lijft aanhouden
'De eerste keer stond ik voor
de deur een potje te janken'
'Gelukkig is mijn probleem tijdelijk. Dat kan helaas niet iedereen
hier zeggen'
,j§§.
Bezoekster voedselbank
dinsdag 15 december 2009
Voedselbanken
De eerste 'moderne' voedselbank in Europa
ontstond in 1984 in Frankrijk.
Zeventien landen zijn aangesloten bij de Euro
pese Federatie van Voedselbanken.
In voedselbanken wordt gewerkt met vrijwilli
gers.
Er worden geen levensmiddelen ingekocht/ ver
kocht.
Voedselbanken zijn afhankelijk van giften van
particulieren, gemeenten en bedrijven. Er zijn
regionale distributiecentra die de voedsel-
stroom proberen te stroomlijnen.
Via een hulpverlenende organisatie wordt een
gezin of individu doorverwezen. Er wordt tus
sentijds geëvalueerd.
Voedselpakketten zijn bedoeld als noodhulp.
Bij toekenning van voedselpakketten wordt ge
keken naar het besteedbaar inkomen dat men
sen maandelijks overhouden voor voeding en
kleding, nadat vaste lasten zijn betaald.
Hulp is gelimiteerd tot een periode van drie
jaar, gekoppeld aan de maximale periode van
een schuldsanering.
„De eerste keer stond ik voor de
deur een potje te janken", zegt ze,
„Ik heb geen keus. Dit is mij over
komen. Mijn kinderen waren er
sneller aan gewend. Als ik thuis
kom, storten ze zich op de pakket
ten om te kijken wat erin zit. Ge
lukkig is mijn probleem tijdelijk.
Dat kan helaas niet iedereen hier
zeggen."
Een vrouw, verderop in de rij,
noemt het leven 'uitzichtloos'. Ze
vult, als ze eenmaal binnen is, sa
men met haar puberdochter een
tas met broden en prei. Ze kan er
weer een aantal dagen tegenaan.
Kille cijfers illustreren haar wan
hoop. „Ik heb een schuld van
150.000 euro. Van de 800 euro die
maandelijks binnenkomt, houd ik
er 70 over voor eten en drinken.
Ik kijk met angst naar mijn brie
venbus uit vrees voor rekenin
gen."
Even schiet ze vol. Dochterlief
stoot haar bemoedigend aan. „Ik
ben zo blij dat ik hier terechtkan.
Van lotgenoten krijg je tips. Dat
je bijvoorbeeld goedkoop naar de
kappersvakschool kan. Zit mijn
haar weer een tijdje goed. En als
ik me slecht voel, is er altijd nog
Ad die de stemming erin houdt."
Van Veggel staat als een vrolijke
marktkoopman achter een tafel.
„Nog ijs erbij? Koude schotel?
Voorverpakte bloemkool mis
schien, of lusten ze die bij jouw
thuis niet?"
Een andere vrouw lacht: „Als ze
geen bloemkool lusten, hebben
ze ook niet echt honger."
De dankbaarheid in het voormali
ge schoolgebouw - beschikbaar ge
steld door de gemeente - is voel
baar. Al zijn er ook lastige cliën
ten - 'Ik wil helemaal geen ijs'.
Van Veggel blijft de rust zelve. De
Heeschenaar zat in de winter van
zijn werkzame carrière toen hij
op fietsbedevaart naar Compostel-
la tot inzicht kwam: 'Ik moet
meer voor mijn medemens doen.'
Hij ging aan de slag bij de voedsel
bank en sinds september is hij be
stuursvoorzitter. „Ik ben er zo'n
vier dagen in de week mee bezig.
Het is een grote logistieke onder
neming. We moeten zelf met on
ze bestelbus de boer op voor pro
ducten. We ruilen ook met ande
re voedselbanken. Je wilt niet elke
week hetzelfde voorschotelen.
Het werk geeft veel voldoe
ning."
Het gestaag groeiende klanten
bestand wordt keurig bijgehou
den. „We houden rekening
met vegetariërs, met mensen
die geen varkensvlees mogen."
De problemen waar de cliën
ten mee kampen, lopen sterk
uiteen en komen zelden alleen.
Bij de een is sprake van dom
me pech of overmacht, bij de
ander vooral van eigen schuld.
„Mensen kunnen niet zomaar
aankloppen", zegt Van Veggel.
„Ze worden doorverwezen
door hulpverleningsinstanties
die hun financiële doopceel
lichten. Sommige mensen ko
men in schuldsanering. Na
maximaal drie jaar moeten ze
het zonder ons doen. Soms is
het nodig om mensen actief te
triggeren iets aan hun situatie
te doen. Het wordt niet altijd
in dank aanvaard als ik men
sen probeer aan te zetten tot
verbetering, maar het werkt
soms wel."
Al een kwartier voordat
de deuren van de voed
selbank in Oss open
gaan, vormt zich een
stevige rij mannen, kinderen en
vooral vrouwen. Lege tassen in de
aanslag. Ze zijn benieuwd wat Ad
van Veggel en 'zijn' tien vrijwilli
gers deze week weer aan etenswa
ren hebben ingezameld.
De Osse voedselbank is een super
markt in huiskamervorm. Zonder
kassa. Er is brood uit Heesch,
zeep uit Tiel, groente uit Hel
mond, limonade van de plaatselij
ke supermarktEn dat alles keu
rig verdeeld over 82 kratten. Of zo
als Ad van Veggel het omschrijft:
'219 monden'.
De pers is welkom op de wekelijk
se uitgiftedag. Maar op twee voor
waarden. Géén namen, géén fo
to's. „De drempel om binnen te
komen mag dan lager zijn gewor
den, de mensen staan hier niet
voor hun lol."
Zo ook de moeder van vier kinde
ren die door een scheiding acuut
in de financiële sores is geraakt.
