io
Kies de beste
van de jaren nul
Uw favoriet op nummer 1?
Van a balladeer tot zZz, van levenslied tot dance.
De jaren nul hebben een lange rij kwaliteitsplaten
opgeleverd. Het was een goed decennium voor de
Nederlandse muziek.
donderdag 3 december 2009
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
door Ernst Jan Rozendaal
Het eerste decennium van de eeuw zit
er bijna op. Tijd dus om terug te kij
ken. Wat was het beste album van de
jaren nul? Op internet vliegen de titels je om
de oren White blood cells van The White
Stripes, Kid A van Radiohead, Is this it van The
Strokes), maar een nederpopplaat zit er niet
bij. Daarom organiseren de dagbladen van
Wegener (waaronder deze krant) de verkie
zing van het beste Nederlandse album van de
jaren nul.
In de top ïoo die de Nederlandse popcritici on
langs op verzoek van het tijdschrift OOR sa
menstelden, komen slechts drie Nederlandse
albums voor. Spinvis staat met zijn gelijknami
ge debuutplaat het hoogst (op io). Verder zijn
er alleen vermeldingen voor Pergola van Johan
(22) en Eigen wereld van Opgezwolle (36). Zou
de top drie er ook zo hebben uitgezien als alle
critici uitsluitend uit nederpopalbums hadden
mogen kiezen? En, nog interessanter, zou het
grote publiek er hetzelfde over denken?
Reden genoeg voor een eigen peiling. Er is
nog een kleine maand de tijd om het beste Ne
derlandse album van de jaren nul aan te wij
zen. Op internetsite www.hetbestevandejaren-
nul.nl staat een lijst van 99 nederpopalbums
die in de periode 2000 tot en met 2009 zijn ver
schenen.
Nummer 100 is gereserveerd voor het album
dat u er zelf aan wilt toevoegen. Want hoe uit
gebreid ook, geen enkele lijst is ooit compleet.
Deze al helemaal niet, omdat van elke artiest
slechts één titel is gekozen. Volgens sommi
gen zal dat net de verkeerde zijn. Dat kan dus
worden gecorrigeerd.
STEM MEE OP
www.hetbestevandejarennul.nl
Tot en met tweede kerstdag krijgt u de gele
genheid uw stem uit te brengen. In de laatste
week van dit jaar wordt in deze krant bekend
gemaakt wie volgens krantenlezers de beste
Nederpopplaat van de jaren nul heeft ge
maakt.
Valt de keuze op publiekslievelingen als An
ouk, Blof, Marco Borsato, Jan Smit of Ilse de
Lange? Of komen albums van alternatievere
acts als Coparck, Marike Jager, Kyteman, Stuur-
baard Bakkebaard en Voicst bovendrijven? Het
is natuurlijk appels met peren vergelijken. Van
daar dat de site ook volop ruimte biedt om
over smaak te twisten.
Nederpopplaat
door Miriam van den Brand illustratie Ronald Visser
Popjournalist Jan van der Plas
hoeft niet lang na te denken over
het antwoord op de vraag wat de
jaren nul de Nederlandse muziek
hebben gebracht. Vrouwen. A-
nouk, Ilse DeLange, Jacqueline Govaerts
(Krezip) Sharon den Adel (Within Tempta
tion). Ze bepaalden voor Van der Plas het
beeld van het begin van de 21ste eeuw.
„Natuurlijk zijn er altijd vrouwen geweest
in de popmuziek. Dat waren van die knap
pe meisjes die zo leuk konden zingen. Maar
de vrouwen van nu zijn de bandleiders. Ze
schrijven hun eigen muziek, regelen eigen
optredens, hebben de touwtjes in handen.
Jerney Kaagman van Earth Fire was ook
een frontvrouw, maar die schreef niet haar
eigen nummers. De nieuwe vrouwenrol is
echt iets van dit decennium," zegt Van der
Plas, auteur van het in 2008 verschenen
boek 50 jaar Nederpop.
Robbert Tilli van Muziek Centrum Neder
land (voorheen Nationaal Popinstituut) zag
de afgelopen jaren vooral een enorme pro
fessionalisering en een toegenomen ambi
tie. „Bands in de jaren '90 waren een beetje
bangig. Ze trokken door Nederland en slie
pen elke avond keurig in hun eigen bed. Dat
is compleet op zijn kop gegaan. Nu willen
muzikanten ook internationaal aan de bak.
Een goed voorbeeld is Within Temptation.
Maar ook acts als Pete Philly Perquisite,
Voicst, Moke en C-mon 8c Kypski spelen
veel in het buitenland."
Van der Plas ziet die verschuiving naar een
serieuzere aanpak ook. „Je kunt niet meer
in een bandje spelen en daarnaast een uitke
ring krijgen. Je moet het goed aanpakken
als je geld wilt verdienen. Vijftien jaar gele
den kon je nog niet over de zakelijke kant
van het vak praten, daar hielden muzikan
ten zich niet mee bezig. Nu is geaccepteerd
dat marketing heel belangrijk is. Je moet
toch zorgen dat publiek de zaal inkomt." De
Nederpop wist in de jaren nul het markt
aandeel ook te vergroten, van 26,2 procent
van het totale aantal verkochte muziekpro-
ducten in 2004 tot 29,6 procent in 2008.
De buitenlandse successen van Nederlandse
popbands schat Van der Plas wat minder
hoog in. „Er is weinig beklijvend succes bui
ten Within Temptation. Dat was er in de ja
ren '90 veel meer, met Bettie Serveert, Ur
ban Dance Squad en Candy Dulfer."
Wie in de jaren nul wel gigantisch aansloe
gen buiten de landsgrenzen waren de dan-
ce-dj's. Tiësto, Armin van Buuren, Ferry
Corsten, ze werden megasterren, wonnen
vele prestigieuze prijzen en traden op over
de hele wereld. Nederland en dance horen
zo bij elkaar dat de Engelse dj Darren Tate
begin jaren nul een single uitbracht onder
de naam Jurgen Vries in de hoop een graan
tje van het succes mee te pikken.
Gek is al die waardering niet, vindt Van der
Plas. „De wortels van de house zoals we die
nu kennen, liggen in Duitsland, België en
Nederland. Het is een logische ontwikke
lingdat de grote namen dan ook uit ons
land en de ons omringende landen komen."
Nog zo'n succes, maar dan vooral op eigen
bodem, was de hiphop. Muzikanten gaven
het genre een geheel eigen Nederlands tint
je, zegt Van der Plas. „Het heeft eigenlijk
geen raakvlak met de Amerikaanse variant.
Dat gangstergedoe kennen we haast niet.
De muziek is anders, teksten zijn vaak een
sociaal commentaar. Denk bijvoorbeeld aan
Het land van van Lange Frans en Baas B. De
populariteit van hiphop zie je trouwens
lang niet altijd terug in de hitlijsten."
In de jaren nul verdween ook iets, het dé
dain voor de volkszanger, zo zag Van der
Plas. „De laatste jaren zijn de volksmuziek
en de popmuziek echt met elkaar verweven.
Popliefhebbers draaien ook Hazes of Joling
en fans van het levenslied draaien popmu
ziek." Het Nederlandstalige lied is populair
en dat zal zo blijven, voorspelt hij. „Het is ei
genlijk gek dat Nederlandse artiesten zo
vaak kozen en kiezen voor het Engels. Het
Nederlands zal alleen maar toenemen."
Massale concerten waren nóg zo'n typisch
jaren nul-verschijnsel. Muziekliefhebbers
stroomden in groten getale naar stadions en
concerthallen om te genieten van onder an
deren Guus Meeuwis, Frans Bauer, Blof of
Marco Borsato. „Optredens worden tegen
woordig opgeblazen tot evenement," zegt
Tilli. „En hoe groter het is, hoe liever men
sen erbij willen zijn. Borsato in Gelredome,
Kane in de ArenA, Anouk in Ahoy, ze spe
len daar goed op in. Anouk heeft laatst ge
zegd dat kleinere tours niet meer zo hoeven
van haar. Ze wil wel optreden, maar dan
een paar grote concerten per jaar." Een artis
tieke vreemde eend in de bijt waren de nog
altijd populaire talentenshows. Popstars,
Idols, iedereen kan beroemd worden. Vol
gens Tilli heeft het weinig opgeleverd. „De
winnaars raken in de vergetelheid of treden
nu op in musicals."
Gevraagd naar zijn band van de jaren nul
noemt Van der Plas gelijk Krezip. „Begon
nen in het begin van de jaren nul, gestopt
aan het einde. Een zangeres die eigen num
mers schrijft en op de Rockacademie heeft
gezeten. Ik denk dat ze over een jaar of vijf
tien weer wel bij elkaar zullen komen. Voor
nostalgische fans."
