Zeeuwse sporen in de Oost
spectrum 6
Zaterdag 21 november 2009
MALEISIE
INDONESIË
CMsÈsa?
GROTE OCEAAN Verslaggeefster Wendy van den Hurk reist volgend -jy j
jaar naar Indonesië, in het kader van een journalis-
tieke uitwisseling waarvoor de PZC samenwerkt met
Free Voice. Volgende week krijgt de PZC bezoek van
-V- twee Indonesische journalisten. In de aanloop naar
haar reis houdt Wendy het weblog Amatoo! bij Van Zeqlancir
(Indonesisch voor tot ziens). iraar lripQ;
Het weblog is te vinden op www.pzc.nl/indonesie.
INDISCHE OCEAAN Hetweblogistevindenopwww.pzc.nl/indonesie.
Het is een kans uit duizenden.
Op uitnodiging van Free Voice
gaat PZC-verslaggeefster Wendy
van den Hurk volgend jaar naar
Indonesië. Als tegenprestatie
ontvangt de PZC volgende week
twee dagbladjournalisten uit
Indonesië die worden
bijgeschoold in multimediaal
werken. De PZC grijpt de
uitwisseling aan voor een veel
groter project; Wendy gaat in het
Verre Oosten op zoek naar
Zeeuwse sporen. In het weblog
Amatoo! doet ze het komende
half jaar verslag.
Rechts mijn opa, Piet van den Hurk, in de gaarkeuken van de militair hospitaal Pematang Sïantar (Medan op Sumatra) in 1947.
I n tegenstelling tot de meeste twinti
gers heb ik mij nog nooit gewaagd
aan een wereldreis. Mijn stages vol
bracht ik in Eindhoven en Rotter
dam, en voor mijn werk kom ik ei
genlijk nooit verder dan Souburg of Goes.
Ook toen alle verslaggevers werden geat
tendeerd op een uitwisselingsproject met
Indonesië van de organisatie Free Voice,
die zich ontfermt over vrijheden als die
van journalisten, begon het niet gelijk te
kriebelen. Wel mailde ik terug dat een ver
slaggever van de PZC niet heen zou kun
nen om Ambon, waarmee Vlissingen een
hechte stedenband heeft. En, uiteraard, dat
ik mij aanbevolen hield voor de reis.
Eerlijk gezegd was ik het alweer een beetje
vergeten, toen ik hoorde dat de keuze op
mij was gevallen. Het laten bezinken ('oh
nee, en de koningin komt in april naar Zee
land!') duurde niet lang: zo'n kans moet je
niet laten schieten. Ik was door het dolle
heen, en dat ben ik nu nog. Hoewel ik
geen Azië-reiziger ben, stond Indonesië
wel op mijn verlanglijstje. Niet in de laat
ste plaats omdat mijn opa zijn jonge jaren
sleet op Sumatra, als kok bij de marine.
Zijn verhalen hoofde ik altijd graag.
Morgenmiddag stappen twee Indonesi
sche journalisten uit de trein op het sta
tion van Middelburg. A'an Suiyana (35)
werkt bij The Jakarta Post en Ruslan Ramli
(37) coördineert het regionale nieuws van
de Harian Fajar in Makassar, Sulawesi. Na
een weekje Wereldomroep willen zij wel
eens zien hoe een westerse krant zich be
weegt in het multimediale landschap. De
PZC gaat ze bijscholen over wat je als
krant met internet kan.
En als ze hier dan toch zijn is het natuur
lijk leuk om iets van Zeeland te zien. Bij de
Schelde - die de afgelopen jaren vier kor
vetten afleverde voor de Indonesische ma
rine - krijgen ze dinsdag een rondleiding.
Woensdag bezoeken ze basisschool De
Vossenburch in Middelburg. Een Wereld-
school, die zich intensief bezighoudt met
verdraagzaamheid en wederzijds respect,
maar die bovendien een heel wereldlijke
groep zeven heeft. Juf Margaret Schuit
bracht de kinderen al eens aan het corres
ponderen met een klas in Cambodja, maar
dat contact is verwaterd. Indonesië komt
dus als geroepen. Met leeftijdsgenootjes uit
Jakarta gaan de kinderen aan de slag met
het thema water: de Indonesische hoofd
stad kampt met jaarlijkse overstromingen
en Zeeland heeft de strijd tegen het water
al gewonnen. Daarover kunnen digitaal er
varingen worden uitgewisseld. De eerste
staat op het programma voor woensdag:
dan brengt groep zeven, samen met de In
donesische journalisten, een bezoek aan
de Deltawerken. De Indonesische journalis
ten hebben het druk woensdag, want 's
middags maken ze een wandeling door de
Molukse wijk in Souburg, met aansluitend
een bezoek aan het Molukse zorgcentrum
Tabadila in Middelburg.
Om te zien hoe A'an en Ruslan hun opge
stoken kennis in de praktijk brengen, zoek
ik ze over vijf maanden op. Maar daar
Onderweg naar Indonesië zag de bemanning van de SS Volendam de Wil
lem Ruys voorbijvaren, die nog in Vlissingen is gebouwd.
blijft het natuurlijk niet bij. Zoals mijn col
lega Lilian Dominicus eerder in de Verenig
de Staten deed, ga ik op zoek naar Zeeuw
se sporen om verslag van te doen. De
VOC-hayen in Jakarta, bijvoorbeeld. Ook
hoop ik er wateringenieurs te ontmoeten,
van bedrijven als Arcadis en DHV, die de
Aziaten bijscholen over de modernste bag
gertechnieken. Daar zit vast wel een
Zeeuw tussen.
Maar met de mooiste verhalen kom ik
waarschijnlijk terug van Ambon. Daar zit
ten niet alleen Zeeuwse artsen en Zeeuwse
Pabo-stagiairs; er rijden ook nog eens Vlis-
singse vuilniswagens rond.
Ik hoop vooral met mensen te praten, in
plaats van instanties. Teruggekeerde
Zeeuwse Molukkers bijvoorbeeld, of dor
pen die worden onderhouden door fami
lies die in Zeeland wonen.
Tot die tijd komen er verhalen over de
band tussen Indonesië en Zeeland, maar
dan gezien vanuit Zeeland. De meeste stuk
ken zullen verschijnen op het internet, in
de vorm van een weblog.
Voor verhalen over de band tussen Zeeland
en Indonesië kunnen we uw hulp goed gebrui
ken. Kent u bijzondere Indonesiërs in Zeeland
of bijzondere Zeeuwen in Indonesië, zijn er
Zeeuwse of Indonesische sporen die absoluut
het volgen waard zijn? Laat het de PZC voor
al weten! Stuur een e-mail naar
w.vandenhurk@pzc.nl of bel met
0118-434056.
'Een vroolijke noot' in Medan, Sumatra.
