staat Beestachtig dinsdag 8 december 2009 De gerestaureerde boerderij ^euniswegeling Symposium De boerderijenstichting Zeeland houdt morgen ter gelegenheid van het tienjarig bestaan een symposium over het 'Behoud van waardevolle boerderijen tussen praktijk en regelgeving'. Inleiders zijn P. den Hertog (bouwkundige), H. van Wave- ren (gedeputeerde) en E. Kleijn (architectuurhistori cus). Het symposium wordt gehou den in de filmzaal van het provinciehuis in Middelburg, aanvang 13.30 uur. fotografie Willem Mieras boerderij van de j familie lerij van ae i e Vermue Poelbos Oojtweg peil met een meter. Daardoor kwa men er scheuren in alle huizen in de straat. Die zijn dan ondertus sen ook allemaal verbouwd. De herbouw van het huis van de Ver- mues duurde een jaar. In grote lij nen is dezelfde indeling als in het oude huis aangehouden. Al zijn de gordijntjes die vroeger als af scheiding op zolder dienden, in middels wel vervangen door echte muren. Maar één ding stond voor Vermue vast. Het moest her bouwd worden in typisch Zeeuw se stijl. Nu heeft hij een traditio neel Zeeuws huis dat voldoet aan alle actuele eisen en voorzien is van alle moderne gemakken. Het resultaat mag er zijn. Een veertig meter lange schuur en een fraai woonhuis er naast. Voor de grote landbouwmachines staat er nog een schuur achter de oude schuur. Uit het zicht en met grote deuren. Tot slot lopen we even om de schuur en het huis heen. Het grind knerpt onder het schoeisel. Vermue: „Dat grind gebruikten ze vroeger ook. Dan werd de gevel niet vies en je hoorde de mensen goed aankomen." René Vermue. Wanneer het donkere jaar getijde nadert ruim ik de tuin voor een deel op en veel van het kruidachtige afval beland op de composthoop. Zo nu en dan zet ik die om en je staat versteld van het leven wat zich daarin bevindt. Regenwor men, slakjes, duizend- en miljoen- poten en allerlei ander klein ge dierte krioelt, springt en wriemelt I er door elkaar. Gealarmeerd, dat wel, want zonder uitzondering prefereren de zich daarin bevin dende organismen een vochtige en duistere leefomgeving. Al dat minuscule leven - het overgrote deel aan schimmels en bacteriën zien wij niet eens - levert zijn bij drage aan de omzetting van orga nische stoffen in voedselrijke be standdelen. Onmisbaar voor alle leven op aarde. Tot de meest be kende dieren die onderdeel van dit proces uitmaken, behoren de pissebedden. Ze zijn zo algemeen dat we er maar weinig aandacht aan schenken. Ik besloot ze eens te observeren, maar dat viel tegen. Binnen de kortste keren hadden enkele exemplaren die ik had ge vonden een schuilplaats opge zocht of zich ingegraven. De boe ken er bij dus. Pissebedden blij ken bijzondere dieren te zijn. Ze behoren tot de schaaldieren, fami lie dus van garnalen en krabben. De pissebed heeft zich echter aan het leven op het land aangepast. Het pantser is hard maar wel vochtdoorlatend. Vandaar ook dat ze zich niet blootstellen aan teveel licht of zonnewarmte. Binnen de kortste keren zouden ze zijn uitge droogd. Ondanks hun aanpassing ademen ze net als hun waterbewo- nende familieleden door kieuwen. Pisse-bedden kennen broedzorg. Het vrouwtje draagt de eieren in een buidel onder het lichaam. Daar verblijven de jongen tot ze twee maal zijn verschaald. Ook een typisch gebeuren bij de kreef- tachtigen. De verschaling vindt bij volwassen dieren ongeveer om de vier weken plaats. Het proces vangt aan met het verliezen van de helft van het beschermende pantser. Ongeveer twaalf uur la ter, wanneer het eerste deel is ver hard volgt de andere helft. Hier door heeft het dier altijd de moge lijkheid zich in het halve pantser terug te trekken bij gevaar. Meer weten over dit zo gewone maar uiterst belangwekkende dier? O http://nl.wikipedia.org/wiki/ Ruwe_pissebed

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 73