5 spectrum
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
vroeger licht
Marjan
Zaterdag 31 oktober 2009
ben ook een goed heenkomen gekozen, het ge
luk heeft mij verlaten. Ook mijn mobieltje heeft
hier te weinig bereik, maar wonderlijk genoeg
doet de telefoon in de keuken het weer wél!
Hulptroepen worden geactiveerd en na de werk
plek te hebben verlicht met alle kaarsen onder
handbereik, lijkt het of ik nu al geïnspireerd ben
door de kerstgedachte - terwijl Sinterklaas nog
niet eens is gearriveerd.
Daar wordt op de deur geklopt. In de Weerrib-
ben kloppen wij bij elkaar op de deur.
Mijn reddende engel, Arend van Dalen, komt
met een tas gereedschap mijn duisternis verlich
ten en internetonbereikbaarheid herstellen. Hij
is na een dag werken door zijn vrouw onder de
douche vandaan geroepen om deze wanhopige
digibete vrouw te verlossen. Koffie wil Arend
niet, hij loopt bij stemmig kaarslicht met een
enorme looplamp alle elektrische knelpunten
langs, maar kan geen oorzaak voor de storing
vinden. Twee keer moet hij langs het water over
de brug terug naar zijn auto om steeds langere
haspels te halen en zie: daar doen de laptop en
de televisie plus drie lampen het weer! Mijn na
tuurlijke terughoudendheid weerhoudt mij er
van Arend te knuffelen, en met de belofte dat er
morgenochtend om acht uur een ploeg techni
sche mannen aanrukt om nog dieper in te gaan
op mijn storing, vertrekt hij naar huis: „Ik heb
nog niet eens gegeten!"
Éénenveertig jaar woon ik hier nu, eerst als re
creant en later als inwoner. Vreemd genoeg laat
de stroom mij meestal op kerstavond of eerste
kerstdag in de steek. Een x-tal keren heb ik hier
op kerstavonden aan de koffie gezeten met kerst
krans en storingsdeskundigen die mijn duister
nis kwamen opheffen. Want dat is het aardige
van de regio, ze laten je nooit barsten! Ze laten
er ook hun avondmaal voor staan. Hulde aan al
le mannen van de storingsdiensten, die hulpelo
ze vrouwen niet in het donker laten zitten.
Omdat de leeslamp naast mijn bed nog niet
brandt, lees ik bij kaarslicht voor het slapen
gaan een versje van Hans Warren: 'hoe wij ons
klampten aan het klein geluk, een sonnet, een
spoortje van weelde, wat druiven in een kristal
len coupe....'
Morgen zullen alle lampen weer branden.
Op weg naar de Weerribben op de zon
nigste dag van de week, onderweg ge
stopt bij Hajé aan de Oostvaarders-
plassen, bij het kleine koffieshopje
waar de vriendelijke uitbaatster een heerlijke Ita
liaanse tosti maakt, buiten aan een picknicktafel
het gezicht geheven naar de zon, word ik door
minstens vijf lieveheersbeestje als landingplaats
geannexeerd. „Allemaal geluk", denk ik tevre
den, „het geluk zoekt mij uit!"
Morgenochtend tien uur word ik in de biblio
theek van Hoogeveen verwacht om met een aan
tal laaggeletterden te werken aan onze taal.
Thuis gekomen belt radio Drenthe, morgenoch
tend vijf over zeven kom ik live in de uitzen
ding om hierover te spreken.
Ik zet mijn laptop aan en begin te werken en
dan floep! De stroom valt uit. Nu weten wij wel
de weg in de stoppenkast, maar de groep die de
stroom in de werkkamer verzorgt, weigert mee
te doen: de storing gaat verder dan het eenvou
dig verwisselen van een stop. Op zo'n moment
is het wonen in een officieel natuurgebied plot
seling ingewikkeld. Mijn lieveheersbeestjes heb