5 spectrum RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE vroeger licht Marjan Zaterdag 31 oktober 2009 ben ook een goed heenkomen gekozen, het ge luk heeft mij verlaten. Ook mijn mobieltje heeft hier te weinig bereik, maar wonderlijk genoeg doet de telefoon in de keuken het weer wél! Hulptroepen worden geactiveerd en na de werk plek te hebben verlicht met alle kaarsen onder handbereik, lijkt het of ik nu al geïnspireerd ben door de kerstgedachte - terwijl Sinterklaas nog niet eens is gearriveerd. Daar wordt op de deur geklopt. In de Weerrib- ben kloppen wij bij elkaar op de deur. Mijn reddende engel, Arend van Dalen, komt met een tas gereedschap mijn duisternis verlich ten en internetonbereikbaarheid herstellen. Hij is na een dag werken door zijn vrouw onder de douche vandaan geroepen om deze wanhopige digibete vrouw te verlossen. Koffie wil Arend niet, hij loopt bij stemmig kaarslicht met een enorme looplamp alle elektrische knelpunten langs, maar kan geen oorzaak voor de storing vinden. Twee keer moet hij langs het water over de brug terug naar zijn auto om steeds langere haspels te halen en zie: daar doen de laptop en de televisie plus drie lampen het weer! Mijn na tuurlijke terughoudendheid weerhoudt mij er van Arend te knuffelen, en met de belofte dat er morgenochtend om acht uur een ploeg techni sche mannen aanrukt om nog dieper in te gaan op mijn storing, vertrekt hij naar huis: „Ik heb nog niet eens gegeten!" Éénenveertig jaar woon ik hier nu, eerst als re creant en later als inwoner. Vreemd genoeg laat de stroom mij meestal op kerstavond of eerste kerstdag in de steek. Een x-tal keren heb ik hier op kerstavonden aan de koffie gezeten met kerst krans en storingsdeskundigen die mijn duister nis kwamen opheffen. Want dat is het aardige van de regio, ze laten je nooit barsten! Ze laten er ook hun avondmaal voor staan. Hulde aan al le mannen van de storingsdiensten, die hulpelo ze vrouwen niet in het donker laten zitten. Omdat de leeslamp naast mijn bed nog niet brandt, lees ik bij kaarslicht voor het slapen gaan een versje van Hans Warren: 'hoe wij ons klampten aan het klein geluk, een sonnet, een spoortje van weelde, wat druiven in een kristal len coupe....' Morgen zullen alle lampen weer branden. Op weg naar de Weerribben op de zon nigste dag van de week, onderweg ge stopt bij Hajé aan de Oostvaarders- plassen, bij het kleine koffieshopje waar de vriendelijke uitbaatster een heerlijke Ita liaanse tosti maakt, buiten aan een picknicktafel het gezicht geheven naar de zon, word ik door minstens vijf lieveheersbeestje als landingplaats geannexeerd. „Allemaal geluk", denk ik tevre den, „het geluk zoekt mij uit!" Morgenochtend tien uur word ik in de biblio theek van Hoogeveen verwacht om met een aan tal laaggeletterden te werken aan onze taal. Thuis gekomen belt radio Drenthe, morgenoch tend vijf over zeven kom ik live in de uitzen ding om hierover te spreken. Ik zet mijn laptop aan en begin te werken en dan floep! De stroom valt uit. Nu weten wij wel de weg in de stoppenkast, maar de groep die de stroom in de werkkamer verzorgt, weigert mee te doen: de storing gaat verder dan het eenvou dig verwisselen van een stop. Op zo'n moment is het wonen in een officieel natuurgebied plot seling ingewikkeld. Mijn lieveheersbeestjes heb

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 69