5 spectrum
Uitbehandeld maar niet opgegeven
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
herfstzon
Marjan
Zaterdag 24 oktober 2009
Hij slaat troostend zijn arm om haar heen en ver
klaart haar zijn begrip zonder kritiek of com
mentaar.
Hij 'deelt' pretentieloos zonder meer haar angst
en vertwijfeling. En op deze afscheidsmiddag
worden de woorden van officiële personen en
vrienden uit het vak voortdurend afgewisseld
met de oprechte dankbetuigingen van 'zijn' pa
tiënten.
Ik kijk toe en hoor het aan. In dit tijdperk waar
in mensen met elkaar communiceren via twit
ter, facebook, linkedin, en hoe al die kille com
municatiemiddelen ook mogen heten, is het een
verademing een geneesheer te zien, die van het
één op één contact met zijn patiënten zijn le
venswerk heeft gemaakt.
En ik denk aan mijn omaatje, die tijdens haar
ziekte haar huisarts prees over zijn invoelend ge
drag: „Die dokter heeft zulke fantastische bed
side manners!"
Hoewel Petry's patiënten meestal niet in bed lig
gen, denk ik dat het mooie ouderwetse begrip
'good bedsidemanners' ook op hem van toepas
sing is.
Ik lees regelmatig de PZC en ik ben toch ge
trouwd met een Zeeuwse, dus ik ben een
halve Zeeuw!", zo introduceerde Detlev Pe-
try, psychiater werkzaam bij 'Vijverdal' in
Maastricht, zich ooit bij mij.
Daar ik overgevoelig ben voor iedereen die
maar een vleugje Zeeuwse babbelaar in zich
draagt (ook al is het slechts aangetrouwd), stap
te ik vrijdag 16 oktober in de trein naar Maas
tricht om aanwezig te zijn bij het afscheid van
deze unieke geneesheer, die onder het motto
'uitbehandeld maar niet afgeschreven' optrekt
met zijn patiënten. En om de lezer iets duidelijk
te maken van het credo van deze bevlogen man,
citeer ik iets uit zijn tekst die in de uitnodiging
voor dat afscheid staat: „Hoe gaan wij om met
het 'absurde' gegeven van de zeer langdurige be
geleiding van 'langdurige' mensen? Schrijver Ca
mus zegt gewoon: „Faire pour faire, aider pour
aider." Gewoon doen vanuit humaniteit zonder
grote en zeer abstracte idealen. Het geluk zit vol
gens Camus ook in de zich herhalende handelin
gen van het dagelijkse leven. Dit is een soort me
ditatie.
Elke dag moeten wij een nieuwe steen naar de
top van de berg van het dagelijkse leven breng
en. En als de steen weer naar beneden rolt, heeft
men voldoende tijd om rustig en nadenkend
ook de berg af te dalen. Dit zijn de momenten
van bezinning en herstel, het opnieuw opladen
van energie. Wel met de zekerheid in gedachte
dat er een nieuwe steen de berg moet worden
opgerold. Niets zou vreselijker zijn dan wanneer
de steen op een bepaalde dag op de top van de
berg zou blijven liggen. Wat was er dan nog te
doen? Dit zou een saaie en zeer eentonige toe
stand zijn. Als je echt doordrongen bent van het
fenomeen absurditeit in het leven, dan helpt je
dat en maakt je gelukkig. Ik ben nu vijfenzestig
jaar oud en dit.was mijn laatste grote steen.
Maar ik wil ook in de toekomst kleinere stenen
naar boven blijven rollen. Ik blijf de mensen
met een ernstig en langdurig psychisch lijden
ook in de toekomst als vriend bezoeken."
In de documentaire die Rob Hof voor de NCRV
over het werk van Detlev Petry maakte, 'Uitbe
handeld maar niet opgegeven', zie je hem staan
met een door psychoses gekwelde vrouw.
