Caroline wil bij
clubje horen
media
Caroline Tensen (45)
wordt bij de NCRV
lekker aan het werk
gehouden. Aan Rivka
Groenier vertelde ze
dat ze zich thuisvoelt
bij de zender. Mede
dankzij de menselijke
programma's die ze
er mag presenteren.
\nedia@wegener.nl 39'
024-3650570
Zaterdag 5 december 2009
I,?
Nee, ze is niet verge
ten hoe ze zich vijf
jaar geleden voelde:
behoorlijk mis
kend. Ze presenteer
de de quiz Eén te
gen too bij de Tros en dat was het.
Hoe hard ze ook riep dat ze meer
wilde. „Het is net of ik dood
bloed", zei ze zelfs in een inter
view. Nu, terwijl DNA Onbekend
lekker scoort, is ze alweer bezig
met de opnames van acht afleve
ringen Zo Vader Zo Puberzoon, het
bekende televisiespelletje dat voor
de vijfde keer opnieuw is uitgevon
den. In het voorjaar beginnen de
opnames voor een tweede reeks
Familieberichten waarin ze zoekt
naar de verhalen achter aankondi
gingen in de krant, gevolgd door
een nieuwe serie Eén tegen 100.
Het is duidelijk, de NCRV waar ze
vorig jaar een tweejarig contract te
kende, zet vol op haar in op scoor-
zender Nederland 1. Met menselij
ke, warme programma's die pre
cies in haar straatje passen. „Ik heb
de luxe dat ik dingen mag maken
die ik leuk vind", zegt Tensen. ,Ja,
het totaalplaatje klopt weer."
De leuke programma's kwamen
toevallig tegelijkertijd op haar af
„Op een gegeven moment was ik
nog bezig met de afronding van
het uitgestelde De 100: Singles,
toen kwam Familieberichten erbij
en begon ik ook al aan DNA Onbe
kend. Ik heb de telefoonnummers
van de producers aan elkaar gege
ven met de mededeling 'jullie zoe
ken het maar met elkaar uit, ik
hoor 's avonds wel wat ik de vol
gende dag ga doen'. Een kwestie
van tijdelijk de kiezen op elkaar. Je
Familieberichten is een zeer arbeids
intensief programma, maar ook
daar haalt Tensen voldoening uit.
„Ik kom echt bij de mensen thuis,
iets wat ik heel belangrijk vind." El
ke keer verbaast ze zich weer over
het vertrouwen dat haar geschon
ken wordt. „Ze geven ons zo al
hun familiefoto's mee, fantastisch.
Je krijgt een heel mooie kijk in het
leven van andere mensen."
In het tweede seizoen wordt de
werkwijze iets aangepast, juist om
dat Tensen de neiging heeft zich
overal vol in te storten. Bij de op
names komt een betere verdeling
tussen luchtige en zware onder
werpen. „Drie begrafenissen ach
ter elkaar draaien, trek ik niet. Dan
kom je in een negatieve spiraal."
Het luchtige Zo Vader Zo Puber
zoon, dat in de twee weken rond
kerst en oud en nieuw dagelijks
wordt uitgezonden, is een welkom
tussendoortje. „Ik pies tijdens de
opnames in mijn broek van het la
chen. Ik heb zelf een enorme pu
ber thuis, dus het is een feest der
herkenning. Als Ron Brandsteder
(haar vroegere teamcaptain bij
Wie ben ik?, red.) aanschuift, is
het feest weer compleet."
Privé is voor moederkloek Tensen
juist een rustiger periode aangebro
ken. Haar oudste dochter Lotte is
net uitgevlogen. „Opeens heb je
een huishouden met z'n drieën en
als mijn vriend Peter weg is, ben
ik zelfs alleen met mijn zoon
Bob." Hoewel ze het zwaar had
met het vertrek van Lotte - „ik zag
er vreselijk tegenop en het was pre
cies zoals ik verwacht had" - ziet
ze er inmiddels ook de voordelen
van in. „Het maakt het soms ook
wel wat makkelijker. Het scheelt in
de was en de boodschappen. En ik
ben gelukkig heel veel in Amster
dam waar ze met drie meiden een
huis deelt, dus ik kan haar vaak ge
noeg zien."
Ja, ze zit goed in haar vel momen
teel, zegt Tensen. „Je wordt ouder
en dan kun je dingen toch wat
makkelijker parkeren. Je pikt de be
langrijke dingen eruit, het wordt al
lemaal wat luchtiger. Als ik maar
af en toe lekker op vakantie kan, is
het goed."
DNA Onbekend, donderdag,
Nederland 1, 20.30 uur.
Zo Vader Zo Puberzoon, 21 decem
ber, Nederland 1, 19.30 uur.
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
bent verplicht alles te geven en dat
doe ik ook, maar ik heb ook nog
een gezin. Gelukkig heb ik een goe
de hulp in de huishouding. Zon
der haar zou ik het niet redden."
Nu het al bijna tien jaar langs zen
ders zwervende Eén tegen 100 van
RTL 4 naar de NCRV is verhuisd,
voelt Tensen zich pas echt thuis.
„Ik hoorde, behalve bij de Postco
de Loterij, nooit ergens bij, terwijl
ik daar wel behoefte aan heb. Ik
hoor graag bij een clubje. Boven
dien is dit gewoon handiger, ik
kan nu niet tegenover mezelf wor
den geprogrammeerd."
Aan de ene kant is er dus de rust
van een professionele thuishaven,
aan de andere kant staat ze al
maanden op scherp, erkent Ten
sen. Zeker bij de opnames van
DNA Onbekend leefde ze soms op
de toppen van haar zenuwen. „Na
drie dagen van opnames reed ik
naar huis en zat verkrampt in de
auto. Waar die spanning vandaan
kwam? Ik denk vooral doordat ik
de uitslag van de test ook nooit
wist. Je hoopt zo ontzettend dat je
het nieuws kunt brengen waar die
mensen op hopen. Af en toe ge
beurt dat niet."
Dan was er natuurlijk het gekra
keel over het ethische aspect. „Dat
mensen dingen gaan roepen voor
dat ze iets gezien hebben, snap ik
niet. Je begrijpt toch ook wel dat
wij niet stiekem haren uit hoofden
gaan trekken." Ze kon de kritiek
wel met zelfvertrouwen pareren.
„Ik had zes afleveringen opgeno
men toen die ophef kwam. Ik
stond er heel erg achter en ik wist
dat het goed zou komen. Wij ken
nen het effect van televisie, dus
mocht het zo zijn dat iemand com
pleet breekt, dan zenden we het
niet uit. Als je met die insteek een
programma maakt, is het altijd
goed. Ik sta er heel erg achter." Ze
is gelukkig dat haar team er met
dezelfde passie ingaat als zij. „Voor
een aflevering hebben we zelfs ne
gen keer een test gedaan. Onze
eindredacteur rust niet voordat hij
echt alles heeft geprobeerd. Prach
tig vind ik dat."
Caroline Tensen heeft het er druk mee. Na DNA Onbekend krijgt ze weer een familieprogramma:
Zo Vader Zo Puberzoon. foto Roy Beusker/GPD
HAPPY DAYS
In de serie Heimwee TV worden elke week
tv-series uit het verleden belicht die de
geur van nostalgie ademen.
foto Kippa
Het is jarenlang mijn gro
te droom geweest:
eten in zo'n typische
Amerikaanse 'diner'.
Met oranje, leren bank
jes in treinformatie achter elkaar
en milkshakes en hamburgers op
het menu. Vriendelijk geserveerd
door kok/eigenaar Arnold. Waar
om was er in mijn woonplaats
geen cafetaria zoals in Happy
Days? In de serie werd het Ameri
ka van de jaren vijftig afgeschil
derd als een puberwalhalla. De
high school was kennelijk zo mak
kelijk, dat de pubers zich de hele
dag bezig konden houden met za
ligheden als aan auto's sleutelen,
achter meiden aanrennen en sta
pels hamburgers eten.
Centraal in Happy Days stond de
familie Cunningham, een familie
uit Milwaukee in het hart van de
Amerikaanse middenklasse. Pa
Howard was een brombeer met
het hart op de goede plek, zijn
vrouw Marion een ultieme moe
der de Gans met één doel: manlief
behagen en haar twee puberkinde
ren vertroetelen. Die pubers wa
ren zoon Richie en dochter Joanie.
Twee braveriken aan wie geen
ouder zich een buil kon vallen.
Voor de milde rebellie was Arthur
Fonzarelli verantwoordelijk, beter
bekend als de Fonz. Een twintiger
met vetkuif en leren jack zonder fa
milie. Alle meiden wilden met
hem naar bed en alle jongens wil
den in zijn buurt zijn.
De Fonz was de baas en liet dat
ook duidelijk blijken. Iedere afleve
ring riep hij wel iemand ter verant
woording. 'In my office! Now!'
(Mee naar mijn kantoor. Nul) Dat
kantoot was de wc van de diner.
Zonder de Fonz was Happy Days
nooit legendarisch geworden.
Hij was het zout in de pap en
werd in korte tijd zó populair, dat
er zelfs even overwogen is de serie
Fonzie's Happy Days te noemen.
Was niet nodig. Ook zonder die
toevoeging was duidelijk dat de se
rie draaide om deze ultieme
macho met piepklein hartje.
De serie werd in Nederland in
1977 en 1978 uitgezonden door de
Avro, maar werd pas echt populair
toen Veronica de draad tussen
1982 en 1984 weer oppakte.
In 1996 ben ik voor het eerst in
het beloofde land. In een gehucht
vlak bij Boston stuit ik op diner
Happy Days. Eindelijk gaat mijn
jongensdroom uitkomen. Twee
kleffe hamburgers en een modder
vette milkshake later, ben ik een il
lusie armer. De eigenaar gooit cha
grijnig de rekening op mijn tafel
tje. Weinig Happy Days in deze 'di
ner'. Ivar Hoekstra
