staat
Beestachtig
dinsdag 8 december 2009
De gerestaureerde boerderij
^euniswegeling
Symposium
De boerderijenstichting
Zeeland houdt morgen ter
gelegenheid van het tienjarig
bestaan een symposium over
het 'Behoud van waardevolle
boerderijen tussen praktijk
en regelgeving'.
Inleiders zijn P. den Hertog
(bouwkundige), H. van Wave-
ren (gedeputeerde) en E.
Kleijn (architectuurhistori
cus).
Het symposium wordt gehou
den in de filmzaal van het
provinciehuis in Middelburg,
aanvang 13.30 uur.
fotografie Willem Mieras
boerderij van de j
familie
lerij van ae i
e Vermue
Poelbos
Oojtweg
peil met een meter. Daardoor kwa
men er scheuren in alle huizen in
de straat. Die zijn dan ondertus
sen ook allemaal verbouwd. De
herbouw van het huis van de Ver-
mues duurde een jaar. In grote lij
nen is dezelfde indeling als in het
oude huis aangehouden. Al zijn
de gordijntjes die vroeger als af
scheiding op zolder dienden, in
middels wel vervangen door echte
muren. Maar één ding stond voor
Vermue vast. Het moest her
bouwd worden in typisch Zeeuw
se stijl. Nu heeft hij een traditio
neel Zeeuws huis dat voldoet aan
alle actuele eisen en voorzien is
van alle moderne gemakken.
Het resultaat mag er zijn. Een
veertig meter lange schuur en een
fraai woonhuis er naast. Voor de
grote landbouwmachines staat er
nog een schuur achter de oude
schuur. Uit het zicht en met grote
deuren.
Tot slot lopen we even om de
schuur en het huis heen. Het
grind knerpt onder het schoeisel.
Vermue: „Dat grind gebruikten ze
vroeger ook. Dan werd de gevel
niet vies en je hoorde de mensen
goed aankomen." René Vermue.
Wanneer het donkere jaar
getijde nadert ruim ik
de tuin voor een deel op
en veel van het kruidachtige afval
beland op de composthoop.
Zo nu en dan zet ik die om en je
staat versteld van het leven wat
zich daarin bevindt. Regenwor
men, slakjes, duizend- en miljoen-
poten en allerlei ander klein ge
dierte krioelt, springt en wriemelt
I er door elkaar. Gealarmeerd, dat
wel, want zonder uitzondering
prefereren de zich daarin bevin
dende organismen een vochtige
en duistere leefomgeving. Al dat
minuscule leven - het overgrote
deel aan schimmels en bacteriën
zien wij niet eens - levert zijn bij
drage aan de omzetting van orga
nische stoffen in voedselrijke be
standdelen. Onmisbaar voor alle
leven op aarde. Tot de meest be
kende dieren die onderdeel van
dit proces uitmaken, behoren de
pissebedden. Ze zijn zo algemeen
dat we er maar weinig aandacht
aan schenken. Ik besloot ze eens
te observeren, maar dat viel tegen.
Binnen de kortste keren hadden
enkele exemplaren die ik had ge
vonden een schuilplaats opge
zocht of zich ingegraven. De boe
ken er bij dus. Pissebedden blij
ken bijzondere dieren te zijn. Ze
behoren tot de schaaldieren, fami
lie dus van garnalen en krabben.
De pissebed heeft zich echter aan
het leven op het land aangepast.
Het pantser is hard maar wel
vochtdoorlatend. Vandaar ook dat
ze zich niet blootstellen aan teveel
licht of zonnewarmte. Binnen de
kortste keren zouden ze zijn uitge
droogd. Ondanks hun aanpassing
ademen ze net als hun waterbewo-
nende familieleden door kieuwen.
Pisse-bedden kennen broedzorg.
Het vrouwtje draagt de eieren in
een buidel onder het lichaam.
Daar verblijven de jongen tot ze
twee maal zijn verschaald. Ook
een typisch gebeuren bij de kreef-
tachtigen. De verschaling vindt bij
volwassen dieren ongeveer om de
vier weken plaats. Het proces
vangt aan met het verliezen van
de helft van het beschermende
pantser. Ongeveer twaalf uur la
ter, wanneer het eerste deel is ver
hard volgt de andere helft. Hier
door heeft het dier altijd de moge
lijkheid zich in het halve pantser
terug te trekken bij gevaar.
Meer weten over dit zo gewone
maar uiterst belangwekkende dier?
O http://nl.wikipedia.org/wiki/
Ruwe_pissebed