bierhuis
in balans
„Het specifieke karakter van dit Huis wordt groten
deels bepaald door de levendige geest van kunst (en
kunstgerelateerde wetenschap). Kunstenaar ben en
blijf je, ook na het bereiken van het 65ste levensjaar.
Het zoveel mogelijk blijven uitoefenen van het vak is
voor velen een voorwaarde om op een gelukkige en
evenwichtige manier oud te worden. Vandaar dat hier
een scala aan faciliteiten en ruimten zijn onderge
bracht; ateliers, muziekstudio's, werkkamers, biblio
theken, een concertzaal en tentoonstellingsruimte.
Niettemin behelst een aangename woonomgeving na
tuurlijk meer dan enkel ruimtelijke voorzieningen. Kun
stenaars hebben inspiratie nodig. Vroeger trokken ze
daar zelf voor op uit. Dat is niet langer mogelijk, de
ouderdom komt nu eenmaal met gebreken. En dus ha
len wij het in huis en dragen zorg voor een kwalitatief
hoogstaand cultureel aanbod (concerten, kunsthistori
sche beschouwingen, tentoonstellingen) wat het Rosa
Spier Huis een buitengewoon dynamisch karakter
geeft."
Benieuwd hoe welig dat kunstenaarschap hier nog
tiert - en of de sfeer er echt anders is dan in een door
snee verzorgingshuis - sprak 'In Balans' eens kort met
enkele bewoners.
Het Rosa Spier Huis, een uniek verzorgingshuis.
„De jaren gaan op een gegeven moment tellen. Mo
biel wordt het allemaal wat minder zodat zelfstandig
blijven wonen niet langer een optie is. Moeilijk om
toe te geven hoor en nog moeilijker om na ruim 42
jaar je 'eigen' huis gedag te zeggen. Maar in het Rosa
Spier Huis voelen wij ons nu gelukkig, zoveel durf ik al
wel te zeggen."
Daan en Edith Klein Essink (beide 84) hebben hier vo
rig jaar hun intrek genomen. „Van huis uit ben ik te
kenleraar, maar heb door de jaren heen ook gepubli
ceerd en wat geschilderd," vervolgt Daan Klein Es
sink. "Ook nu nog schilder ik vrijwel dagelijks, in mijn
atelier even buiten het Rosa Spier Huis."
„Actief moet je blijven zolang het gaat", erkent ook
zijn vrouw. „En dus volg ik hier een cursus creatief
schrijven en geniet met volle teugen van het cultureel
aanbod. Wij zitten hier te midden van mensen met
een 'open mind'. Het gaat er bij wijze van spreken
maar zelden over de spruitjes. Dat houdt de geest
jong. Misschien ook dat daarom de gemiddelde leef
tijd hier zo hoog ligt."
„Waarschijnlijk zit er iets in de lucht," merkt Lideke
Het Rosa Spier Huis is zeker niet het enige verzor
gingshuis in Nederland dat gekenmerkt wordt door
een bijzondere doelgroep. Wat te denken van het
joods verzorgingstehuis 'Beth Shalom', of 'Nusanta-
ra', woonzorgcentra voor Indische Nederlanders. Ve
getariërs kunnen terecht in 'Felixoord' en zo zijn er
nog heel wat meer voorbeelden te noemen.
Heuwekemeijer lachend op. Zij is de negentig alweer
twee jaar geleden gepasseerd en ook voor haar zijn
de dagen meer dan eens te kort. „Het Rosa Spier
Huis was voor mij geen onbekend terrein toen ik hier
samen met mijn man 15 jaar geleden voet over de
drempel zette. Dertien jaar lang heeft mijn moeder er
namelijk gewoond. Mijn man - Piet Heuwekemeijer,
onder meer eerste violist bij en directeur van het Con
certgebouworkest - stierf vorig jaar maart. Ikzelf heb
vanaf 1947 voor Loe (Louis) de Jong gewerkt. Hij ver
wierf grote bekendheid met zijn uit veertien delen be
staande werk 'Het Koninkrijk der Nederlanden in de
Tweede Wereldoorlog'. Het moment dat het telefoon
tje kwam dat er een appartement vrij was in het Rosa
Spier Huis staat me nog bij als de dag van gisteren.
Trillend op mijn benen wist ik enkel uit te brengen 'Ik
denk het niet, daar zijn we nog lang niet aan toe!'.
Toch zijn we uiteindelijk overstag gegaan en een heer
lijke tijd brak aan voor ons beide. Een aantal jaar lang
hebben we ons bezig gehouden met de organisatie
van de theaterzaal. Ik zit in de cliëntenraad en al 15
jaar houd ik me bezig met de uitleen van boeken. Als
hier op woensdag de nieuwe boeken liggen, lijkt het
er wel zo'n dorpspomp, ledereen komt dan, kijkt en
kiest, er worden verhalen verteld en ervaringen uitge
wisseld. Ik ervaar het als een bijzondere rijkdom om
ringd te zijn door dergelijke mensen."
„En daarom ben ik zo'n enorme voorstander van
'doelgroepgericht werken'" besluit Betty Wassenaar.
„Je moet iets kunnen delen met elkaar. Dat is essen
tieel. Het belang dat mensen hun hele leven gehecht
hebben aan dingen moetje hier terug kunnen vinden.
Als je dat niet meer hebt, wordt de oude dag wel heel
somber!"
Rosa Spier (Den Haag,
1891-1967) heeft helaas de
definitieve verwezenlijking van
haar droom - 'Een veilige haven
voor oudere kunstenaars' - niet
mogen meemaken. Maar de
visie die zij had, is de afgelopen
veertig jaar uitgegroeid tot een
begrip. Daarmee worden haar
naam én haar gedachten in
leven gehouden,
door Wiljan Broeders
„Het Rosa Spier Huis is uniek in haar soort," aldus di
rectrice Betty Wassenaar. „Het heeft weliswaar de offi
ciële status van een verzorgingshuis, maar wordt be
volkt door een bijzondere doelgroep. Waar door- 0'
gaans de grootste gemene deler 'leeftijd' en
'lichamelijke/geestelijke ongemakken' zijn, is het hier
'kunstenaarschap' wat de bewoners bindt."
