in balans 15 Maatwerk in gipskamer Klantvriendelijke aanpak oogst waardering Wie iets breekt zal daar niet vrolijk van worden. Met het aanbrengen van gips begint doorgaans al het herstel. En gelukkig gaat dat tegenwoordig behoorlijk patiëntvriendelijk. Door Monique Meeuwisse Al in de Egyptische oudheid wist men dat het nuttig was om een gebroken bot te spalken. Het wereldwij de werken met gipsverbanden is echter een Neder landse uitvinding uit 1851 van dokter A. Matthijssen. Hij slaagde als eersté erin om kalk in katoenen wind sels te impregneren om daarmee een lichaamsdeel in een onbeweeglijke stand de kans te geven te gene zen. Een techniek die in een moderne variant nog steeds gebruikt wordt om letsel of aangeboren afwij king aan het steun- of bewegingsapparaat te behan delen. Het is ondertussen allemaal wel een stukje vrolijker ge worden in de gipskamer. Vooral de intrede van kunst stof begin 1980 heeft daaraan bijgedragen. Het heet nog wel gipsen, maar als het enigszins kan, wordt er in plaats van het zware witte kalkgipsverband het veel lichtere kunststof gebruikt. „De klant is koning", la chen gipsmeesters Michael Kommer en Peter Rovers. „Want we leggen een gipsverband aan in elke ge wenste kleur." Kommer en Rovers runnen samen de gipskamer in het Lievensbergziekenhuis in Bergen op Zoom. Vol gens de twee gipsmeesters (officieel 'gipsverband- meester') hebben zij het mooiste vak in het zieken huis: „Hier komt alles voorbij. Van net geboren tot ho ge ouderdom en van alle lagen van de bevolking." foto's Lievensberg roze gekozen gips aan. Hij let erop dat Elisa haar te nen en knie goed kan bewegen. Rovers controleert nog extra of het verband niet te strak zit: „Dat is een kwestie van 'fingerspitzen' gevoel." Mitella Niet alle patiënten worden in het gips gezet. Een jon geman met een gebroken sleutelbeen krijgt alleen een mitella. Een oudere dame met een gebroken len denwervel moet een brace dragen die haar rug recht houdt. En een jonge onderhoudsmonteur die met een enkelbandletsel kampt, wordt ingetapet. „Hij heeft wel een weekje gips gehad", legt Kommer uit. „Maar met tape mobiliseert de patient beter en on dertussen geneest de enkelband. De tape stuurt en ondersteunt de enkel. Voor 1980 werd dit letsel nog met zes weken gips behandeld maar dan had je daar na een stijve enkel." Een gebroken sleutelbeen heeft aan een rustperiode in een mitella voldoende. Veel kinderen uiten hun dank voor de behandeling in tekeningen en kaarten, die de muur in de gipskamer een extra vrolijke uitstraling geven. De vijfjarige Alicia had zelfs met hulp van moeder een cake gebakken. „Maar die is aangebrand." Ze belooft een nieuwe cake als ze terugkomt voor controle. Een kijkje tijdens een van hun hectisch spreekuren leert dat een gipsmeester wel van aanpakken moet weten, niet te lui moet zijn een uurtje extra te werken maar vooral dat een opgeruimd karakter wonderen verricht bij de patiënten. Mevrouw van Loenhout durft daardoor op eigen initiatief nog een keertje te rug te komen op het traumaspreekuur. „Eigenlijk ben ik klaar met de behandeling. In februari had ik na een valpartij met mijn fiets een driedubbele enkelbreuk. Omdat ik pijn blijf houden, laat ik het toch liever even controleren. En over een afspraak wordt hier niet moeilijk gedaan. De sfeer is heerlijk ontspannen." Dat werkt door op de patiënten. Zelfs de 18 jarige Eli sa, die door een ongeluk met haar paard vlak boven de enkel een vervelende breuk in het kuitbeen heeft opgelopen, blijft door de positieve benadering van de gipsmeesters lachen. En dat terwijl ze toch alle De gipsmeesters, van links naar rechts: Bernadette Heemskerk, Peter Rovers en Michel Kommer. pech van de wereld heeft want vanwege de breuk moesten er operatief een plaatje en schroeven aan het bot worden bevestigd, kon ze niet aan de ge plande opleiding op de paardenschool beginnen en kreeg ze ook een probleem aan haar stuitje wat tot nog een operatie leidde. Als Rovers het gips eraf haalt omdat de hechtingen uit de operatiewond moeten worden gehaald, heeft ze bovendien weer erg veel pijn. Gelukkig legt Rovers het nieuwe gips met veel zorg aan. Om de wond mooi te houden, brengt hij eerst steri stripjes (soort pleisters) over de wond aan. Daarna komt er een kus sentje op-de wond en om wrijving met het gips te voorkomen legt Rovers extra vilt op de achillespees, de wreef en de enkel. „Op de opleiding leer je wattenlaagjes onder het gips aan te brengen", legt hij uit. „Want in feite ge beurt het gipsen in alle ziekenhuizen op dezelfde ma nier. Uit ervaring weet ik echter dat mensen soms te rugkomen met rode hielen of beschadigde enkels door de wrijving. Dat probeer ik met wat extra vilt- laagjes te voorkomen. Na het vilt brengt Rovers de wattenlaag aan die weer vast getapet wordt. Dan houdt hij het been en de voet in de goede stand en brengt zorgvuldig het fel Werken met een glimlach werkt door op de patiënten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 55