dat krijgen we nooit meer terug'
Jonge duivenmelkers in de prijzen
Asbest en gasflessen
zorgden voor meerwerk
Politie houdt extra toezicht op
vandalisme in wijk Zeldenrust
donderdag 17 december 2009
'Er zijn geen mensen of dieren gewond geraakt, dat is het
belangrijkste Daniëlle de Koeijer
'Doordat het niet hard waaide, is de asbest niet verder dan vijftig
meter rond de loods neergekomen.' Freddy Moens, officier van dienst
Even in huis een bakje kof
fie drinken, dacht de familie
De Koeijer dinsdag tegen
een uur of vier. Twee uur
later was hun levenswerk,
de Droogbloemzolder bij
Retranchement, tot de
grond toe afgebrand.
door Martijn de Koning
Opeens is er helemaal
niks meer." Daniëlle,
dochter van Liesbeth
en Bram de Koeijer,
kijkt gisterochtend nog steeds met
ongeloof naar de resten van de af
gebrande schuur. Bijna glijdt ze uit
over aangevroren bluswater. „We
hadden wel zout om te strooien
hoor", zegt ze met ironie in haar
stem. „Maar dat stond in de
schuur. In dat hoekje daar."
Een blik in de loods, waarvan al
leen nog een paar muren overeind
staan, is een verbijsterende erva
ring. Werkelijk alles wat binnen
stond, ligt zwartgeblakerd op de
grond. Het meeste is onherken
baar. Alleen wie goed kijkt, ziet res
ten van potten, van beelden, van
een boerenkar.
Tot dinsdag was in de loods onder
meer een themawinkel gevestigd,
waar spullen als kralen, bloemen,
geschenken en tuinmeubels wer
den verkocht.
De ruimte werd per seizoen an
ders ingericht. De Halloweenver-
sierselen waren de deur uit, de
sfeer was verschoven naar die van
kerst. De schuur kende ook een ge
deelte voor demonstraties, work-
het werk geweest en ging even het
huis in om een bakje koffie te drin
ken. Even later ging ik vanuit huis
de schuur in, met twee van mijn
dochters. Ik merkte helemaal niks,
tot ik een harde knal hoorde. 'Er
zet iemand z'n fiets een beetje
hardhandig weg', dacht ik nog. Tot
dat ik omhoog keek en rook zag.
Ik ben hard naar huis gerend en
heb m'n man geroepen. Op zo'n
moment kun je hard schreeuwen
hoor."
De familie probeerde met brand
blussers het vuur nog te lijf te
'Ik hoorde een knal. Er zet iemand z'n fiets een
beetje hardhandig weg, dacht ik nog'uesbeth de Koeijer
shops en kinderfeestjes.
Hoewel Daniëlle en haar moeder
Liesbeth, de drijvende krachten
achter het bedrijf al enigszins rela
tiveren ('er zijn geen mensen of
dieren gewond geraakt, dat is het
belangrijkste'), is het afbranden
van hun levenswerk als een moker
slag aangekomen.
Eigenlijk wil Liesbeth er niet te
lang over praten, maar eventjes
wil ze haar verhaal wel doen.
„Mijn man was in de schuur aan
Bij aankomst bij de Droog
bloemzolder, dinsdag net
na vieren, was het voor de
dienstdoende brandweerlieden al
snel duidelijk dat de schuur niet
meer te redden was, vertelt offi
cier van dienst Freddy Moens.
„Het vuur sloeg al zo ver uit, dat
we bijna meteen moesten beslui
ten de schuur gecontroleerd uit te
laten branden."
Het was een drukke bedoening
voor de brandweer. De korpsen
van Cadzand, Oostburg en Sluis
kwamen ter plaatse, net als een
grootwatertransport uit Schoondij-
ke. Die reed op en neer naar het
zeshonderd meter verderop gele
gen Uitwateringskanaal om blus
water te transporteren.
Voor extra gevaar zorgden een aan
tal gasflessen en een dieseltank bij
gaan. „Maar het was onbegonnen
werk. Er kwam steeds meer zwar
te rook. Ik kreeg er echt last van.
'Wegwezen hier', zei ik tegen m'n
man. 'We lopen zelf gevaar. Dat is
het niet waard'."
Liesbeth wist nog wel de compu
ter met daarin alle bedrijfsgege
vens te redden. „Daniëlle dacht
daaraan. Die bleef erg rustig. Ik
heb de stekkers uit de muur ge
snokt en ben met dat ding naar
buiten gerend."
De brandweer werd gealarmeerd
('ik werd bij 112 eerst nog in de
wacht gezet'). „Dan hoop je nog
dat ze iets kunnen redden", zegt
Daniëlle. „Maar daar moesten we
snel op terugkomen."
De familie De Koeijer kon vervol
gens niet anders dan machteloos
toekijken hoe het vuur in rap tem
po de hele loods vernielde. Lies
beth heeft geen idee hoe de brand
kan zijn ontstaan. „Volgens mij is
het begonnen op een zoldertje
waar al een poosje niemand ge
weest was. Dus of daar nou iets te
gen een brandend spotje is geval
len en in brand is gevlogen... ik
weet het niet."
Ondanks de tegenslag durft Lies
beth, heel voorzichtig, vooruit te
kijken. „Er komt wel weer wat,
maar zo groot als dit, dat lukt ons
nooit meer."
Het gaat niet om het geld ('we zijn
goed verzekerd'), maar om de veel
zijdigheid en het unieke van de
spulletjes.
Liesbeth keek altijd om zich heen,
op zoek naar bruikbare spullen
voor in de schuur. „Man, je moest
eens weten wat hier allemaal
stond. Dat krijg ik nooit meer alle
maal bij elkaar."
de schuur, zegt Moens. „Die heb
ben we de hele tijd gekoeld. Daar
door is er niks geëxplodeerd."
Tijdens de brand kwam een flinke
hoeveelheid asbest vrij. Daarom
werd er opgeschaald naar een zoge
naamde 'grip 1-procedure'. Politie,
brandweerspecialisten uit de ge
meente Terneuzen en geneeskun
dige dienst komen dan ter plaatse
om samen een plan van aanpak
op te stellen. „Omdat het niet hard
waaide, ging de rookpluim vrij
recht de lucht in", vertelt Moens.
„Daardoor is asbest niet verder
dan vijftig meter rond de loods
neergekomen." De brandweer was
tot na middernacht bezig met na
blussen. Gistermiddag moest de
blusgroep Sluis nog even terug,
omdat er opnieuw vlammen uit
een hoop hooi sloegen.
De brandweer in overleg tijdens de brand dinsdagmiddag.
SLUISKIL - Ze waren een beetje be
duusd van al die aandacht, de jon
ge duivenmelkertjes van de Reis
duif in' Sluiskil. Onder het oog van
ouders, familie, kennissen en niet
te vergeten heel wat oudere 'colle
ga's' kregen ze een medaille omge
hangen als succesvolle deelnemers
aan de jeugdcompetitie van hun
vereniging. Met jonge duiven na
men ze een seizoen lang deel aan
buitenlandse vluchten. Dat gebeur
de onder leiding van Ronald Pee
man en Detlef Pieters, die de mel-
kertjes van advies dienden. Voor
zitter Adri de Bruijne: „Het blijkt
een mooie manier om de jeugd
voor onze sport te interesseren.
We zijn nu vier jaar met die kinde
ren - van 4 tot 14 jaar - bezig en
het is een enorm succes."
Nauwelijks de box ontgroeid en nu al gehuldigd.
foto Peter Nicolai
door Eugène Verstraeten
TERNEUZEN - De politie en bijzon
dere opsporingsambtenaren
(boa's) van de gemeente Terneu
zen houden extra toezicht op van
dalisme in de wijk Zeldenrust.
Aanleiding zijn de aanhoudende
klachten over vernielingen.
Bijna een jaar geleden was de
wijk, en met name de school De
Geule, al doelwit van een groepje
vandalen. Er werden ruiten inge
gooid en muren besmeurd. Er
werd bij elkaar voor duizenden eu
ro's schade aangericht.
Bewoner laap Verhelst nam des
tijds actie en vroeg de gemeente
om maatregelen en meer politie
toezicht. „Maar nu, bijna een jaar
later, is er nog niets veranderd",
stelt Verhelst. „Het vandalisme op
en rond het schoolplein van basis
school De Geule is weer aan de or
de van de dag."
Directeur Jo Luijcks bevestigt dat.
„Glasschade, regenpijpen kapot,
speeltoestellen vernield. De ge
meente heeft destijds goed naar
ons geluisterd, maar het probleem
is om het groepje vandalen op he
terdaad te betrappen."
Drie weken geleden lukte dat en
kregen twee jongens een fikse boe
te. De overlastpieken liggen in de
zomer en tegen de kerstvakantie.
„Ik hou mijn hart nu al vast."
Volgens woordvoerder Daniël
Rouw van de gemeente is er in
middels extra toezicht door politie
en boa's. Hij roept bewoners op
vandalisme vooral te melden.
