ook een laag daaron
der willen tonen.
Als dat laatste het geval is krijgt
het portret een meerwaarde. In
Sluis komt dat gelukkig vaak voor.
Zeker zo belangrijk is het gebruik
van vorm, kleur, compositie en
het handschrift waarmee de schil
der zijn beeld schept. Voordat dat
beeld bij mij binnenkomt moet ik
geboeid raken door het schilderij
door Nico Out
op zich. Dat gebeurt in de door
werkte portretten die Willy de
Vriend maakte van Sanne en Min-
ke van de Wijnckel. Zorgvuldig en
liefdevol zet hij de meisjes haar
scherp neer tegen een decor van
een bloemenwei, met op de achter
grond een dorpsgezicht. Hun pose
vertelt iets over waar ze staan in
hun leven, bewust van zichzelf en
van de priemende ogen van de
schilder, maar ook wat schuchter,
het grootste deel van hun leven
nog voor zich.
Een groot contrast met het vol bra
voure geschilderde portret van
Ruud Muusze door Erik van Hou
ten. In de blik van de geportret
teerde ligt een lang leven besloten.
Aarzelend kijkt Muusze het schil
derij uit, zijn mond half open, als
of hij elk moment iets kan zeggen
over wat hem beweegt. Het knap
pe van dit portret is de combinatie
van handschrift en kleurgebruik.
Verrast werd ik ook door het schit
terende portret dat Marten Postma
maakte van 'Joost'. Vanaf een laag
standpunt zie je eerst een stoel en
een gebloemd tafellaken, waarna
naakte vrouw in contouren aange
duid illustreert dat. Zij is op aller
lei plekken in en rond het lichaam
te vinden: als herinnering aan
vooral de vreugde van het 'zijn'.
Klei, het materiaal van de aarde, is
de eerste liefde van Van Hoften. In
haar keramische objecten speelt ze
met analogieën én met taal. Zoals
in 'Hartenkreten', een reeks tegen
de wand bevestigde harten waar
van de eruit stekende aderen ex
pressief lijken te gebaren. Daar
naast zijn de vloerbeelden introver
ter. De organische vormen - soms
gesloten, soms uitstulpend - ver
wijzen naar groei en belichamen
zowel de uiterlijke verschijnings
vorm van de natuur als het on
zichtbare microscopische.
Kwetsbaarheid is een van de the-
Maartje Korstanje
Maartje Korstanje maakt met uit
eenlopende materialen sculpturen
die verwijzen naar vogels en ande
re dieren, naar mythische wezens
of resten ervan. Haar indrukwek
kende beelden zijn archetypen
van het verlangen en de noodzaak
je als mens een plaats te verwer
ven in een wereld vol gevaren.
T/m 20/12, Ik-Eiland, Vlissingsestraat
239a, Oost-Souburg. T/m 20/12, za.
en zo. 12.00-17.00 uur.
Sigrid Calon
Sigrid Calon schiep als onderdeel
van Stormlicht een plek om bij te
komen van de confronterende we
reld van haar acht collega's. Hun
werk legt de zwakten van mens en
samenleving bloot, maar is net als
dat van Calon ook een verkenning
van beeldende mogelijkheden.
T/m 10/1 2010, DeWillem3,
Oranjestraat 4, Vlissingen, wo. t/m zo.
11.00 - 17.00 uur
Koen Vermeule
Vermeule schildert landschappen
en mensen in een landschappelij
ke of stedelijke omgeving. Door
weglaten en concentratie op de es
sentie van zijn onderwerp transfor
meert hij een vluchtige waarne
ming tot een portret dat raakt aan
de relatie tussen het ik en de we
reld.
T/m 22/1 2010, CBK, Balans 17,
Middelburg. Ma t/m vr. 9-17 uur en Ie
zo v.d. maand 13-17 uur.
Wiüemijn Bouman
Willemijn Bouman combineert
acryl en houtsnede in eigenwijze,
geabstraheerde composities geïn
spireerd op rivieren. Zij werkt veel
in Turkije en toont ook grote, lyri
sche landschappen geïnspireerd
op Cappadocië. Daarin verbindt
zij waarneming met emotionele
beleving.
T/m 28/2 2010, Galerie Pand 3,
Gentsebreedstraat 3, Philippine. Do. en
vr. 13.00-16.30 uur
jan Delauré
Jan Delauré onderzoekt de schil
derkunst op basis van beelden uit
de massamedia. Met een virtuoze
techniek roept hij geladen voorstel
lingen op die betrekking hebben
op angst, dood en erotiek: een
zoektocht naar het zijn. Kunst van
hoog niveau.
T/m 9/1 2010, Freeman Gallery,
Marktstraat 11, Aardenburg. Za. en
zo. 13.00-18.00
