spectrum 4
uit het keurslijf
Zaterdag 24 oktober 2009
Alsof hij er veertig jaar geleden niet
genoeg had, beleeft Boudewijn de
Groot opnieuw wilde jaren. Na een
sabbatical van een jaar reist de zanger
sinds drie weken door het land met het
programma Wilde Jaren: zijn vertrouwde
repertoire, aangevuld met enkele
nieuwe liedjes.
Boudewijn
Boudewijn de Groot was begin
vorig jaar echt toe aan een jaar
tje vrij. „Ik deed vanaf 1996 ver
schillende tours. Altijd wel en
thousiast, maar het hakte er
steeds meer in. Ik voelde me regelmatig
niet prettig op het podium, vond vaak dat
ik niet goed zong. Ook de voorbereidingen
werden steeds moeilijker. Zoveel nieuwe
liedjes heb ik niet, bovendien wil mijn pu
bliek gewoon die oude liedjes horen.JDe
mensen zijn teleurgesteld als ik niet een
aantal bekende liedjes zing.
„Het werd steeds meer passen en meten
om met geschikte liedjes een mooi pro
gramma te maken. Ik werd zorgelijker en
zenuwachtiger en zag het allemaal in toe
nemende mate als een probleem. Ik zag
het niet meer zitten en besloot een jaar
vrij te nemen. Niet zingen, maar andere
dingen doen. Dat is gelukt en het heeft me
goed gedaan."
Het was na dat jaar voor de inmiddels
65-jarige zanger tijd voor een nieuw begin.
De Groot wilde het anders aanpakken en
kwam uiteindelijk met een ogenschijnlijk
kleine ingreep, die wel de spreekwoordelij
ke grote gevolgen had.
De Groot. „Ik ben niet zo avontuurlijk, dus
toen ik deze tour begon te plannen, wist ik
dat ik gewoon weer met mijn vertrouwde
band het land door wilde. Maar ik wilde
het wel meer akoestisch en intiemer, met
meer nadruk op het zingen. Daarop door
denkend, kwam ik erop dat het misschien
een idee was de drummer thuis te laten.
Heel gewaagd. Het wordt in de popmu
ziek niet veel gedaan. Ik heb dat idee be
sproken met Ernst Jansz, bandlid en al
37 jaar mijn muzikale maatje. We zagen
het allebei als een nieuwe uitdaging."
Lachend: „Dat kostte natuurlijk wel weer
bloed, zweet en tranen en ik was weer
bloednerveus of het zou gaan werken.
Maar nu, na een paar concerten, voel ik
dat het werkt. Er zijn zelfs mensen die zeg
gen dat het het mooiste programma is dat
ik ooit heb gemaakt."
Het opmerkelijke van de nieuwe aanpak is
voor De Groot dat hij zich minder dan
vroeger een 'liedjesmachine' voelt. „We zit
ten niet vast aan ritme en overgangen.
Zonder drummer is er een veel minder
strak schema. Dat betekent dat ik vrijer
kan zingen."
Daarbij grijpt hij terug op zijn musicalerva
ring. Begin jaren negentig speelde De
Groot de rol van Tsjechov in de gelijknami
ge musical. „Ik zong toen zonder gitaar en
vaste microfoon. Dat gaf me de mogelijk
heid meer te bewegen, meer met lichaam
en handen te werken en dus veel expressie
ver te zingen. Ik heb mijn eigen liedjes al
tijd in een vast stramien gezongen. Zoals
op de plaat. Ik perste me uit onzekerheid
en onervarenheid al die jaren in hetzelfde
keurslijf en wist niet hoe ik daar uit moest
komen. Voor mijn gevoel lukt dat met die
kleine bezetting wel. Ik vind dat erg plezie
rig. Een ander groot verschil is dat ik nu
echt deel uitmaak van de band. Ik zit mid
den tussen de muzikanten. Vroeger stond
ik er altijd voor. Het was meer solo met be
geleiding. Nu ben ik onderdeel van het ge
heel, ik hoor en voel het veel beter.
„De liedjes zijn vanzelfsprekend ook an
ders gearrangeerd en in een nieuw jasje ge
stoken. En doordat ik anders zing, voel ik
dat er meer diepte in komt. Testament en
Verdronken vlinder hebben op mij niet
meer dezelfde emotionele impact als vroe
ger, maar toen ik van de week Spaame
zong, klonk het zó prachtig, het begon
weer helemaal te leven. Ik zag Het Spaar-
ne, ik zag Lennaert (Nijgh, schrijver van de
liedjes, red.). Ik voelde weer dat het zó
mooi is geschreven. Er ging een oprechte
snik door me heen. Ik merk dat ik met
veel meer plezier zing."
Dat klopt dan weer helemaal met de titel
van het nieuwe programma, Wilde jaren.
De Groot: „Ik grijp terug op het begin, van
mezelf, maar ook van iedereen. Een ver
verleden, van kind, tot jeugd, tot ouder
worden. Ik ga terug naar mijn begintijd in
de zestiger jaren. De tijd dat alles kon, het
was in alle opzichten wild. We wilden al
les en deden maar wat.
„Er was veel experiment, ook in de mu
ziek. Een enorme ontwikkeling, met de
rock-'n-roll en The Beatles. Ik was in die
tijd een vreemde eend in de bijt. In Ameri
ka en Engeland had je wel de traditie van
blues en folk, van liedjeszangers. Dat had
je in Nederland niet. Ik trad alleen op. Ik
ging mee in de tijdgeest, werd zelfs een
Frank Boudewijn de Groot
Geboren: op 20 mei 1944 in een interne
ringskamp in Batavia, het toenmalige Ne-
derlands-lndië.
Tijdens zijn hbs-periode in Haarlem leert
hij tekstdichter Lennaert Nijgh kennen.
Na zijn studie aan de Nederlandse Film
academie doet hij mee aan het tv-pro-
gramma Nieuwe Oogst. Ondanks een posi
tieve jurywaardering floppen zijn eerste
twee singles, Strand en Elégie Prénatale.
Eind 1965: doorbraak met Een meisje van
16. Daarna scoort het duo De Groot/Nijgh
hits met onder meer Het Land van Maas en
Waal, Verdronken Vlinder en Welterusten Me
neer de President.
Stopt in 1983 met optreden en gaat acte
ren, vertalen en filmmuziek componeren.
In 1996 verschijnt zijn album Een nieuwe
herfst.
In 1998 krijgt hij een Edison voor zijn to
tale oeuvre.
In 2004 viert De Groot dat hij 40 jaar mu
ziek maakt.
Treedt nu weer op na een sabbatical.
J} www.boudewijndegroot.nl (ook voor con-
certlijst tot en met december 2009).
soort stem van mijn generatie. Maar door
de hits, Welterusten Mijnheer de President
en Land van Maas en Waal, kwam er een
rare focus op mij. De linkse hippie die met
zijn foto in allerlei populaire bladen stond.
Ja, het waren wilde jaren. De cirkel is nu
rond. Dat gevoel van vrijheid komt hele
maal terug in mijn nieuwe programma."
reageren?
spectrum@wegener.nl
Na een sabbatical van een jaar reist Boudewijn de Groot weer door het land. Met het programma Wilde Jaren brengt hij zijn vertrouwde repertoire, aangevuld met enkele nieuwe liedjes.
foto Robin van Lonkhuijsen/ANP
